Baby Bag

„ეს არის ჩვენი ვაი-პედაგოგიკა. სანამ ეს არ დამთავრდება საქართველოში, გაიზრდებიან მოძალადე ბავშვები,“- თამარ გაგოშიძე

„ეს არის ჩვენი ვაი-პედაგოგიკა. სანამ ეს არ დამთავრდება საქართველოში, გაიზრდებიან მოძალადე ბავშვები,“- თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ ბავშვებში ბულინგისა და ჩაგვრის პრობლემაზე ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ პრობლემას სკოლა და ოჯახი ერთად უნდა დაუპირისპირდეს:

„მასწავლებელს, რომელსაც ცხოვრება არ უხარია, აქვს შეხება ბავშვთან და ეს გავლენას ახდენს ბავშვზე. არც იმას აღარ უხარია ცხოვრება. ძალიან შორიდან უნდა დავიწყოთ. ჩვენ არ გვაქვს ერთი მიზეზი. ჩაგვრა კომპლექსური რამ არის. როდესაც ჩაგვრის ფაქტი მოხდება, ​მშობელი უნდა გაერკვეს, რა ხდება. მშობელს უნდა ჰქონდეს მჭიდრო კონტაქტი მასწავლებელთან. ეს მჭიდრო კონტაქტი არ ნიშნავს დაპირისპირებას. სამწუხაროდ, ჩვენ თანამშრომლობა არ ვიცით, არ ვიცით ფაქტებზე დაფუძნებული ურთიერთობა. წინასწარ უკვე განწყობილი მიდიხარ საჩხუბრად, არ გაინტერესებს იქ რა ხდება. ბავშვისთვის შეთავაზება, რომ შენ თვითონ გაარკვიე და შენს თავს თვითონ მიხედე, არ გამოდის, სამწუხაროდ.“

თამარ გაგოშიძის თქმით, საქართველოში პედაგოგიკა არ არსებობს, რაც სავალალო შედეგების მომტანია:

​პედაგოგიკა ამოღებულია ჩვენს ქვეყანაში. არავინ არ იცის, როგორ გაზარდოს ბავშვი. არც მასწავლებელმა არ იცის პედაგოგიკა, ძალიან ვწუხვარ. პედაგოგიკა არ არის ძალადობა ბავშვზე, არც ჩხუბია, არ ყვირილია. პედაგოგიკა არის დადებითი მაგალითები ბავშვისთვის. ჩვენ რას ვასწავლით ოჯახსა და სკოლაში ბავშვს?! ის უნდა იყოს პირველი, უნდა გადაუაროს ყველას, უნდა გახდეს მინისტრი, მდიდარი, გავლენიანი, უნდა ჰყავდეს გავლენიანი მეგობრები. რას გრძნობს ეს ბავშვი? ჩვენ ეს არ ვიცით.“

„მშობლები შვილებს ყოველ წუთში სურვილს არ უნდა უსრულებდნენ. ეს გრძელდება გარდატეხის ასაკის ჩათვლით. საქართველოში მშობელი თვლის, რომ ბავშვი არ უნდა გაანერვიულოს, ბავშვმა არ უნდა იდარდოს. იგულისხმება, რომ მოთხოვნილების დაკმაყოფილების გამო არ უნდა იდარდოს. მშობლები ყველაფერს უსრულებენ შვილს. რატომ არ გვაქვს პედაგოგიკა? მე ყველაფერს ვუსრულებ ჩემს შვილს, რადგან მეშინია, რომ არ დაიჩაგროს. ბავშვმა მითხრა, კანფეტი მიყიდე, მეც მაშინვე უნდა ვუყიდო. ​ბავშვის ტვინი ჩარჩოს დადებას არ სწავლობს. ბავშვი ნებელობას სწავლობს აღზრდის შედეგად. მე, მშობელი კი ვუსრულებ ყველა მოთხოვნილებას ბავშვს, ვცდილობ, ცივი ნიავი არ მივაკარო, მაგრამ ცხოვრების, ეგზისტენციის უფლებას არ ვაძლევ დამოუკიდებლად. ის არის ჩემი მონა და ამავე დროს თავისი მოთხოვნილებების მონა. მე ყველა მოთხოვნილებას ვუსრულებ, მაგრამ იმ წესით უნდა იცხოვროს, რომელიც მე მინდა. ეს არის ჩვენი ვაი-პედაგოგიკა. სანამ ეს არ დამთავრდება საქართველოში, გაიზრდებიან მოძალადე ბავშვები,“ - აღნიშნულ საკითხებზე თამარ გაგოშიძემ რადიო „ფორტუნას“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ რადიო „ფორტუნა“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„ბავშვების ცხოვრებაში მარტო სწავლა არ არის, სწავლა ცხოვრების ერთი პატარა ნაწილია, ბავშვს მ...
​პედაგოგი შალვა ამონაშვილი „იმედის დღეში“ თანამედროვე ბავშვებთან მოძველებული პედაგოგიური მიდგომების გამოყენების არაეფექტიანობაზე საუბრობს და აცხადებს, რომ ავტორიტარული პედაგოგიკა თანამედროვე მოსწავლეე...

