Baby Bag

„მშობელი 3-4 თვის ბავშვს ტელეფონით სხვადასხვა მულტფილმს აყურებინებს, რის გამოც ვითარდება გარკვეული პრობლემები,“ - პედიატრი თემურ მიქელაძე

„მშობელი 3-4 თვის ბავშვს ტელეფონით სხვადასხვა მულტფილმს აყურებინებს, რის გამოც ვითარდება გარკვეული პრობლემები,“ - პედიატრი თემურ მიქელაძე

პედიატრმა თემურ მიქელაძემ ბავშვებში გაჯეტდამოკიდებულების პრობლემაზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ზოგჯერ მშობლები შვილებს ჩვილობის ასაკიდან აჩვევენ ეკრანთან ურთიერთობას:

„რაც შეეხება ეკრანდამოკიდებულებას, ეს მართლაც პრობლემაა. ჩემთან ბავშვი მოჰყავთ ორი თვის ასაკში და ის სამწუხაროდ, გაჯეტდამოკიდებულია. ტელეფონით სხვადასხვა მულტფილმს აყურებინებს მშობელი სამი თვის ასაკში, ოთხი თვის ასაკში. უფრო მეტად ხმოვანი გამღიზიანებლების შედეგად ვითარდება გარკვეული პრობლემები. მხედველობის ზედმეტი სტიმულაციის შედეგად, ვითარდება ძილის ჰორმონის, მელატონინის სინთეზის დაქვეითება. ბავშვი არის აღგზნებული, როგორც წესი, არ იძინებს. შემდეგ მოგვმართავენ როგორც ნევროლოგიური აღგზნებადობის ჩივილებით, ასევე სხვადასხვა პრობლემით.“

„ჩვენ რეკომენდაციას ვაძლევთ 4-5 თვის ასაკიდან მშობელმა სამწინადადებიანი, ხუთწინადადებიანი სამეტყველო პატარა მოთხრობა ან ზღაპარი წაუკითხოს ბავშვს და ეს აუცილებელია,“- აღნიშნულ საკითხზე პედიატრმა თემურ მიქელაძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „ახალი დღე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „ახალი დღე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ადამიანის იღბალთან არასწორ დამოკიდებულებაზე ისაუბრა:

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი. „ცუდი ბედი აქვს, ეს სხვისი ბრალია, გარემოს ბრალია, ვიღაცას რომ ეს ექნა, ამას ეს არ მოუვიდოდა.“ „არ მიმართლებს!“ - ეს თუ ადამიანმა დაირქვა სათაურად, ის უკვე მართლა იკრავს ამ ფაქტებს. ის ამ სათაურის ქვეშ შემოყრის ამ ფაქტებს და სათაურად ხდება: „წაგებული, წარუმატებელი.“ ეს ისეთი „კომფორტის ზონაა,“ რომ მას აქედან გამოსვლა აღარ უნდა. რას ვგულისხმობ ამაში? პასუხისმგებლობა ნულია. გამართლება ხდება სიზარმაცის. სიზარმაცეც ხომ შიშია, წარუმატებლობის შიში. რატომ უნდა ვიყო ზარმაცი? ე.ი. მეშინია, რომ გავაკეთო მაინც არ გამომივა.

ერთია პერფექციონისტული აღზრდა, რომ რაღაც უმაღლეს მწვერვალს უნდა გადაახტე, ყველაზე უკეთესი უნდა იყო. ეს პერფექციონიზმი მშობლებისგან რომ მოდის, ძალიან ანევროზებს ბავშვებს. ხშირად მინახავს, ბავშვი სიმღერაზე დაჰყავთ და სცენაზე გამოსვლის დროს ხმა უწყდება. მას მონაცემები აქვს და ამაზე ამუნათებენ, რომ „რა მოგივიდა? ეს როგორ დაგემართა?“ ბავშვს საერთოდ სძულდება სიმღერაც, სცენაც და ყველაფერი. ის თუ ბავშვისთვის მატრავმირებელია, რად უნდა ეგეთი სიმღერა? სიმღერა მისთვის ხომ უნდა იყოს სიამოვნების მომგვრელი? ბავშვს მოდუნება უნდა ვასწავლოთ. სულ დაძაბულობაა,“- მოცემულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად