Baby Bag

„ციფრული ჭკუასუსტობა დიდად არ განსხვავდება კლასიკური ჭკუასუსტობისგან, ტვინი ერთნაირად ზარალდება ორივესგან,“ – ია ბერსენაძე

„ციფრული ჭკუასუსტობა დიდად არ განსხვავდება კლასიკური ჭკუასუსტობისგან, ტვინი ერთნაირად ზარალდება ორივესგან,“ – ია ბერსენაძე

ტრენერი ია ბერსენაძე ციფრული ჭკუასუსტობის შესახებ საუბრობს. მისი თქმით, ციფრულ ტექნოლოგიებთან დაკავშირებული ჭკუასუსტობის პრობლემა კლასიკური ჭკუასუსტობისგან დიდად არ განსხვავდება:

„ციფრული ჭკუასისტობა მანფრედ შპიცერის შემოტანილი ტერმინია. ის, სამწუხაროდ, დიდად არ განსხვავდება კლასიკური ჭკუასუსტობისგან. გარკვეული ფუნქციების დაკნინება ხდება. დაკნინება შეიძლება მოხდეს საკმაოდ დიდი დოზით. ის ფუნქცია უკვე არის უფუნქციოდ. ​ტვინი რომ ნახოთ ციფრული ჭკუასუსტობისას, ის დიდად არ განსხვავდება კლასიკური ჭკუასუსტობისგან. ამ ორს შორის ბევრი რამ არის საერთო. ტვინი ერთნაირად ზარალდება ორივესგან.“

ია ბერსენაძის თქმით, ციფრული ჭკუასუსტობა მხოლოდ რამდენიმე წელია, რაც არსებობს:

„ციფრული ჭკუასუსტობა არ არის დიდი ხნის. რამოდენიმე წელია, რაც ეს არსებობს. ​ციფრული ჭკუასუსტობა არ არის მხოლოდ სოციალურ ქსელებთან კავშირში. პანდემიამ, ბუნებრივია, ეს ყველაფერი ძალიან დაამძიმა. ადამიანი როდესაც მიჯაჭვულია ტელევიზორს, მუდმივად რაღაცას უყურებს, ინფორმაციის ყლაპვა ხდება გაანალიზების გარეშე, შესაბამისად ტვინის ფუნქცია, რომელიც ანაილიტკაზე, სიტუაციურ აზროვნებაზეა პასუხისმგებელი, ვეღარ ვითარდება. ტვინს აქვს ხუთი ფუნქცია და ყველა ეს ფუნქცია უნდა შეასრულოს ტვინმა.“

ია ბერსენაძე აღნიშნავს, რომ სოციალური ქსელების ზომიერად გამოყენება ნორმალურია, თუმცა ტვინს სწორედ ზომიერების დაცვის პრობლემა აქვს:

„თუ ჩვენ ზომიერად ვუყურებთ ტელევიზორს, ეს ნორმალურია. სოციალურ ქსელს ზომიერად თუ მოვიხმართ, ნორმალურია.​ აქ პრობლემა იმაშია, რომ ტვინს უჭირს ზომიერების დაჭერა. ჩვენ როდესაც ამას ვაკეთებთ, თითქოს ჩვენი ტვინი მუშაობს. ცრუ ილუზია გვექმნება იმის შესახებ, რომ საქმეს ვაკეთებთ. ადამიანს არ შეუძლია იყოს მარტო. ის აუცილებლად უნდა იყოს სოციუმში. თითოეულ ჩვენგანს ჰყავს თავისი სოციუმი. ამ სოციუმში მისი ადგილი უნდა იყოს აღიარებული. მე რომ ჩემი სოციუმიდან გამაგდონ, მე მოვკვდები. სოციალური ქსელის ფილოსოფიაც ამას ემყარება. ფოტოს განათავსებ და თითქოს ამბობ: „მე ვარ, მე მახსოვხართ თქვენ, თქვენ გახსოვართ მე.“

„ბავშვი იბადება ყველაზე დიდი რაოდენობის ნეირონებით, მაგრამ ნეირონული კავშირები არ არის შემდგარი. ამას მერე ვაკეთებთ ნელ-ნელა. ტვინი არის ჩვეულებრივი კუნთი. ჩვენ დავდივართ სავარჯიშო დარბაზში და ვავარჯიშებთ რომელიმე კუნთს. ​ასეთივე კუნთია ტვინი. არ შეიძლება, რომ ის არ ავარჯიშო. მას ხუთი ძირითადი ფუნქცია აქვს. ხუთივე ფუნქცია უნდა იყოს განვითარებული,“ - ია ბარსენაძე აღნიშნულ პრობლემაზე ტელეკომპანია „რუსთავი 2-ის“ გადაცემაში „სხვა შუადღე“ საუბრობს.

