Baby Bag

„სამწუხაროდ, ჩვენს ქვეყანაში სურათებიანი წიგნების მიმართ სკეპტიკური დამოკიდებულებაა... ის ძალიან მნიშვნელოვანია ბავშვისთვის,“- მწერალი მაკა ლგოკონენი

„სამწუხაროდ, ჩვენს ქვეყანაში სურათებიანი წიგნების მიმართ სკეპტიკური დამოკიდებულებაა... ის ძალიან მნიშვნელოვანია ბავშვისთვის,“- მწერალი მაკა ლგოკონენი

მწერალმა მაკა ლდოკონენმა ბავშვისთვის წიგნის შეყვარების მეთოდებსა და მიდგომებზე ისაუბრა:

„წიგნთან დამეგობრებას ასაკი არ აქვს. ადრეული ასაკიდანვე ბავშვის გარემოცვაში უნდა არსებობდეს წიგნი, რომ ეს მისთვის არ იყოს უცხო ხილი. თავიდანვე იწყება წიგნის გაცნობა. არის ისეთი წიგნები, რომლის ფურცლებსაც ბავშვი ვერ დახევს. ბავშვის გარემოში სათამაშოებთან ერთად წიგნების არსებობა ნიშნავს იმას, რომ ჩვენ მას მარტივი ხერხით ვუყალიბებთ იმ უნარ-ჩვევებს, რომელიც მას აქცევს დიდებულ მკითხველად.

შემდეგ შემოდის ჩემთვის ძალიან საყვარელი პერიოდი, როდესაც ბავშვისთვის ვკითხულობთ სურათებიან წიგნებს. სამწუხაროდ, სკეპტიკური დამოკიდებულებაა ჩვენს ქვეყანაში სურათებიანი წიგნების მიმართ. მშობელი ერიდება ისეთი წიგნების ყიდვას, სადაც მეტი ილუსტრაციაა და ნაკლები ტექსტი, არადა ეს არის ძალიან მნიშვნელოვანია ბავშვისთვის და მშობლისთვის. რატომ? ყალიბდება ძალიან კარგია დუეტი, მშობელი-შვილი. მშობელი დებს მთელ თავის შემოქმედებას, აღწერს სურათს. სურათებიანი წიგნი ბავშვს აჩვევს ქვეტექსტების დანახვას. ამ წიგნებში ილუსტრაციას ძალიან დიდი დატვირთვა აქვს. ბავშვი, რომელიც პატარაობიდანვე სურათებიან წიგნს „კითხულობს,“ როდესაც მკითხველად ყალიბდება, მას შეუძლია ქვეტექსტების წაკითხვა. გარდა ამისა, ბავშვს ვუკითხავთ და ისიც გვბაძავს. ახლო კონტაქტია ბავშვთან. ვეუბნებით: „ახლა გადაშალე.“ თანამონაწილეს ვხდით მას ამ კითხვის.მერე უკვე იწყება ის წიგნები, რომლებსაც ვყიდულობთ ხოლმე,“- აღნიშნულ საკითხზე მაკა ლდოკონენმა ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „სხვა შუადღე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „სხვა შუადღე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ადამიანის იღბალთან არასწორ დამოკიდებულებაზე ისაუბრა:

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი. „ცუდი ბედი აქვს, ეს სხვისი ბრალია, გარემოს ბრალია, ვიღაცას რომ ეს ექნა, ამას ეს არ მოუვიდოდა.“ „არ მიმართლებს!“ - ეს თუ ადამიანმა დაირქვა სათაურად, ის უკვე მართლა იკრავს ამ ფაქტებს. ის ამ სათაურის ქვეშ შემოყრის ამ ფაქტებს და სათაურად ხდება: „წაგებული, წარუმატებელი.“ ეს ისეთი „კომფორტის ზონაა,“ რომ მას აქედან გამოსვლა აღარ უნდა. რას ვგულისხმობ ამაში? პასუხისმგებლობა ნულია. გამართლება ხდება სიზარმაცის. სიზარმაცეც ხომ შიშია, წარუმატებლობის შიში. რატომ უნდა ვიყო ზარმაცი? ე.ი. მეშინია, რომ გავაკეთო მაინც არ გამომივა.

ერთია პერფექციონისტული აღზრდა, რომ რაღაც უმაღლეს მწვერვალს უნდა გადაახტე, ყველაზე უკეთესი უნდა იყო. ეს პერფექციონიზმი მშობლებისგან რომ მოდის, ძალიან ანევროზებს ბავშვებს. ხშირად მინახავს, ბავშვი სიმღერაზე დაჰყავთ და სცენაზე გამოსვლის დროს ხმა უწყდება. მას მონაცემები აქვს და ამაზე ამუნათებენ, რომ „რა მოგივიდა? ეს როგორ დაგემართა?“ ბავშვს საერთოდ სძულდება სიმღერაც, სცენაც და ყველაფერი. ის თუ ბავშვისთვის მატრავმირებელია, რად უნდა ეგეთი სიმღერა? სიმღერა მისთვის ხომ უნდა იყოს სიამოვნების მომგვრელი? ბავშვს მოდუნება უნდა ვასწავლოთ. სულ დაძაბულობაა,“- მოცემულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად