Baby Bag

რა ზიანს აყენებს მუხლებზე დადებული ლეპტოპი და ჯიბეში ჩადებული მობილური ტელეფონი მოზარდი ბიჭების ჯანმრთელობას? - უროლოგი გიორგი ბოჭორიშვილი

რა ზიანს აყენებს მუხლებზე დადებული ლეპტოპი და ჯიბეში ჩადებული მობილური ტელეფონი მოზარდი ბიჭების ჯანმრთელობას? - უროლოგი გიორგი ბოჭორიშვილი

უროლოგმა გიორგი ბოჭორიშვილმა მოზარდების სექსუალურ ჯანმრთელობაზე მათი ცხოვრების წესის ზეგავლენის შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ეკრანთან ხანგრძლივი დროის გატარება მოზარდების ჯანმრთელობაზე ნეგატიურად აისახება:

„ერთ რამეზე გავამახვილებ ყურადღებას. ავიღოთ მაგალითად ლეპტოპი. ლეპტოპი რომ დაიდო მუხლებზე და ლეპტოპით იმუშაო, ძალიან ცუდ გავლენას ახდენს ეს სათესლე ჯირკვლებზე. მუხლებზე დადებული ლეპტოპი, ჯიბეში ჩადებული მობილური ტელეფონი ძალიან ცუდ გავლენას ახდენს სათესლე ჯირკვლებზე. ეს ცნობილია, ეს იცის მეცნიერებამ.

სამწუხაროდ, ეს ცხოვრებამ მოიტანა და XX საუკუნის ბოლომ და XXI საუკუნემ, როდესაც ასეთი ფანტასტიკური რევოლუცია მოხდა და შემოვიდა კომპიუტერი. შემოვიდა საძიებო სისტემები, ადამიანს დაავიწყდა, რომ არსებობს წიგნი, რომ არსებობს სხვა ფორმის გართობები. ჩვენ სხვანაირად გავიზარდეთ და ჩვენ ბევრად უფრო ჯანმრთელი თაობა ვართ, სამწუხაროდ, ვიდრე ის თაობა, რომელიც მუდმივად არის მიჯაჭვული ეკრანს. ამავდროულად შესაძლებლობა შეუზღუდავია. თამაშებში კიდევ რა იგულისხმება ეს ცალკე თემაა. არ არის ეს კარგი,“ - აღნიშნულ საკითხზე გიორგი ბოჭორიშვილმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ადამიანის იღბალთან არასწორ დამოკიდებულებაზე ისაუბრა:

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი. „ცუდი ბედი აქვს, ეს სხვისი ბრალია, გარემოს ბრალია, ვიღაცას რომ ეს ექნა, ამას ეს არ მოუვიდოდა.“ „არ მიმართლებს!“ - ეს თუ ადამიანმა დაირქვა სათაურად, ის უკვე მართლა იკრავს ამ ფაქტებს. ის ამ სათაურის ქვეშ შემოყრის ამ ფაქტებს და სათაურად ხდება: „წაგებული, წარუმატებელი.“ ეს ისეთი „კომფორტის ზონაა,“ რომ მას აქედან გამოსვლა აღარ უნდა. რას ვგულისხმობ ამაში? პასუხისმგებლობა ნულია. გამართლება ხდება სიზარმაცის. სიზარმაცეც ხომ შიშია, წარუმატებლობის შიში. რატომ უნდა ვიყო ზარმაცი? ე.ი. მეშინია, რომ გავაკეთო მაინც არ გამომივა.

ერთია პერფექციონისტული აღზრდა, რომ რაღაც უმაღლეს მწვერვალს უნდა გადაახტე, ყველაზე უკეთესი უნდა იყო. ეს პერფექციონიზმი მშობლებისგან რომ მოდის, ძალიან ანევროზებს ბავშვებს. ხშირად მინახავს, ბავშვი სიმღერაზე დაჰყავთ და სცენაზე გამოსვლის დროს ხმა უწყდება. მას მონაცემები აქვს და ამაზე ამუნათებენ, რომ „რა მოგივიდა? ეს როგორ დაგემართა?“ ბავშვს საერთოდ სძულდება სიმღერაც, სცენაც და ყველაფერი. ის თუ ბავშვისთვის მატრავმირებელია, რად უნდა ეგეთი სიმღერა? სიმღერა მისთვის ხომ უნდა იყოს სიამოვნების მომგვრელი? ბავშვს მოდუნება უნდა ვასწავლოთ. სულ დაძაბულობაა,“- მოცემულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად