Baby Bag

„არ არის საჭირო „წერომ მოგიყვანა,“ „კომბოსტოში გიპოვეთ“... ნებისმიერ რამეზე შეიძლება ყოველგვარი გაშარჟების გარეშე საუბარი,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„არ არის საჭირო „წერომ მოგიყვანა,“ „კომბოსტოში გიპოვეთ“... ნებისმიერ რამეზე შეიძლება ყოველგვარი გაშარჟების გარეშე საუბარი,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ბავშვებთან ნებისმიერ საკითხზე გულახდილი საუბრის მნიშვნელობაზე ისაუბრა და მშობლებს მოუწოდა ბავშვს ასაკობრივი გაგების ზონის გათვალისწინებით ყოველთვის გულწრფელად ესაუბრონ:

„არ შეიძლება ის, რაც იყო ჩვენს თაობებში და ჩვენს შემდეგ, როდესაც იყო მინიშნება გენიტალიებზე. „აბა, მაჩვენე პასპორტი“ ან „ჩიტი.“ „ხელი არ მოიკიდო,“ ან პირიქით, როდესაც თვითონ ეფერებოდნენ და კოცნიდნენ. არ უნდა გამოარჩიოს ეს მშობელმა. ადამიანი არის ერთი მთლიანი ორგანიზმი. რა თქმა უნდა, ყოველთვის შეიძლება იმის ახსნა, რომ გენიტალიები დაფარულია, რომ ეს არის დაკავშირებული სოციალურ ნორმებთან, ეს არის დაკავშირებული მორალთან. მანამდე არის ჩვეულებრივი ჩვევა. ხედავს, რომ მშობელს აცვია. გარშემო ყველას აცვია და მასაც აცვია.

გახსნილობა და მეგობრობა არის აუცილებელი. ნებისმიერ კითხვაზე, რომელსაც ბავშვი დასვამს, მშობელმა პასუხი უნდა გასცეს ბავშვის ასაკობრივი გაგების ზონის გათვალისწინებით. არ არის საჭირო „წერომ მოგიყვანა,“ „კომბოსტოში გიპოვეთ.“ ადამიანებს აყვანილი შვილები ჰყავთ და იმას ვერ ეუბნებიან, რომ აყვანილები არიან. სამაგიეროდ ეუბნებიან, რომ კომბოსტოში იპოვეს. ჩვეულებრივ უნდა ეთქვას ბავშვს, რომ ის არის საჩუქარი, მივიდა სამშობიაროში და წამოიყვანა. თვითონ დედობილია, ან მამობილი. ასე სჯობს, რომ ბავშვმა სიმართლე იცოდეს. ნებისმიერ რამეზე შეიძლება ყოველგვარი გაშარჟების გარეშე საუბარი ნებისმიერ ასაკში.

ძალიან პატარები უყურებენ პორნოგრაფიას. არსებობს პროგრამები, რომ მშობელს შეუძლია მიიბას ბავშვის კონტენტი, გაიგოს რაშია ბავშვი ტელეფონში. ძალიან დააზიანებს ბავშვს მსგავსი სანახაობა, დააფრთხობს და შეაშინებს. რაც შეეხება მოზარდებს, მათ უკვე წვდომა აქვთ ყველაფერთან. რა თქმა უნდა. სწავლება უნდა იყოს მორალზე, ზნეობაზე, წესიერებაზე დაფუძნებული,“- მოცემულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „იმედის დღე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მთავარია აზროვნება და არა ის, რასაც შემდეგ მიაღწევ. ამ აზროვნებაშია თვითონ შედეგი,“ - ზურაბ კიკნაძე

პროფესორი ზურაბ კიკნაძე შედეგზე ორიენტირებული სწავლების შესახებ საუბრობს და აღნიშნავს, რომ სწავლას საბოლოო შედეგი საერთოდ არ აქვს და პროცესს უდიდესი მნიშვნელობა ენიჭება:

