Baby Bag

„შვილებთან აუცილებლად უნდა წამოიწიოს მამის ავტორიტეტი,“ - ფსიქოლოგი ნანა გოგიჩაშვილი ბავშვის აღზრდაში მამის როლის შესახებ

ფსიქოლოგმა ნანა გოგიჩაშვილმა ბავშვის აღზრდაში მამის მნიშვნელოვანი როლის შესახებ ისაუბრა:

„ძალიან დაბეჯითებით გეუბნებით, რომ ბავშვი არამარტო ხედავს, არამედ გრძნობს ოჯახში კეთილსაიმედო განწყობებია თუ პირიქით, ემოციურად დამუხტული სიტუაციაა. ამის იდენტიფიცირება შეიძლება როგორც ნახატებით, ასევე საუბრებით. ამის უამრავი ტექნიკა არსებობს. მაგალითად, ეტყვით: „მე და მამა...“ წინადადება მან უნდა დაამთავროს. „ერთხელ მამიკომ...“ მან უნდა დაამთავროს. ზღვა ინფორმაცია მოდის ისეთი, რომელზეც მშობელს წარმოდგენაც კი არ აქვს. შესაბამისად, მამის როლი უკიდურესად მნიშვნელოვანია. მამა არის არამხოლოდ ბიოლოგიური სქესის წარმომადგენელი ოჯახში, არამედ მზრუნველი, მფარველი. მამა აყალიბებს გარკვეულწილად წესებს ოჯახში. ფროიდი ამბობს, რომ მამის ხატს ქმნის დედა. ის კი არა: „მამაშენს ვინ ეკითხება, მე ვარ აქ მთავარი.“ შეიძლება სუბიექტურად ფიქრობდე ამას, მაგრამ შვილებთან აუცილებლად უნდა წამოიწიოს მამის ავტორიტეტი: „მამიკო გავახაროთ,“ „მამიკოს ვუთხრათ,“ „მამიკო მოგვეხმარება,“ „ მამიკოს არ ეწყინოს.“ აქ პოზიტიურ ჭრილში შემოდის მამის ხატი. რა თქმა უნდა, მამაც უნდა გვაძლევდეს ამის საშუალებას. დედაც და მამაც არის უსაზღვრო რესურსი ბავშვის განვითარების და რომელიმეს დეფიციტი არსებით დესტრუქციულ ცვლილებებს იწვევს ფსიქო-ემოციურ განვითარებაში.

„არავინ არ მინდა, მამიკოს ჩავეხუტო,“ - ეს მოსმენილიც მაქვს. ჩახუტება არის დაცულობა, უსაფრთხოება. კარენ ჰორნი პირდაპირ გვეუბნება, რომ ამ ასაკში თუ არ არის დაცულობისა და უსაფრთხოების განცდა, ყალიბდება ცხოვრებისადმი ბაზალური შიშები, რაც თავის მხრივ ნევროტული პიროვნების ფორმირებას უწყობს ხელს. უმამოდ გაზრდილ გოგონებს აქვთ საოცარი მიჯაჭვულობის მოთხოვნილება საწინააღმდეგო სქესთან. მან შეიძლება ოჯახი, მიუხედავად იმისა, რომ ის, ძალიან დესტრუქციული ოჯახი იყოს, სწორედ ამიტომ არ დაანგრიოს, რომ გვერდით კაცი უდგას და ამით ივსებს იმ დეფიციტს, რომელიც მას ჰქონდა ბავშვობაში,“- მოცემულ საკითხზზე ნანა გოგიჩაშვილმა საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „ერთსულოვნების დილა“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ერთსულოვნების დილა“

შეიძლება დაინტერესდეთ

ბავშვების ეს ორი ჯგუფი მრავალი შეცდომის დაშვების რისკის ქვეშ არის - ფსიქოლოგი ზაზა ვარდიაშვილი

ბავშვების ეს ორი ჯგუფი მრავალი შეცდომის დაშვების რისკის ქვეშ არის - ფსიქოლოგი ზაზა ვარდიაშვილი

ფსიქოლოგმა ზაზა ვარდიაშვილმა მშობლის მხრიდან ბავშვზე ჰიპერმზრუნველობის მავნე შედეგებზე ისაუბრა:

„რა თქმა უნდა, მშობელი ცდილობს, რომ ბავშვი დაიცვას მაქსიმალურად, მაგრამ როგორც კვლევები აჩვენებს, ბავშვების ორი ჯგუფია მრავალი შეცდომის დაშვების რისკის ქვეშ. პირველი ჯგუფი არის ბავშვები, რომლებსაც აქვთ ე.წ. ჰიპერაქტივობისა და ყურადღების კონცენტრაციის დეფიციტის პრობლემები. მეორე ის ბავშვები, რომლებიც ჰიპერმზრუნველობით იზრდებიან.“

ზაზა ვარდიაშვილის თქმით, ადამიანი 21 წლამდე მწვავე, ხოლო 21 წლიდან 31 წლამდე არამწვავე შეცდომებით სწავლობს:

„21 წლამდე ასაკს ვეძახით მწვავე შეცდომებით გამოცდილების მიღების ასაკს. 21 წლიდან 31 წლამდე არამწვავე შეცდომებით გამოცდილების მიღების ასაკს. მხოლოდ 31 წლიდან არის შესაძლებელი, რომ ადამიანმა პრაქტიკულად გაანულოს შეცდომები რაოდენობა. ესეც იშვიათ შემთხვევებში გვხვდება.“

„როდესაც ბავშვი მიჩვეულია, რომ მას მშობლის სიგნალი აჩერებს, ​საკმარისია მშობელმა ყურადღება მოადუნოს და შეიძლება, ტრავმატიზმი ფატალურად დამთავრდეს. სანამ არ დაუძახებს დედა, მიცოცავს ხეზე. დედამ ან ძიძამ ყურადღება თუ მოადუნა, იქ უკვე ბევრად მეტი საშიშროება იქმნება. ამიტომ მაქსიმალურად არის საჭირო, რომ მეტი თავისუფლება, მეტი დამოუკიდებლობა მივცეთ ბავშვს ამ შემთხვევებში,“ - აღნიშნულ საკითხზე ზაზა ვარდიაშვილმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „ნაშუადღევს“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ნაშუადღევს“

წაიკითხეთ სრულად