Baby Bag

„მშობელმა უნდა სთხოვოს ღმერთს: „ღმერთო, გთხოვ, ის სიტყვა მათქმევინე ჩემი შვილისთვის, რომ მას შევეწიო,“- დეკანოზ შალვა კეკელიას რჩევა მშობლებს

„მშობელმა უნდა სთხოვოს ღმერთს: „ღმერთო, გთხოვ, ის სიტყვა მათქმევინე ჩემი შვილისთვის, რომ მას შევეწიო,“- დეკანოზ შალვა კეკელიას რჩევა მშობლებს

დეკანოზმა შალვა კეკელიამ მშობლებს შვილებთან მეგობრობა და მათთან თბილი, ურთიერთგაგებაზე დაფუძნებული ურთიერთობის დამყარება ურჩია. დეკანოზის თქმით, ბავშვს უნდა ესმოდეს, რომ მშობელი მას საყვედურსაც მხოლოდ სიყვარულით ეუბნება და ამას მისი კეთილდღეობისთვის აკეთებს:

„ბავშვი უნდა ხვდებოდეს, რომ ის მშობელს ძალიან უყვარს. თუნდაც, როდესაც მშობელი საყვედურს აძლევს საკუთარ შვილს, შვილი უნდა აცნობიერებდეს, რომ ის საყვედურს იმიტომ აძლევს, რომ მას უყვარს შვილი და ეს მისთვის სარგებლის მოტანია. ძალიან კარგია, როდესაც მშობელსა და შვილს შორის არის მეგობრული ურთიერთობა, როდესაც შეუძლია შენს შვილს, რომ გაიხსნას შენთან და ყველაფერზე გესაუბროს. ეს ძალიან მნიშვნელოვანია. მშობელმა შვილთან ურთიერთობა ისე უნდა დაალაგო, რომ მან ყველაფერი გითხრას შენ, ყველაფერზე გესაუბრობს. მშობელი შეცდომის გამო კი არ უბრაზდება ბავშვს, ეუბნება: „მერე რა... ეს შეცდომა მეც მომსვლია, როდესაც შენს ასაკში ვიყავი.“ ის მერე მოგყვება ყველაფერში.

ეს მეგობრობა არ უნდა გასცდეს ზღვარს. მშობლისა და შვილის იერარქიის დარღვევა არ არის საჭირო. ძალიან მნიშვნელოვანია ამ იერარქიის შენარჩუნება. ეს არის ბეწვის ხიდზე სიარული. ამისთვის მნიშვნელოვანია ლოცვა. არ არსებობს დღე ისე გავიდეს, რომ მე ჩემი შვილებისთვის ლოცვა არ წავიკითხო. ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ ღმერთს მიაბარო ეს. შეიძლება შენ არც გამოცდილება გქონდეს იმდენი, არც ძალა გქონდეს. არის საღმრთო ძალა, რომელიც შენ ამ ყველაფერში გეხმარება. მშობელი უნდა სთხოვდეს ღმერთს დახმარებას. უნდა დადგეს და უთხრას: „ღმერთო, შენ გევედრები, იმიტომ, რომ მე არ მაქვს ეს გამოცდილება. ჩემს შვილს ახლა პრობლემები აქვს, აგრესიულია, არ მიჯერებს. ღმერთო, გთხოვ, ის სიტყვა მათქმევინე ჩემი შვილისთვის, რომ ჩემი შვილი დაწყნარდეს, რომ მას შევეწიო.“ ეს რომ შეძლო, უნდა ცხოვრობდე წმინდად, პატიოსნად, სუფთად. როდესაც შენ მონდომებული ხარ, ძალიან ბევრი პრობლემა ერთად ლაგდება და მარტივად გადის,“- მოცემულ საკითხზე მამა შალვა კეკელიამ საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „განთიადი“ ისაუბრა.

წყარო: ​„განთიადი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

​რატომ ეშინიათ ბავშვებს სიბნელის? - რეკომენდაციები ბავშვთა და მოზარდთა ფსიქოლოგისგან

​რატომ ეშინიათ ბავშვებს სიბნელის? - რეკომენდაციები ბავშვთა და მოზარდთა ფსიქოლოგისგან

რატომ ეშინიათ ბავშვებს სიბნელის და როგორ დავეხმაროთ მათ? - ამ საკითხებზე MomsEdu.ge-ს ბავშვთა და მოზარდთა ფსიქოლოგი მარიამ შოვნაძე ესაუბრა.

რატომ ეშინიათ ბავშვებს სიბნელის?

შიში ისეთივე მნიშვნელოვანი ემოციაა, როგორც სიხარული, ბრაზი და ა.შ. ხშირად სამუშაო პროცესში ვხვდები დამოკიდებულებას, რომ შიში ცუდი ემოციაა და სირცხვილთანაც აკავშირებენ. ზოგადად, ემოციებთან და მათ შორის, შიშთანაც, არასწორი შეფასებაა - ცუდი ან კარგი. სინამდვილეში შიშს დიდი როლი აქვს ადამიანის ცხოვრებაში, გვიცავს აღქმული საფრთხეებისგან.

