Baby Bag

„ბავშვს, პირველ რიგში, უნდა ვასწავლოთ მსხვერპლის გაღება და სხვაზე ზრუნვა,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

„ბავშვს, პირველ რიგში, უნდა ვასწავლოთ მსხვერპლის გაღება და სხვაზე ზრუნვა,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ ბავშვებისთვის სხვებზე ზრუნვისა და მსხვერპლის გაღების სწავლების მნიშვნელობაზე ისაუბრა და მშობლებს ურჩია, რომ შვილებს, პირველ რიგში, ეს უნარები განუვითარონ:

„არც ზოგადსაკაცობრიო და არც ქრისტიანულ ღირებულებებში არ წერია, რომ ადამიანისთვის მგლად უნდა იქცე. ჩემთვის ეს არ არის მისაღები. ადამიანმა უნდა იცოდეს თავის დაცვა არააგრესიული გზით. ეს უნდა ვასწავლოთ ბავშვს, მაგრამ მას, პირველ რიგში, უნდა ვასწავლოთ სხვაზე ზრუნვა, მსხვერპლის გაღება. არ არის აუცილებელი ვიღაცას შეეწირო. ის, რომ შენ გაუყოფ ვიღაცას რაღაცას, გაიმეტებ ვიღაცისთვის რაღაცას, ეს არის მსხვერპლი. ეს უდნა ვასწავლოთ ჩვენ ბავშვებს.“

„ჩვენს საზოაგდოებას შევხედოთ, რა მდგომარეობაში ვართ. ჩვენ ესენი აღარ გვახსოვს. განსაკუთრებით პანდემიის პირობებში, საშიშროებების, ეპიდემიების ვითარებებში ადამიანები გადარჩებიან მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ ისინი ზრუნავენ ერთმანეთზე და ერთმანეთს მგლებად არ ექცევიან. ეს უნდა ვასწავლოთ ჩვენს შვილებს. როდესაც ვამბობთ, რომ ადამიანობა გადაარჩენს ადამიანს, ამას ვგულისხმობთ. ადამიანად უნდა დარჩე!“ - აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო: ​Journalism Resource Center

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,მოზარდის გარდატეხის ასაკი არის ოჯახური კრიზისი" - ლალი ბადრიძე

,,მოზარდის გარდატეხის ასაკი არის ოჯახური კრიზისი" - ლალი ბადრიძე

რას ნიშნავს მოზარდისთვის გარდატეხის ასაკი და როგორ უნდა მოიქცს მშობელი მართებულად - ამის შესახებ ლალი ბადრიძემ ,,იმედის დღის" ეთერში ისაუბრა და გარდატეხის ასაკის სირთულეებს გაუსვა ხაზი.

,,გარდატეხის ასაკის კრიზისი - კრიზისი ნიშნავს ზრდას, წინ წასვლას, განვითარებას. ამის გარეშე ბავშვი ვერ განვითარდება. ჩემი აზრით, ზოგადად, ეს პერიოდი არის ოჯახური კრიზისი და არამარტო ბავშვის. 9-10-11 წლის ასაკში, ძირითადად, შვილები უჯერებენ საკუთარ მშობლებს, სულ მალე კი ისინი აღმოაჩენენ - როგორ ბავშვი აღარ უჯერებს. ამ დროს მშობელს აქვს ძალიან დიდი პროტესტი - ფაქტობრივად, მისი შვილი სხვა ადამიანია. 

მშობელმა ამ დროს რამდენიმე ეტაპი უნდა გაიაროს. პირველი გახლავთ მიუღებლობა. შემდგომ ის ფიქრობს - რამე ხომ არ დავაკელი? ჩემში ხომ არ არის პრობლემა? შემდეგ მას უჩნდება აგრესიაც - როგორ ვერ ვაგებინებ, რასაც ვეუბნები? რატომ არ სწავლობს? მობილურს რატომ არ პასუხობს? და ა.შ. ამასთან, მშობლები იწყებენ საკუთარი თავის დადანაშაულებას. შემდეგ ის უკვე, ნელ-ნელა, იწყებს ამ ყველაფრის მიღებას. მშობლებს სჭირდებათ, რომ ამ სიტუაციას სხვანაირად შეხედონ - მისი შვილი არ არის ის ადამიანი, რომელიც იყო, არამედ გახლავთ სულ სხვა ადამიანი. როდესაც ბავშვი მოზარდობის ასაკშია, მასში არის ორი ადამიანი - ერთი არის გაზრდილი, პიროვნება - ამ დროს ის აყალიბებს საკუთარ გარემოს. ურთიერთობებს, ახდენს საკუთარი თავის იდენტიფიცირებას, მეორე მხრივ კი ის არის პატარა ბავშვი. 

მოზარდს უნდა დავაცადოთ, რომ ჩამოყალიბდეს ადამიანად, პიროვნებად. მე არ ვარ იმის მომხრე, რომ მას სრული თავისუფლება უნდა მივანიჭოთ - რაც მეტი თავისუფლებაა, მით მეტი მოვალეობა უნდა ჰქონდეს", - განმარტავს ლალი ბადრიძე.

წყარო: ,​,იმედის დღე"

წაიკითხეთ სრულად