Baby Bag

როგორ მივხვდეთ, რომ ჩვენს შვილს გარდატეხის ასაკი ეწყება? - ფსიქოლოგი მზიკო დალაქიშვილი

როგორ მივხვდეთ, რომ ჩვენს შვილს გარდატეხის ასაკი ეწყება? - ფსიქოლოგი მზიკო დალაქიშვილი

ფსიქოლოგმა მზიკო დალაქიშვილმა გარდატეხის ასაკისთვის დამახასიათებელ თავისებურებებზე ისაუბრა:

„პირველ რიგში, თვითონ სიტყვას თუ დავუკვირდებით, ეს გარდამტეხი, რევოლუციური პერიოდია, როდესაც იცვლება ყველაფერი ორგანიზმის დონეზე, სამყაროს აღქმა იცვლება, იცვლება ხედვა, ვინ ვარ მე. ამ ასაკის ადამიანებს განსაკუთრებული მხარდაჭერა სჭირდებათ, რასაც ვერ იღებენ. მათი ქცევა იმდენად რევოლუციურია, რომ პირველ ეტაპზე ბრაზს უფრო იწვევს ხოლმე. დიალოგით და მშვიდი საუბრით ყველაფერი შესაძლებელია. მათ კარგი კოგნიტური უნარები აქვთ და განსხვავებული აზრის მოსმენა შეუძლიათ, მაგრამ სწორი ფორმით უნდა მივაწოდოთ, რადგან ისინი ძალიან მოწყვლადები არიან. მე ყოველთვის გარემოზე ვაკეთებ აქცენტს, თუ როგორ დავინახავთ ამ ინდივიდებს, როგორ მივცემთ შესაძლებლობას მათ ინდივიდუალიზმს, რომ განვითარდეს.

გარდატეხის ასაკის დაწყება ინდივიდუალურია. ბიჭებში უფრო გვიან იწყება, მაგრამ ვერ ვიტყვით, რომ ყველა ბიჭთან ასეა. ადამიანი გაუგებრობაშია, ვეღარ ხვდება დიდია თუ პატარა. ისეთი აზრები მოსდის მას თავში, რომ ეს ბავშვურ მდგომარეობას აღარ შეესაბამება. ეს ყველაზე დიდი გასაჭირია. მოდის რადიკალური აზროვნება, რომელიც იმდენად განსხვავდება ბავშვის აზროვნებისგან, რომელიც მას ახასიათებდა, რომ ეს მშობლისთვის მიუღებელია. იწყება ფარული ან ცხადი ომი. ამ დროს პროფესიონალის ჩართულობა აუცილებელია, რომ ეს გარდამავალი პერიოდი რაც შეიძლება ჰარმონიულად განხორციელდეს,“ - მოცემულ საკითხზე მზიკო დალაქიშვილმა ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დილა მშვიდობისა საქართველო“ 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ადამიანის იღბალთან არასწორ დამოკიდებულებაზე ისაუბრა:

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი. „ცუდი ბედი აქვს, ეს სხვისი ბრალია, გარემოს ბრალია, ვიღაცას რომ ეს ექნა, ამას ეს არ მოუვიდოდა.“ „არ მიმართლებს!“ - ეს თუ ადამიანმა დაირქვა სათაურად, ის უკვე მართლა იკრავს ამ ფაქტებს. ის ამ სათაურის ქვეშ შემოყრის ამ ფაქტებს და სათაურად ხდება: „წაგებული, წარუმატებელი.“ ეს ისეთი „კომფორტის ზონაა,“ რომ მას აქედან გამოსვლა აღარ უნდა. რას ვგულისხმობ ამაში? პასუხისმგებლობა ნულია. გამართლება ხდება სიზარმაცის. სიზარმაცეც ხომ შიშია, წარუმატებლობის შიში. რატომ უნდა ვიყო ზარმაცი? ე.ი. მეშინია, რომ გავაკეთო მაინც არ გამომივა.

ერთია პერფექციონისტული აღზრდა, რომ რაღაც უმაღლეს მწვერვალს უნდა გადაახტე, ყველაზე უკეთესი უნდა იყო. ეს პერფექციონიზმი მშობლებისგან რომ მოდის, ძალიან ანევროზებს ბავშვებს. ხშირად მინახავს, ბავშვი სიმღერაზე დაჰყავთ და სცენაზე გამოსვლის დროს ხმა უწყდება. მას მონაცემები აქვს და ამაზე ამუნათებენ, რომ „რა მოგივიდა? ეს როგორ დაგემართა?“ ბავშვს საერთოდ სძულდება სიმღერაც, სცენაც და ყველაფერი. ის თუ ბავშვისთვის მატრავმირებელია, რად უნდა ეგეთი სიმღერა? სიმღერა მისთვის ხომ უნდა იყოს სიამოვნების მომგვრელი? ბავშვს მოდუნება უნდა ვასწავლოთ. სულ დაძაბულობაა,“- მოცემულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად