Baby Bag

„მე აღარ მაქვს ილუზია, რომ სწავლების დონე ისეა, როგორც უნდა იყოს,“ - ირინა ტაბუციძე დისტანციური სწავლების პრობლემების შესახებ

„მე აღარ მაქვს ილუზია, რომ სწავლების დონე ისეა, როგორც უნდა იყოს,“ - ირინა ტაბუციძე დისტანციური სწავლების პრობლემების შესახებ

ფსიქოლოგმა ირინა ტაბუციძემ ონლაინ სწავლებით გამოწვეულ პრობლემატიკაზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ სახლში კომპიუტერებთან დარჩენილი ბავშვების სწავლის პროცესის კონტროლი შეუძლებელია:

„დღეს ისეთი რეალობა გვაქვს, რომ მშობლები მუშაობენ, გასულები არიან სახლიდან, ბავშვები დავტოვეთ სახლში კომპიუტერებთან, სადაც კონტროლიც შეუძლებელია, შედის ბავშვი გაკვეთილზე თუ არ შედის. გარდა ამისა, ძალიან მოსაბეზრებელია თანატოლების გარეშე. სკოლაში ბავშვები ხომ არ დადიან მხოლოდ სწავლისთვის. ბავშვს ურთიერთობები სჭირდება, მეგობრები სჭირდება.​ მასწავლებელთან საერთოდ სხვა ურთიერთობა ყალიბდება, როდესაც პირისპირ არის ურთიერთობა.“

ირინა ტაბუციძის თქმით, ონლაინ სწავლება განსაკუთრებით დაწყებითი კლასის მოსწავლეებს აზარალებს:

„უფროსკლასელებთან კიდევ მეტ-ნაკლებად არაუშავს ამ პრობლემას. უმრავლესობას გააზრებული აქვს, რომ სწავლა მას პირადად სჭირდება. პატარებთან არ მგონია, რომ რაიმე შინაგან მოტივაციაზე იყოს ლაპარაკი. უამრავი კვლევა ტარდება მსოფლიოში. ითვლება, რომ ყველაზე დიდ სტრესს მაინც განიცდიან პედაგოგები, შემდეგ მოსწავლეები და მერე მშობლები. ყველა ეძებს გზას, როგორ შეამსუბუქოს ეს მდგომარეობა. ფსიქოლოგები თანხმდებიან, რომ ​ეს პროცესი რაც შეიძლება სახალისო უნდა იყოს. ხალისთან ერთად უნდა მოხდეს სწავლება. პატარა კლასებში ამის გარეშე წარმოუდგენელია.“

„მასწავლებელს უნდა ჰქონდეს საოცრად დიდი ენთუზიაზმი, ენერგეტიკა, ვერბალური კომუნიკაციის კარგად ფლობის უნარი. იმის ილუზია, რომ ყველა პედაგოგი ასეთია, არ გვაქვს. ბევრს არ შეუძლია კამერასთან მუშაობა, რა თქმა უნდა, აქ ჩავარდნა ბევრად მეტი გვაქვს. გადამეტებული გართობით სწავლა შეუძლებელია, სხვა რაღაცებიც უნდა მუშაობდეს. იმედი მაქვს, ოქტომბრიდან გადავალთ შენობებში და ეს პრობლემა დავიწყებას მიეცემა. პედაგოგებს და მშობლებს უნდა ავუხსნათ, რომ ​ეს პერიოდი როგორმე ფსიქოლოგიურად სტაბილურად მაინც გადავიტანოთ. მე აღარ მაქვს ილუზია, რომ სწავლების დონე ისეა, როგორც უნდა იყოს,“ - აღნიშნულ საკითხებზე ირინა ტაბუციძემ Euronews Georgia-ს ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ Euronews Georgia

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„სკოლებმა რეგულაციების დაცვით უნდა დაიწყონ სწავლა. ეს ქვეყანა კიდევ წლები არ აიცრება, ბავშ...
„სკოლებმა რეგულაციების დაცვით უნდა დაიწყონ სწავლა. ეს ქვეყანა კიდევ წლები არ აიცრება, ბავშვების განათლებას ვერავის შევწირავთ“ - ამის შესახებ USAID - ის სამოქალაქო განათლების პროგრამის დირექტორი&n...

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,ემოციურ მხარეს რომ თავი დავანებოთ, ფიზიკურადაც ძალიან ცუდ შედეგს იძლევა ყვირილი" - მზიკო დალაქიშვილი

,,ემოციურ მხარეს რომ თავი დავანებოთ, ფიზიკურადაც ძალიან ცუდ შედეგს იძლევა ყვირილი" -  მზიკო დალაქიშვილი

ფსიქოთერაპევტმა, მზიკო დალაქიშვილმა გადაცემაში ,,იმედის დღე" ერთ-ერთ პრობლემურ საკითხზე ისაუბრა - რას განიცდის ბავშვი, როდესაც მას მშობელი უყვირის და როგორ უნდა მოიქცეს დედა თუ მამა, რომ ბავშვს აარიდოს ის ტრავმები, რაც ყვირილს, მძაფრს აგრესიას ახლავს.

,,ერთი წამით რომ გავიხსენოთ, როგორი შეგრძნებაა ყვირილი, თუნდაც არ იყოს ის შენკენ მიმართული - ეს ნამდვილად საშინელებაა. ემოციურ მხარეს რომ თავი დავანებოთ, ფიზიკურადაც კი ძალიან ცუდ შედეგს იძლევა ყვირილი. ეს აისახება არა მხოლოდ აწმყოზე, არამედ - მომავალზეც, ანუ ტოვებს კვალს და შესაძლოა, ძალიან ცუდ შედეგებამდე მიგვიყვანოს. ეს თემა უკავშირდება ტრავმას, ტრავმულ გამოცდილებას და შესაძლოა, ბავშვისთვის გადაიზარდოს მუდმივ დეპრესიაში, ანუ ბავშვი აღარ იყოს ადეკვატური სხვადასხვა მოვლენის მიმართ - ჩაიკეტოს, გამოავლინოს დაბალი თვითშეფასება, აღარ იყოს აქტიური, მეგობრებთან აღარ იყოს თამამი და მუდმივად ელოდებოდეს საფრთხეს.

როდესაც ბავშვს ვეუბნებით ერთხელ და მას არ ესმის, ყოველთვის დავსვათ შეკითხვა - იქნებ, ვერ ვეუბნები ისე, რომ მისთვის იყოს გასაგები? მაგალითი რომ მოვიყვანოთ, თუ ბავშვი უყურებს ტელევიზორს, მას არ აქვს უნარი, ერთდროულად ორი რამ აკეთოს - თან უყუროს და თან უსმინოს. მას უბრალოდ არ შეუძლია, ორად გახლიჩოს ყურადღება. რას ვაკეთებთ ამ დროს - მივდივართ მასთან ახლოს და ვამყარებთ ჯანსაღ კონტაქტს. ვუახლოვდებით, მივდივართ მის სამყაროსთან  და ვცდილობთ, რომ მოვნახოთ შესაბამისი მდგომარეობა. ჯერ უნდა აღგვიქვას, რომ იქ ვართ და შემდგომ დავიწყოთ საუბარი. უნდა მივხვდეთ, რომ ბავშვი კონტაქტზეა გამოსული. რაც მთავარია, დარწმუნებული ვარ, ბევრი ბავშვი იმიტომ უყურებს ტელევიზორს დიდხანს, რომ მას არ აქვს კონტაქტი უფროსებთან, მშობლებთან.

ბავშვებს სიჯიუტე ახასიათებთ. ესეც ბუნებრივი მოვლენაა, მაგრამ - არა ყვირილს. თქვენ შეგიძლიათ, თქვენი მძიმე ტონი შეცვალოთ ასე -

ძალიან არ მინდა, მაგრამ მგონი ვბრაზდები. ძალიან დიდი სხვაობა არ უნდა იყოს მშვიდ ტონსა და შეყვირებას შორის. უნდა დაფიქსირდეს, რომ მშობელთან მიდის ემოცია და ნელ-ნელა მდგომარეობა მძაფრდება, ყვირილის გარეშე", - ამბობს მზიკო დალაქიშვილი.


წყარო: ,​,იმედის დღე"

წაიკითხეთ სრულად