Baby Bag

„მედარდებიან ჩვენი ბავშვები, მოზარდები, მათი ფსიქოსომატური მდგომარეობა... სახლებში გამოკეტილები, კოშმარული სიზმრის დასასრულის მოლოდინით ცხოვრობენ და ენატრებათ სილაღე“

„მედარდებიან ჩვენი ბავშვები, მოზარდები, მათი ფსიქოსომატური მდგომარეობა... სახლებში გამოკეტილები, კოშმარული სიზმრის დასასრულის მოლოდინით ცხოვრობენ და ენატრებათ სილაღე“

ამის შესახებ სოციალურ ქსელში პედიატრი, მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორი ინგა მამუჩიშვილი წერს.

მედარდებიან ჩვენი ბავშვები, მოზარდები, მათი ფსიქოსომატური მდგომარეობა... ძალიან ბევრი მირეკავს სხვადასხვა პრობლემით: ფობიები, აგზნებადობა, უძილობა, ისტერიები, ეკრანმიჯაჭვულობა ნომერ პირველი პრობლემა, რაც იწვევს ინფორმაციულ, ემოციურ სტრესს და საბოლოოდ ოქსდაციური სტრესის განვითარებას!!! აღარც სიყვარული, აბა საიდან კომუნიკაციები მხოლოდ ვირტუალური, არც სხვა გრძნობები, რომელთა ატროფიაც ხდება დროთა განმავლობაში... გახსოვთ???? დაჭერობანა, დამალობანა, წრეში ბურთი. ამ თამაშების დროს რაღაცნაირად ხდებოდა გრძნობათა რეალიზება, იმას იჭერდნენ, ვინც მოწონდათ, ბურთს ესროდნენ, დასდევდნენ დაჭერობანას დროს, თმებს აწიწკნიდნენ, გმირობის ჩადენას ლამობდნენ ბიჭები, კლასში შეყვარებული გოგონას ჩადენილ დანაშაულს (მაგალითად, ყვავილის ქოთნის გატეხვა) თვითონ იბრალებდნენ, ამ გრძნობების გამოხატვის უამრავი საშუალება იყო... ახლა... ვირტუალური სამყარო... ენატრებათ მეგობრები, თვალების შემოცეცება, ნაზი შეხება... ქურთუკის საყელოს გასწორება, შოკოლადის ან წიგნის მიწოდების დროს ხელის ხელთან შეხება, რვეულის ან წიგნის წასართმევად გამოკიდება, დაჭერა და თვალებში გრძნობით ჩახედვა, სუფთა და სპეტაკი... დიახ, ეს ყველაფერი ენატრებათ ბავშვებს, ნიღაბში იმალება გრძნობები, ქვეცნობიერში ილექება ნატვრა და ოცნება... მეშინია, გრძნობათა ატროფია არ დაეწყოთ... როდესაც მშობლებს მათი ნერვული აშლილობის ამ მიზეზებს განვუმარტავ, არ უნდათ აღიარება (მშობლიური ეგოიზმი), მაგრამ დამიჯერეთ ასეა... ნუ გაგიკვირდებათ მათი აფექტურობა, წუწუნი, უხასიათობა... იგიჟეთ თქვენც ხშირად მათთან ერთად, მოუსმინეთ იმ მუსიკას, რასაც უსმენენ, გაუტოლეთ თავი, მოუყევით თქვენი თავგადასავლები, მეტად მოეფერეთ, ოღონდ თანაგრძნობის გარეშე! არასოდეს არ დაამციროთ მოზარდი, არ დაუწუნოთ არჩევანი, „არ აშაყიროთ“ (ეს მათ ყველაზე მეტად არ ესმით და აღიზიანებთ) ნუ აავსებთ შენიშვნებით! მეტი ოპტიმიზმი ხმის ტონში! მეტი იმედი! მეტი დამაჯერებლობა!!! ის, რომ მალე დამთავრდება ეს კოშმარი და ჩვეული რუტინული ყოფა დაიწყება, რომელიც მათია და ენატრებათ, მაგრამ თქვენიც მესმის ჩემო ძვირფასებო, თქვენს ნერვებსაც მოფრთხილება უნდა... თუმცა თქვენს მეხსიერებაში კარგი მომენტებიც ხომ არის, ტკბილად გასახსენებელი, ამათ ცნობიერებას კი ძალიან უჭირს, ძალიან!!! ჯერ პატარები არიან, მათ ახლა უნდათ აწყვეტა, თავისუფლება, გრძნობებთან თამაში, სპორტი, სიმღერა, სწავლა... სამწუხაროდ, სახლებში გამოკეტილები, კოშმარული სიზმრის დასასრულის მოლოდინით ცხოვრობენ და ენატრებათ სილაღე. კიდევ ერთხელ გილოცავთ, განსაკუთრებით ჩემს ბავშვებს და მოზარდებს. ჩვენ დავამარცხებთ ვირუსს და თქვენ გაგათავისუფლებთ სულიერი ტყვეობიდან, დაგიბრუნებთ ბედნიერ ბავშვობას, გპირდებით.

შეიძლება დაინტერესდეთ

„თუ ჩვენ ბავშვის წინააღმდეგობის მიუხედავად ძალადობრივად გავზრდით ულუფას, ანატომიურადაც ბევრი რამ იცვლება,“ - მარი მალაზონიას რჩევები მშობლებს

„თუ ჩვენ ბავშვის წინააღმდეგობის მიუხედავად ძალადობრივად გავზრდით ულუფას, ანატომიურადაც ბევრი რამ იცვლება,“ - მარი მალაზონიას რჩევები მშობლებს

ნუტრიციოლოგმა მარი მალაზონიამ ბავშვების სწორი კვებითი ჩვევების ჩამოსაყალიბებლად მშობლებს საინტერესო რჩევები მისცა. მან აღნიშნა, რომ ძალადობრივი დამოკიდებულება კვების საკითხებში ბავშვისთვის უარყოფითი შედეგების მომტანია:

„ჩვენ ვსაუბრობთ სამ ინსტრუმენტზე, ესენია: ​რეჟიმი, ულუფა და რაციონი. აქ შეიძლება იყოს ძალადობრივი შედეგი, რომელიც ძალიან სახიფათოა ბავშვის ჯანმრთელობისთვის. როდესაც ვსაუბრობთ რეჟიმზე, ყველა ადამიანს აქვს თავისი ბიოლოგიური საათი. ჩვენი ორგანიზმის აქტივობა კონკრეტულ რიტმს ემორჩილება. უმრავლეს შემთხვევაში ჩვენ ვართ მზის რიტმზე ორიენტირებული ადამიანები. ძალიან ხშირად მშობელი არ აკვირდება ბავშვის რიტმს. მშობელი ქმნის რიტმს. მოზარდი თუ თავის განსხვავებულ რიტმს გვთავაზობს, იქნებ ეს არის მისი ორგანიზმისთვის უფრო მისაღები.“

მარი მალაზონიას თქმით, ოჯახში ხშირად არის ტენდენცია, რომ ბავშვის ულუფის ზომა მისი წინააღმდეგობის მიუხედავად გაზარდონ:

„მეორე საკითხი გახლავთ ულუფა. ყოველთვის არის ოჯახში იმის ტენდენცია, რომ ​ბავშვს რაღაც აკლია, ბავშვმა არ შეჭამა კარგად. თუ ჩვენ ბავშვის წინააღმდეგობის მიუხედავად ძალადობრივად გავზრდით ულუფას, ანატომიურადაც ბევრი რამ იცვლება. მერე აღარ უნდა გაგვიკვირდეს, როდესაც მოზარდობაში მას სჭირდება წონის ან კვებითი ქცევების კონტროლი. ეს ხომ მას ჩვენ დავასწავლეთ.“

„ჩვენ ხშირად გვაქვს სურვილი, რომ კატეგორიულად გადავასხმევინოთ ბავშვს ჭიქიდან სასმელი, რომელიც მიგვაჩნია, რომ არ არის ჯანმრთელი. მშობელს ასეთი სიფხიზლე სჭირდება, არა სასმელის ჭიქიდან გადაღვრა, არამედ სიფხიზლე იმის, რომ სანამ ბავშვი პატარაა და არ დაუგემოვნებია ასეთი სასმელი, ჩვენ არ გავასინჯოთ. ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ ხილი და ბოსტნეული ბავშვის რაციონის განუყოფელი ნაწილი იყოს. თუ ბავშვი გვეწინააღმდეგება და ვერ იღებს ამ პროდუქტებს, ასეთ დროს ძალადობა შეიძლება იყოს ძალიან სერიოზული შედეგების მომტანი. ბავშვებში ძალიან ხშირია ფრუქტოზის აუტანლობა. პატარას აქვს პრობლემები, რომელსაც ვერ აღწერს. ​თუ ბავშვის ორგანიზმი ეწინააღმდეგება ძალიან სწორ, დასაბუთებულ არჩევანს საკვებისას, ორგანიზმი არ პასუხობს ადეკვატურად ჩვენ მიერ შეთავაზებულ ჯანსაღ დიეტას, კითხვები დავსვათ ექიმთან ერთად და შევაფასოთ, რამდენად მზად არის ბავშვის ორგანიზმი ამ ნივთიერებების მისაღებად,“ - აღნიშნულ საკითხზე მარი მალაზონიამ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო:​ „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

წაიკითხეთ სრულად