წყარო:​ „სხვა შუადღე“

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„ქცევითი დარღვევები, რაც ეკრანდამოკიდებულებას ახლავს თან, შესაძლოა, აუტიზმთან იყოს საერთო,...
​ბავშვთა ნევროლოგი სოფო ბახტაძე გადაცემაში „პირადი ექიმი“ ვირტუალური აუტიზმის შესახებ საუბრობს, რომელიც სამედიცინო ტერმინოლოგიაში დამკვიდრებული დაავადება არ არის. სოფო ბახტაძის თქმით, ეკრანდამოკიდებულ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

ბავშვს სულ ტელეფონი უჭირავს და თამაშებს თამაშობს, როგორ მოვიქცეთ? - ის, რომ საერთოდ ჩამოვართვათ ეს და დავსაჯოთ, მე არ მიმაჩნია სწორად

ფსიქოლოგმა ნათია ფანჯიკიძემ ბავშვების სხვადასხვა პრობლემასთან დაკავშირებით მშობლების შეკითხვებს უპასუხა და მათ რეკომენდაციები მისცა:

როგორ უნდა დაძლიოს 11 წლის ბავშვმა სიმაღლის შიში?

პატარა ბავშვებს არ აქვთ სიმაღლის შიში. ამიტომ სულ უკან ვდევთ, რომ არ აცოცდეს ფანჯარაზე, რომ არ მიიდგას სკამი. თუ ბავშვი მაინც ახერხებს ამას, შეკივლებით დავასწავლით ხოლმე, რომ ეს ძალიან სახიფათოა და საშიშია. ასეთ დროს უფროსი ადამიანი უნდა იყოს ბავშვის გვერდით, უფროს ადამიანს უნდა ჰქონდეს სიმყარე და მას არ უნდა ჰქონდეს ამის შიში. ბავშვს არ უნდა ვაიძულოთ, რომ ეს სწრაფად გადალახოს. ნაბიჯ-ნაბიჯ შეგიძლიათ თქვენთან ერთად გადაძლიოს ეს ბევრჯერ ერთი და იმავეს გამეორებით.

ბავშვს სულ ტელეფონი უჭირავს და თამაშებს თამაშობს, როგორ მოვიქცეთ?

ეს ონლაინ თამაში რა შინაარსის არის, ვნახოთ. თუ ბავშვს გარემო არ სთავაზობს რაიმე უფრო საინტერესოს, სწორედ მაშინ გარბიან ადამიანები მისგან. თუ ბავშვი თამაშობს თამაშს, რომელშიც არის ტანკი, საინტერესოა, რა მოსწონს მას ამ ტანკებში? იქნებ ვინმე ელაპარაკოს სამხედრო საქმეზე, იქნებ ასეთი ტიპის ინფორმაციებით აღჭურვოთ ბავშვი, რომ ეს თავისი თამაში თვალსაწიერის გაფართოებისთვისაც გამოვაყენებინოთ. მთავარია, რომ ეს არ ხდებოდეს მთელი დღე, მთლიანად არ შეიწოვოს ამ თამაშმა ბავშვი. ის, რომ საერთოდ ჩამოვართვათ ეს და დავსაჯოთ, მე არ მიმაჩნია სწორად.

როგორ ვუშველო უნიჭიერეს, მაგრამ ზარმაც შვილს, გამოცდებზე პრობლემები არ ექმნება, დაჯდება და წინა დღეს სწავლობს...

თუ ბავშვი დაჯდება, გამოცდის წინა დღეს სწავლობს და პრობლემები არ ექმნება, არ ჰქონია პრობლემა. რა გინდათ მაშინ? გამოიყენოს უნიჭიერესმა ადამიანმა დრო სხვა რამეების ათვისებისთვის. მარტო გაკვეთილები ხომ არ არის სამყაროში საინტერესო?! თუ პრობლემა ექმნება, მაშინ სხვაა, მაგრამ პრობლემა არ ექმნება ბავშვს და თუ ეს მაინც არის ჩვენი პრობლემა, ეს არასწორია.

წყარო:​ REDMED • რედმედი

წაიკითხეთ სრულად