შიშს ყველა ბავშვი გრძნობს ბავშვობაში, ეს ბუნებრივი და ნორმალურია. ჩვეულებრივ, პირველად 3-დან 6 წლამდე ასაკში ჩნდება. ამ ასაკში ბავშვებს უჭირთ გამიჯნონ ფანტაზია და რეალობა, ამიტომ საწოლის ქვეშ ან კარადაში შესაძლოა წარმოიდგინონ სხვადასხვა პერსონაჟი.

- თუ პრობლემას ყურადღებას არ მივაქცევთ, შესაძლებელია თუ არა მომავალში გართულდეს?

ისეთი ფრაზები, როგორიც არის „არაფერია საშიში”, „ნუ გეშინია”, „ამხელა ბიჭს/გოგოს როგორ გეშინია, სირცხვილია” - დაუშვებელია. ბავშვის ემოციის იგნორით, გაბრაზებით, შერცხვენით ან გაუფასურებით, მას ვერ ვეხმარებით, პირიქით, უკიდურესი შედეგები შეიძლება მივიღოთ.

- როგორ დავეხმაროთ და ავუხსნათ პატარას, რომ არაფერია საშიში?

სიბნელის შიში არ არის მხოლოდ და მხოლოდ სიბნელის შიში. ეს შიში გულისხმობს სიბნელეში რაიმე საფრთხის არსებობის და მისი ვერ დანახვის შიშს. აქედან გამომდინარე, ფანტაზიის დახმარებით ბავშვისთვის ჩრდილი ბნელ კუთხეში შეიძლება მონსტრად გადაიქცეს. მაშინ, როდესაც ბავშვს აქვს ძლიერი შიში, რომ საწოლის ქვეშ მონსტრია და ჩვენ ვუხსნით რომ საწოლის ქვეშ საფრთხე არ არის, მაგრამ მას ისევ ეშინია, ამ დროს, შესაძლოა მშობელი გაღიზიანდეს, გაბრაზდეს ან საკუთარი თავი დაადანაშაულოს რომ საკმარისად კარგად ვერ უხსნის. მნიშვნელოვანია, გავიხსენოთ ასაკობრივი თავისებურება, ბავშვს აღნიშნულ ასაკში უჭირს ფანტაზიის და რეალობის გამიჯვნა, აქედან გამომდინარე, შესაძლოა თქვენ გისმენდეთ, მაგრამ ამან გავლენა არ იქონიოს და კიდევ უფრო მეტად დატვირთოს ბავშვის ემოციური მდგომარეობა.

- რა გზები არსებობს შიშის დასაძლევად?

რეკომენდაციები:

- მნიშვნელოვანია, ამოვიცნოთ და ვაღიაროთ ბავშვის შიში, ვალიდურად მივიღოთ და არავითარ შემთხვევაში არ გავაუფასუროთ. ასევე, არ არის რეკომენდებული ისეთი სქემების მიწოდება, როგორიც არის „კარგ ბავშვებს არ ეშინიათ”, „კარგ ბავშვებთან მონსტრები არ მოდიან”.

როგორც აღვნიშვნე, მნიშვნელოვანია ვალიდაცია მივცეთ ბავშვს, ვაგრძნობინოთ თანაგანცდა, რომ მარტო არ არის ამ შიშთან და გვსურს მისი დახმარება. თუ ჩვენ ვალიდურად მივიღებთ მის შიშს, დავეხმარებით ამ შიშის გამოკვლევაში და შესწავლაში, ბავშვი მნიშვნელოვან გამოცდილებას მიიღებს და აუცილებლად გაუმკლავდება.

თუ ბავშვს ეშინია ბნელ ოთახში მარტო დარჩენის და დაძინების, ამ შემთხვევაში, შეგვიძლია ხშირად გავატაროთ დრო ერთად ბნელ ოთახში. მაგალითად, ჩაბნელებულ ოთახში მოვაწყოთ ფანრებით განძის ძიება ან კედელზე ჩრდილებით ვითამაშოთ. რაც უფრო მეტ დროს გავატარებთ მხიარულად სიბნელეში, ბავშვი უფრო უსაფრთხოდ იგრძნობს თავს და ისწავლის როგორ გამოიკვლიოს შიში, არსებული გარემო. ასევე, შესაძლოა დაეხმაროს ძილის მეგობარი, სათამაშო, რომელიც თავს უსაფრთხოდ აგრძნობინებს.

შეგვიძლია ძილის წინა რიტუალის შემდეგ ერთად ფანრით გამოვიკვლიოთ ოთახის კუთხეები, საწოლის ქვეშ არსებული სივრცე და ეს ფანარიც დავუტოვოთ ბავშვს, რათა საჭიროების შემთხვევაში მარტომაც გააგრძელოს გამოკვლევა.

ესაუბრა მარიამ ჩოქური

წაიკითხეთ სრულად