Baby Bag

თუ ბავშვმა ცუდი ნიშანი მიიღო, თქვენ სრული უფლება გაქვთ გამოხატოთ წყენა, მაგრამ გამოიყენეთ სიტყვა „არაუშავს“ - მზიკო დალაქიშვილის რეკომენდაცია

თუ ბავშვმა ცუდი ნიშანი მიიღო, თქვენ სრული უფლება გაქვთ გამოხატოთ წყენა, მაგრამ გამოიყენეთ სიტყვა „არაუშავს“ - მზიკო დალაქიშვილის რეკომენდაცია

ფსიქოლოგმა მზიკო დალაქიშვილმა ბავშვებში ტყუილის გამომწვევ მიზეზებზე ისაუბრა და მშობლებს ურჩია, რომ შვილებთან საუბრისას სიფრთხილე გამოიჩინონ:

„მესმის ყველა მშობლის, რომელსაც უნდა, რომ ბავშვთან არ დასჭირდეს იმ ლექციის წაკითხვა, რომ მე შენ ყველაფერს გაგიგებ, არ მითხრა ტყუილი, ყველაფერს გაგიგებ, რაც უნდა მწარე იყოს სიმართლე. სიმართლის სიმწარე ბავშვებს უკვე ძალიან აშინებთ, როდესაც დედის ემოცია შეიძლება იყოს საშიში. მშობლებო, ეცადეთ, ამ ემოციას, რომელიც გეუფლებათ რაღაც ფაქტის დროს, გამოხატვის სწორი ფორმა შეუსაბამოთ.

ვთქვათ ბავშვმა ცუდი ნიშანი მიიღო. თქვენ სრული უფლება გაქვთ გამოხატოთ წყენა, უთხრათ: „მეწყინა, მერჩივნა უკეთესი ნიშანი მიგეღო, იმიტომ, რომ მგონია, კარგად იმეცადინე, თუმცა არაუშავს.“ ისევ და ისევ გამოიყენეთ სიტყვა „არაუშავს.“ თუ თქვენ გადახვალთ შეურაცხყოფასა და დამცირებაზე, ის დამცირებულად და შეურაცხყოფილად იგრძნობს თავს. ბავშვს უჩნდება სირცხვილის, დანაშაულის გრძნობა. ეს იმდენად უსუსურს და სუსტს ხდის, რომ თუ კიდევ ერთხელ მოხდა მსგავსი შემთხვევა და ცუდი ნიშანი მიიღო, ის აუცილებლად მოგატყუებთ. შეიძლება მან საერთოდ სწავლაზეც თქვას უარი. ამიტომაც, გამოიყენეთ სიტყვა არაუშავს. ზუსტად იმ მომენტში, სადაც ბავშვს სჭირდებით და სუსტად გრძნობს თავს, თქვენი მხარდაჭერით, სანდოობით შეძლებთ, რომ ეს მდგომარეობა შეცვალოთ,“-აღნიშნულ საკითხზე მზიკო დალაქიშვილმა რადიო „ფორტუნას“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო „ფორტუნა“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ასე არაფრით არ შეიძლება ბავშვების დაშინება, საშინელებაა ეს,“ - თამარ გაგოშიძე ბავშვებში კოვიდით გამოწვეულ სტრესზე

„ასე არაფრით არ შეიძლება ბავშვების დაშინება, საშინელებაა ეს,“ - თამარ გაგოშიძე  ბავშვებში კოვიდით გამოწვეულ სტრესზე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ მშობლების მიერ ბავშვის დაშინების ნეგატიურ შედეგებზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ბავშვთან საუბრისას ლინგვისტიკის კონტროლი აუცილებელია:

​როდესაც მშობელი თავისდაუნებურად აშინებს ბავშვს, თვითონ არის პანიკაში და ბავშვს ეუბნება: „ხელი ამას არ მოკიდო, ხელი იმას არ მოკიდო,“ ეს არ შეიძლება. ყველაფერს ვერ გავაკონტროლებთ. ამ კონტროლის ზომა უნდა ვიცოდეთ. ჩვენ უნდა გავარკვიოთ, რისი გაკონტროლება შეგვიძლია. რასაც ვერ გავაკონტროლებთ, უნდა დავივიწყოთ.“

​თამარ გაგოშიძის თქმით, სტრესის შესამცირებლად ჩვენი რესურსები და გარემოს მოთხოვნები უნდა დავაბალანსოთ:

„გარემოს მოთხოვნები და ჩვენი რესურსები უნდა დავაბალანსოთ. მაშინ აღარ გვექნება ასეთი სტრესული მდგომარეობა. თუ ჩვენ კარგად გავაცნობიერებთ, რასთან გვაქვს საქმე, რისი გაკონტროლება შეგვიძლია და რისი არა, ასეთი არც შფოთვა გვექნება და არც სტრესული განცდა. მე, როგორც უფროსი, თუ ასე შევაშინებ ბავშვს, თუ სულ ვუმეორებ, რომ თუ ხელი არ დავიბანეთ, აგერ ბებოს გადაედება, ბებო მოკვდება, საშინელებაა ეს.“

„ბავშვს შფოთვა ეწევა, სიკვდილის შიში მოდის, მით უმეტეს, ექვს წლამდე ასაკში ეს ძალიან ხშირია ისედაც, ყოველგვარი კორონას გარეშე. ამ ასაკში წარმოსახვა ვითარდება და ეს ძალიან ბუნებრივია. ასე არაფრით არ შეიძლება ბავშვების დაშინება. მერე შეიძლება იყოს ღამის შიშები, კოშმარები, ზოგადად შიშები, სიკვდილის შიში. ამას უკვე მერე სპეციალისტი სჭირდება. „არ შეჭამ საჭმელს, დასუსტდები და კორონა დაგემართება,“ - ასეთი შეშინებები არ გვჭირდება. ​ჩვენ უნდა ვაკონტროლოთ, რას ვეუბნებით ბავშვებს. ისინი სენსიტიურები არიან. მესამე ოთახში რომ ლაპარაკობდე, იმან იცის, რაზე ილაპარაკე. ბავშვებთან უნდა გავაკონტროლოთ ჩვენი ლინგვისტიკა,“ - აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო: ​„მშობლები განათლებისთვის“

წაიკითხეთ სრულად