,,პრობლემა სახელად უჭმელობა ფანტაზიის, დიდი ნერვების და ძალისხმევის წყალობით დამარცხებულია,'' - ასეთი სათაურით აქვეყნებს პოსტს სოციალურ ქსელში დედა ეკა ხიზანიშვილი.
ეკა თავის გამოცდილებას უზიარებს დედებს, რომლებსაც მასავით აწუხებთ ბავშვის უჭმელობა. გთავაზობთ მის პოსტს უცლელად:
ჩემმა 2 წლის შვილმა ერთდროულად მომხდარი მოვლენების ფონზე მთლიანად შეწყვიტა ჭამა.
1. პატარა ძამიკო მოვუყვანეთ სახლში,რაზეც საშინლად იეჭვიანა.
2. მოულოდნელად დატოვა ძიძამ,რამაც ძალიან იმოქმედა მასზე.
3. წინა პერიოდში გარკვეულ ეტაპზე ძალდატანებით უწევდა ჭამა (არ დავკონკრეტდები).
🚫მოშივდება და შეჭამს
🚫დაუდე საყვარელი საკვები მისაწვდომ ადგილას
🚫ლამაზად გაუფორმე
🚫მეგობრები დაუპატიჟე
🚫უფროსებთან ერთად დასვი სუფრაზე
🚫რაციონი გაუმრავალფეროვნე
და კიდევ რა აღარ...
მაგრამ არაფერმა იმუშავა.
რაც მთავარია, შიოდა და არ ჭამდა. ამ ფონზე გახდა ჭირვეული, დაიწყო მთელი ხმით ტირილი, ფეხების ბაკუნით და თავის ძირს გაწოლებით გაპროტესტება.
გააპროტესტა ზიარებაც...
დაიწყო ტირილი ბანაობისას...
მოკლედ კოშმარული 1.5 თვე გავატარეთ მთელმა ოჯახმა.მაგრამ დიდი ნებისყოფის ფასად და დაკვირვების შედეგად, აღმოვაჩინე მისი ახალი კუმირი - "მიკიუსი".
მოვიარე მთელი თბილისი და ბოლოს მივაკვლიე ამ ორ ჯადოსნურ ნივთს.
პირველ დღესვე ყურებიანი თავსახურის წყალობით საწრუპით მიიღო დასალევი იოგურტი, მთელი ჭიქა.(ხომ წარმოგიდგენიათ,რამდენად არაფერს ჭამდა,რომ ეს იყო წინ გადადგმული ნაბიჯი).
ფაქტობრივად ჰაერით და წყლით იკვებებოდა და ... რძით.
მეორე დღესაც იგივე განმეორდა დილით და მერე წავიყვანეთ ზიარებაზე.ეზიარა (ცოტა გაჭიევეულდა, მაგრამ...)
შუადღეს ისევ გავუკეთე სადილი, უიმედოდ მაგრამ... ნუ, იმ დღის შემდეგ თამაშით, სიმღერით და ცეკვით, მაგრამ ჭამს.
როგორც კი იტყვის, რომ ,,მორჩა" - აღარ ვაჭმევ.
თითქმის ყველა ჯერზე ცდილობს, ბოლომდე ჭამოს და მიიღოს დამსახურებული კომპლიმენტი აპლოდირების ფონზე.
გადავწყვიტე, ჩემი გამოცდილების გაზიარება მათთვის ვისაც ეს პრობლემა აწუხებს, რადგან უკვე კარგად ვიცი, რას ნიშნავს მშიერი შვილი,'' - აღნიშნავს ეკა ხიზანიშვილი.
„მცირეწლოვანი ბავშვებისთვის სკოლაში სასწავლო პროცესის აღდგენა უნდა ვცადოთ, ზედა კლასებისთვის შეიძლება სწავლის პროცესი შერეულიც იყოს,“ - სიმონ ჯანაშია
განათლების ექსპერტი სიმონ ჯანაშია ბავშვების ეკრანთან მიჯაჭვულობის პრობლემაზე დისტანციური სწავლების ზეგავლენის შესახებ საუბრობს:
„არსებობს მოსაზრება, რომ სექტემბრიდან სწავლების დისტანციურ რეჟიმზე გადასვლა კიდევ უფრო გაამძაფრებს ბავშვების ეკრანთან მიჯაჭვულობის პრობლემას. აქ შეგვიძლია ისტორია გავიხსენოთ.მეცხრამეტე საუკუნეში ადამიანებზე ამბობდნენ, ეგ რა კაცია, სულ წიგნებთან ზის, იმის მაგივრად, რომ სამყარო ნახოს, ხმალი აიღოს და საქმე გააკეთოსო. დაახლოებით ასეთი ვითარება გვაქვს დღესაც. ბავშვებზე ამბობენ, რომ სულ კომპიუტერთან არიან. რა თქმა უნდა, გარკვეული პრობლემები არსებობს, დამოკიდებულებაც არის, მაგრამ ბოლო სამი თვის განმავლობაში დავინახეთ, რომ ტექნოლოგიებს მაღალი ღირებულება აქვს, როდესაც სწავლის სხვა შესაძლებლობა არ არსებობს.“
„ხარისხის თვალსაზრისით ჩვეულებრივ რეჟიმშიც სერიოზული პრობლემები გვაქვს სკოლებში. ახალი ტიპის მეთოდების გამოყენების დროს ახალი პრობლემები ჩნდება, ერთ-ერთია, ვინ აკონტროლებს მოსწავლეს. ასევე პრობლემაა როგორ უნდა შეფასდეს მოსწავლე, როგორ შეიძლება მისი მოტივირება. სამინისტროს უნდა ჰქონდეს გარკვეული სცენარები ამ პრობლემების მოსაგვარებლად. მცირეწლოვანი ბავშვებისთვის სკოლაში სასწავლო პროცესის აღდგენა უნდა ვცადოთ, ზედა კლასებისთვის შეიძლება სწავლის პროცესი შერეულიც იყოს.მაგალითად, ჩვენი სკოლაამ სცენარებზე მუშაობს,“ - აღნიშნავს სიმონ ჯანაშია.