„რა არის მთავარი თამაშში: შედეგი თუ პროცესი? თუ მარტო შედეგია მთავარი, მაშინ ჩვენ თამაშის ყურება საერთოდ არ გვინდა. თამაშის შედეგი ყოველთვის შეიძლება მომწვდეს და გავიგო, მაგრამ მთავარია, რომ თამაში ვნახო. ახლა ძალიან გავრცელებულია პედაგოგიკაში შედეგზე ორიენტირებული სწავლება, ეს არის დამღუპველი, ეს არის ძირის გამომთხრელი სწავლის პროცესისა საერთოდ. შედეგი სწავლის პროცესს არასდროს არ აქვს. მამა გიორგიმ წარმოთქვა ქრისტეს სიტყვა: „მე ვარ გზა.“ ქრისტე არ ამბობს, რომ მე ვარ თვითონ და ჩემთან მოდით. გზაა მთავარი. ქრისტესთან ჩვენ შეიძლება ვერ მივიდეთ ვერასდროს. გრიგოლ ნოსელი ამბობს, რომ ადამიანი არის მგზავრი, მარადიული მგზავრი, რომელიც აქაც მოგზაურობს და იქაც იმოგზაურებს, ის ვერასდროს მისწვდება ღმერთს, იმიტომ, რომ ის შეუცნობელია. ნიკოლოზ კუზელმა თქვა: „ღმერთის შეცნობა მხოლოდ მისი შეუცნობლობით შეიძლება.“ ღმერთი შეცნობილია იმიტომ, რომ ის არის შეუცნობელი. ეს გასაგებად ცოტა რთულია, მაგრამ მთავარი რა არის? მთავარი გზაა.“

ზურაბ კიკნაძის თქმით, შემეცნების გზა ადამიანმა ყურადღებით უნდა გაიაროს, არ უნდა ეცადოს მის სწრაფად გარბენას:

„როდესაც ჩვენ მივდივართ რომელიმე პუნქტში, რა თქმა უნდა, ჩვენ გვინდა, რომ იქ მივიდეთ. ეს არის ჩვენი მიზანი, იქ გველოდებიან, იქ დავისვენებთ, მაგრამ ეს გზა არ არის გამოსარიცხი, იმიტომ, რომ ამ გზაზე ჩვენი გამოცდილებაა, ამ გზას უნდა მივაქციოთ ყურადღება. ეს გზა არის ჩვენი, ჩვენთვის არის მოცემული. ეს გზა არ უნდა გავირბინოთ, არ უნდა ვიძინოთ ამ გზაზე. ეს გზა არის შემეცნების გზა.“

„აქ არის მერაბ მამარდაშვილის წიგნი „საუბრები ფილოსოფიაზე.“ მამარდაშვილის არცერთი ლექცია არ მთავრდება დასკვნით. მას არ აქვს რაღაც შედეგი, რომ აი, ჩვენ ეს აღმოვაჩინეთ. მისი ფილოსოფია არის აზროვნების პროცესი. მთავარია აზროვნება და არა ის, რასაც შემდეგ მიაღწევ. ამ აზროვნებაშია თვითონ შედეგი. სწავლის პროცესშიც, როდესაც რაღაცას ვსწავლობთ, მაგ. მათემატიკას, საბოლოო პუნქტამდე ვერასდროს მივალთ. მთავარია, რომ ეს პროცესი გავიაროთ. შეიძლება ბევრი რამ დაგვავიწყდეს. მე დამავიწყდა, აღარ მახსოვს ნიუტონის ბინომი, მაგრამ ის პროცესი, რაც გავიარე, დალექილია ჩემს ცნობიერებაში და ამან მე რაღაც შემძინა,“ - აღნიშნავს ზურაბ კიკნაძე.

წყარო: ​აზროვნების აკადემია

წაიკითხეთ სრულად