Baby Bag

„ექსკურსია შეიძლება ერთი დღე და მეტი არა, მანძილის შეზღუდვა 150 კილომეტრია,“- თამარ მახარაშვილი სასკოლო ექსკურსიებთან დაკავშირებით დაწესებულ შეზღუდვებზე

„ექსკურსია შეიძლება ერთი დღე და მეტი არა, მანძილის შეზღუდვა 150 კილომეტრია,“- თამარ მახარაშვილი სასკოლო ექსკურსიებთან დაკავშირებით დაწესებულ შეზღუდვებზე

საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების მინისტრის პირველმა მოადგილემ თამარ მახარაშვილმა სასკოლო ექსკურსიებთან დაკავშირებით დაწესებული შეზღუდვების შესახებ ისაუბრა:

„მთავარი არის უსაფრთხოება. ეს არის უსაფრთხო გარემო ბავშვებისთვის. მივესალმებით ექსკურსიებს, მაგრამ ამ დროს არსებობს საგზაო მოძრაობის კანონი, რომელსაც უნდა დაექვემდებაროს ზოგადსაგანმანათლებლო დაწესებულება. არსებობს განათლებისა და მეცნიერების მინისტრის ბრძანება ზოგადსაგანმანათლებლო დაწესებულებებში ექსკურსიების წარმოების შესახებ. იქ დეტალურად არის გაწერილი, რას უნდა აკმაყოფილებდნენ და ვინ რა უნდა მოითხოვოს იმისთვის, რომ ექსკურსია შედგეს.

ჩვენ ძალიან მასშტაბურად ვიმუშავეთ ამასთან დაკავშირებით. ყველაზე მთავარი პრიორიტეტი არის სწორედ უსაფრთხოება. ექსკურსია შეიძლება ერთი დღე და მეტი არა. ექსკურსიაზე წასვლა შეიძლება მხოლოდ 150 კილომეტრის დაშორებით. აუცილებელია ტრანსპორტის ტექნიკური გამართულობა, შესაბამისი დოკუმენტაციის წარმოდგენა. ექსკურსიების დაგეგმვის დროს უნდა იყოს მშობლის თანხმობა. ექსკურსიის დროს უნდა იყოს ქმედუნარიანი პირი, რომელსაც აქვს კომპეტენცია, რომ პირველადი სამედიცინო დამხარება გაუწიოს საჭიროების შემთხვევაში ადამიანს. მდინარის ნაპირებზე, მეწყერსაშიშ ზონებზე, ამ მიმართულებით ძალიან მკაცრი რეკომენდაციების ქვეშ ვაძლევთ საშუალებას, რომ ექსკურსია განახორციელონ, “- მოცემულ საკითხზე თამარ მახარაშვილმა ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დილა მშვიდობისა საქართველო“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ადამიანის იღბალთან არასწორ დამოკიდებულებაზე ისაუბრა:

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი. „ცუდი ბედი აქვს, ეს სხვისი ბრალია, გარემოს ბრალია, ვიღაცას რომ ეს ექნა, ამას ეს არ მოუვიდოდა.“ „არ მიმართლებს!“ - ეს თუ ადამიანმა დაირქვა სათაურად, ის უკვე მართლა იკრავს ამ ფაქტებს. ის ამ სათაურის ქვეშ შემოყრის ამ ფაქტებს და სათაურად ხდება: „წაგებული, წარუმატებელი.“ ეს ისეთი „კომფორტის ზონაა,“ რომ მას აქედან გამოსვლა აღარ უნდა. რას ვგულისხმობ ამაში? პასუხისმგებლობა ნულია. გამართლება ხდება სიზარმაცის. სიზარმაცეც ხომ შიშია, წარუმატებლობის შიში. რატომ უნდა ვიყო ზარმაცი? ე.ი. მეშინია, რომ გავაკეთო მაინც არ გამომივა.

ერთია პერფექციონისტული აღზრდა, რომ რაღაც უმაღლეს მწვერვალს უნდა გადაახტე, ყველაზე უკეთესი უნდა იყო. ეს პერფექციონიზმი მშობლებისგან რომ მოდის, ძალიან ანევროზებს ბავშვებს. ხშირად მინახავს, ბავშვი სიმღერაზე დაჰყავთ და სცენაზე გამოსვლის დროს ხმა უწყდება. მას მონაცემები აქვს და ამაზე ამუნათებენ, რომ „რა მოგივიდა? ეს როგორ დაგემართა?“ ბავშვს საერთოდ სძულდება სიმღერაც, სცენაც და ყველაფერი. ის თუ ბავშვისთვის მატრავმირებელია, რად უნდა ეგეთი სიმღერა? სიმღერა მისთვის ხომ უნდა იყოს სიამოვნების მომგვრელი? ბავშვს მოდუნება უნდა ვასწავლოთ. სულ დაძაბულობაა,“- მოცემულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად