Baby Bag

ძუძუთი კვების წესები და სწორი პოზიციები - ნეონატოლოგ ლია ოტიაშვილის რჩევები ახალბედა დედებს

ძუძუთი კვების წესები და სწორი პოზიციები - ნეონატოლოგ ლია ოტიაშვილის რჩევები ახალბედა დედებს

ნეონატოლოგმა ლია ოტიაშვილმა ახალბედა დედებს ბავშვის ძუძუთი კვებასთან დაკავშირებით საინტერესო რეკომენდაციები მისცა:

„ყველაზე მიმღები დედა ინფორმაციის მიმართ არის ორსულობის პერიოდში. ქალი აუცილებლად უნდა მოემზადოს მშობიარობის წინა პერიოდში ძუძუთი კვებისთვის. ძალიან ბევრი ინფორმაციაა, ძალიან აუცილებელი, რომელიც მან აუცილებლად უნდა იცოდეს. ბავშვს ძუძუთი კვების დროს 2/3, ნახევარი სანტიმეტრი უნდა ედოს დვრილიანად. აქ არის გაფართოება, რასაც სადინარის ბასეინი ჰქვია, სადაც გროვდება რძე. მხოლოდ ამ ადგილზე ზეწოლით არის შესაძლებელი რძის გამოდევნა. თუ ბავშვი მხოლოდ თავს ჩაიდებს ან პირიქით, უფრო ღრმად ჩაიდებს ძუძუს, ვერ გამოწოვს რძეს. ბავშვის ძუძუთი კვებისას დიდი ვაკუუმი იქმნება პირის ღრუში. იმისთვის, რომ ჩვენ ძუძუ გამოვიღოთ, აუცილებლად უნდა მოხდეს ჰერმეტიკის დარღვევა. როგორც კი დეჰერმეტიზაცია ხდება პირის ღრუში, უარყოფითი წნევა ირღვევა და თავისით გამოვარდება ძუძუ. ეს უნდა გაკეთდეს ან ნიკაპზე მსუბუქი ზეწოლით ან ტუჩის კუთხის დაწევით. ძუძუთი კვების დროს ბავშვის მთელი სხეული უნდა იყოს დედის სხეულზე. ცხვირი და ნიკაპი ღრმად უნდა ეხებოდეს ძუძუს. თუ თქვენ ოდნავ მაინც ხედავთ ცხვირის კუთხეს, ბავშვი სუნთქავს თავისუფლად. რაც უფრო მჭიდროდ მიიჭერთ მკერდზე, მით უფრო აქტიურად გამოწოვს ძუძუს.“

„ძუძუთი კვების დროს ძალიან მოსახერხებელია ბალიშის გამოყენება. დედა აუცილებლად კომფორტულად უნდა იჯდეს, როდესაც ძუძუს აწოვებს ბავშვს. დედას ხელი დაყრდნობილი უნდა ჰქონდეს რაიმე საყრდენზე. საწოვარას გამოყენებას არ ვუწევ რეკომენდაციას. საწოვარაზე ბავშვი ძალიან იღლება. მას აღარ აქვს უნარი ძუძუ წოვოს იმ ძალით და აქტივობით, რომ მოხდეს საკმარისი ლაქტაცია. თუ დედა ძალიან დაკავებულია და მისთვის გასვლა აუცილებელია, საჭიროა საწველი, რომ გამოიწველოს. ასევე თუ დედას სამედიცინო ჩარევა სჭირდება, წინასწარ შეიძლება გამოიწველოს და რამოდენიმე საათი ბავშვს აჭამოს გამოწველილი რძე. ზედმეტი გამოწველა არაფრით არ შეიძლება, მაგალითად, კვების მერე გამოწველა დაუშვებელია. ეს ზრდის ლაქტაციას და მასტიტამდე შეიძლება მივიდეთ. გამოსაწველი აპარატი მხოლოდ ერთეულ შემთხვევებში უნდა გამოიყენოთ“- აღნიშნულ საკითხზე ლია ოტიაშვილმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „იმედის დღე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,მიჯაჭვულობა არის ემოციური ურთიერთკავშირი ბავშვსა და მასზე მზრუნველ ადამიანებს შორის" - ზანდა ჩეჩელაშვილი