შეიძლება დაინტერესდეთ

რამდენი ნათლია უნდა ჰყავდეს ბავშვს? - დეკანოზ საბა ჭიკაიძის პასუხი

რამდენი ნათლია უნდა ჰყავდეს ბავშვს? - დეკანოზ საბა ჭიკაიძის პასუხი

დეკანოზმა საბა ჭიკაიძემ ბავშვის ნათლობისას რამოდენიმე ნათლიის ყოლის წესზე ისაუბრა და განმარტა რამდენი ნათლიის ყოლაა დასაშვები:

„მე ისეთ პერიოდში მოვინათლე, როდესაც ყველას გვყავდა თითო ნათლია. თითო ნათლიაზე მეტი არ გვყავდა არავის. მაქსიმუმი იყო, რომ ვინმეს ორი ნათლია ჰყოლოდა. ჩემთვის მნიშვნელოვანი არის ის, რამდენად იაზრებს ნათლია თავის მოვალეობას, თავის პასუხისმგებლობას. ეს არის არსებითი. თუ არის ხუთი ნათლია და ხუთივე იაზრებს თავის პასუხისმგებლობას, იყოს ხუთივე. არაფერს არ აფუჭებს ეს.

თუ ნათლიებიდან ვერცერთი ვერ იაზრებს თავის პასუხისმგებლობას, რასაც აკისრებს მათ ნათლიობა, მაშინ არცერთი არ უნდა იყოს. ზოგადად ასე ხდება, რომ რაც უფრო მეტია ნათლია, მით უფრო მეტად ერთმანეთის იმედზე არიან და თვითონ ცდილობენ გაექცნენ დაკისრებულ პასუხისმგებლობას, რომელსაც აკისრებთ ის აღთქმები, რომელსაც უფლის წინაშე ნათლობის დროს დებენ. როდესაც ერთია ნათლია ან ორი, მათ იციან, რომ მარტო თვითონ არიან და აცნობიერებენ, რომ თვითონ უნდა იტვირთონ ბოლომდე ეს პასუხისმგებლობა. მე ვაფრთხილებ და ვეუბნები ხოლმე, რას ნიშნავს ნათლიობა. მთავარი ის არის ჩემთვის, რომ გაიაზრონ რა არის ნათლიობის არსი. მათ ვეუბნები ხოლმე: „არ აიკიდოთ საკუთარ თავზე ის პასუხისმგებლობა, რომლის ტვირთვასაც ვერ შეძლებ. თუ შენ ცხოვრობ ეკლესიური ცხოვრებით, თუ შენთვის ქრისტე სასურველია და მას ეტრფი, კი ბატონო, დარჩი ნათლიად, არავინ არ გაგდებს. თუ შენ ქრისტე არ გიყვარს, თუ შენ შენს ცოდვებს არ ნანობ და არ განიცდი, არ მიდიხარ უფლისკენ ამ გზაზე, მაშინ რისთვის დგები ნათლიად? რატომ იმძიმებ საკუთარ პასუხისმგებლობას? საკუთარ სულს? შენ ხომ აუცილებლად მოგიწევს წარდგომა უფლის წინაშე და რატომ იმძიმებ სულს?“ როდესაც მეკითხებიან, რამდენად მისაღებია სამ ნათლიაზე მეტიო, 50 იყოს, თუ გინდათ, თუ მათგან ყველა გაიაზრებს იმ პასუხისმგებლობას, რასაც ნათლიობა ჰქვია. ასე უნდა მიუდგეთ, თორემ შეზღუდვა 2 იქნება, 4 თუ 6 ნათლია, აბსოლუტურად არაფერი არ არის. უბრალოდ წმინდა ფსიქოლოგიური გათვლიდან გამომდინარე, რაც უფრო ცოტაა, მით უფრო კარგად იაზრებენ პასუხისმგებლობას და რაც უფრო მეტნი არიან, უფრო ერთმანეთის იმედზე არიან. ეს პრობლემა არის ხოლმე, სხვა არაფერი,“ – აღნიშნა დეკანოზმა საბა ჭიკაიძემ.

წყარო: ​თბილისის ვაკის მაცხოვრის ფერიცვალების სახელობის ტაძარი

წაიკითხეთ სრულად