,,მიჯაჭვულობა არის ემოციური ურთიერთკავშირი ბავშვსა და მასზე მზრუნველ ადამიანებს შორის" - ზანდა ჩეჩელაშვილი

რას ნიშნავს მიჯაჭვულობა, როდიდან ყალიბდება ის და რა უნდა იცოდეს მშობელმა, რომ ამ მხრივ სიტუაცია სწორად მართოს - ამის შესახებ ფსიქოდიაგნოსტი, ზანდა ჩეჩელაშვილი საუბრობს. 

,,მიჯაჭვულობა არის ერთ-ერთი პირველი, რაც ყალიბდება და რითაც საერთოდ  ჩვენ ვეცნობით სამყაროს, რომელშიც ვიბადებით. ყველამ ვიცით, რომ ადამიანის განვითარება იწყება დაბადების მომენტიდან და ერთ-ერთი პირველი, რაც ამ დროს უმნიშვნელოვანესია, გახლავთ მშობელთან ან აღმზრდელთან  მიჯაჭვულობა. ეს არის ემოციური ურთიერთკავშირი ბავშვსა და მასზე მზრუნველ ადამიანებს შორის, რაც ყალიბდება სიცოცხლის პირველივე დღიდან.

აქ ძალიან მნიშვნელოვანია სამყაროს, საკუთარი თავისა  და სხვა ადამიანების უსაფრთხოების ხატის შექმნა. ჩვენ ვიბადებით ძალიან მწირი რესურსით - ძირითადად, რეფლექსებითა და მოთხოვნილებებით, რაც უნდა დაკმაყოფილდეს - მცივა და უნდა ჩამაცვან, მშია და უნდა მაჭამონ. როგორ კმაყოფილდება ეს ყველაფერი, ამის მიხედვით ვიწყებ  ფიქრს: ,,მე, რომელსაც ამ საჭიროებებს მიკმაყოფილებენ, ესე იგი, კარგი ვარ; ჩემ გარშემო ადამიანები კარგები არიან და მე შემიძლია, მათ ვენდო,  თავი ვიგრძნო უსაფრთხოდ - შესაბამისად, სამყარო, რომელშიც ვიბადები, არ არის ცუდი, უსაფრთხო ადგილია, სადაც პირველ დღეებში შემიძლია, გადავრჩე.

მიჯაჭვულიბის ცნება არის უმნიშვნელოვანესი, რაზეც საერთოდ დგას წლების განმავლობაში ადამიანი. მიჯაჭვულობის ფუნქცია არ არის  მხოლოდ უსაფრთხოების განცდის შექმნა ან განვითარება, მისი უპირველესი ფუნქცია არის ბავშვის კომუნიკაციური და სოციალური განვითარება. მიჯაჭვულობა არ ყალიდება მხოლოდ ფიზიკური მოთხოვნილებების დაკმაყოფილებით. შესაძლოა, ბავშვს ყოველთვის დროულად აჭამოთ, დროულად გამოუცვალოთ, მაგრამ თუ მშობელი ამ პროცესში ემოციურად არ არის ჩართული, სანდო მიჯაჭვულობა ვერ ყალიბდება. ამ ყველაფერს სჭირდება მუდმივობა და სტრუქტურირებულობა -  ყოველთვის, როცა ვტირი, მე ყურადღებას მაქცევენ. ზოგჯერ, როცა ბავშვი ტირის. მას დააპურებენ, ზოგჯერ - ყურადღებას არ აქცევენ . ასეთ დროს მას გარემოს მიმართ უჩნდება ამბივალენტური დამოკიდებულება - ხან უსაფრთხოა სამყაროა, ხან არ არის და საკუთარი თავის მიმართ უყალიბდება განცდა - რომ ის ხან იმსახურებს ზრუნვას, ხან - არა", - ამბობს ზანდა ჩეჩელაშვილი.

წყარო: ​,,რჩევები მშობლებს"

წაიკითხეთ სრულად