Baby Bag

რა ფსიქოლოგიურ ზიანს ვაყენებთ ბავშვს, როდესაც ვცდილობთ სასურველი მოქმედება დაშინებით გავაკეთებინოთ - ფსიქოლოგი ანა მეუნარგია

რა ფსიქოლოგიურ ზიანს ვაყენებთ ბავშვს, როდესაც ვცდილობთ სასურველი მოქმედება დაშინებით გავაკეთებინოთ - ფსიქოლოგი ანა მეუნარგია
როგორ უნდა მიუდგეს მშობელი ბავშვს, რომელიც არ უჯერებს (მაგალითად, ჭამის, ჩაცმის, მეცადინეობის დროს) და რა ფსიქოლოგიურ ზიანს ვაყენებთ პატარას, როდესაც ვცდილობთ სასურველი მოქმედება დაშინებით გავაკეთებინოთ? ამ საკითხებზე ​Momsedu.ge-ს ესაუბრა ფსიქოლოგი ანა მეუნარგია.

​- ქალბატონო ანა, ხშირად მშობლები ბავშვებს აშინებენ (პოლიცია მოვა, „ბუა“ წაგიყვანს და ა.შ.), რომ საჭმელი აჭამონ, ჩააცვან, დაუჯერონ. რა სახის ზეგავლენას ახდენს ეს ბავშვის ფსიქო-ემოციური განვითარებაზე?

​- მინდა გითხრათ, რომ საკმაოდ ნეგატიური გავლენა აქვს. მარტივად რომ ვთქვათ, ასე ბავშვებს ვასწავლით, საკუთარ საჭიროებებს არ მოუსმინონ. მათ ცხოვრებაში 0-1 წლამდე არის პერიოდი, როცა ბავშვი დამოკიდებულია მშობელზე და გარშემომყოფ უფროსებზე. ბავშვზე მზრუნველი ადამიანი მისი ტირილით უნდა მიხვდეს, თუ რა აწუხებს და რა სჭირდება მას. ასე უყალიბდება პატარას გარემოსა და ადამიანებისადმი ნდობა. თუმცა ამ დროსაც კი ბავშვი მიგვანიშნებს, როდის დანაყრდა, აღარ შია და ა.შ. ე.ი. მნიშვნელოვანია მოსმენა. ასაკის მატებასთან ერთად ნელ-ნელა სწავლობს, რომ მიგვანიშნოს და მერე გვითხრას თავისი საჭიროებების შესახებ, მაგალითად, როდის შია, წყალი უნდა თუ წვენი და ასე შემდეგ. ამ პერიოდში უყალიბდება დამოუკიდებლობისკენ სწრაფვის სურვილი და დამოუკიდებლობის ხარისხიც იზრდება. როცა მშობელი ბავშვს საკუთარი საჭიროებების დაკმაყოფილების შესაძლებლობას აძლევს და ბავშვთან ერთად ცდილობს ამოიცნოს მისი საჭიროებები, პატარა სწავლობს იმის გარჩევას, თუ რა მოსწონს ან არ მოსწონს, როდის სცივა ან შია, რა აინტერესებს და ა.შ. მაშინ კი, როცა მშობელი ბავშვის მაგივრად აკეთებს რაღაცას და თან არ უსმენს, მაგალითად, აცმევს 5 ან 4 წლის ასაკში, მხოლოდ იმას, რაც თავად სურს, ოთახსაც ისე უწყობს, როგორც თავად წარმოუდგენია, მაშინ აჭმევს და მხოლოდ იმას, რაც თვითონ უნდა, ასე ბავშვს ვეუბნებით და ვასწავლით, რომ ის, რაც მას სურს და აინტერესებს უმნიშვნელოა, სხვისი ინტერესები და საჭიროებები მეტად მნიშვნელოვანია, ვასწავლით საკუთარი თავის მიმართ უნდობლობას.

​- არის თუ არა დაშინებით მიღწეული შედეგი ბავშვზე ძალადობა?

​- დაშინება ემოციური, ფსიქოლოგიური ძალადობის ერთ-ერთი ფორმაა, რაც საკმაოდ ნეგატიურად აისახება ბავშვის ემოციურ მდგომარეობაზე და შემდეგ ქცევაზეც. „გუდიანით“ შეშინება კი ცალკე პრობლემაა, რადგან ამით, მშობელი ბავშვს მესიჯს აწვდის, რომ ის თავის პატარას ვერ დაიცავს, რაც უკიდურეს შფოთვასთან ასოცირდება. შედეგად კი ბავშვისგან შეიძლება, მივიღოთ უარესი ქცევა, რადგან მისი ემოციური მდგომარეობა არეულია. შესაძლოა, მშობლები იყენებდნენ დაშინებით მეთოდს და თავადაც ვერ ხვდებოდნენ ამას, ერთ-ერთი მაგალითია, როცა დედა, მამა ან ბებია-ბაბუები ეუბნებიან ხოლმე ბავშვს: „ამის მერე შენი დედა (მამა, ბაბუა) აღარ ვიქნები“, „ე.ი. არ გიყვარვარ, ხო? მაშინ აღარ მოხვიდე, არც მე მიყვარხარ!“. ამით ბავშვის უსაფრთხოების განცდას პირდაპირ ზიანს ვაყენებთ და ვეუბნებით, რომ თუ ის „კარგია“, ჩვენთან იქნება და თუ „ცუდია“, აღარ გვჭირდება. თანაც „ცუდია“ და „კარგია“ განისაზღვრება ბავშვისგან საკუთარი სურვილების, ინტერესების ან საჭიროებების დაცვის დროს (ზოგადად ბავშვის ამ კატეგორიებად დაყოფა, კიდევ ცალკე პრობლემას წარმოადგენს). თუნდაც, როდესაც ვეუბნებით, ჭამე თორე ბუა წაგიყვანს, ამ დროს, ბავშვს არ შია, ან საჭმელი არ მოსწონს და უარს გვეუბნება, ჩვენ კი ამით ვაწვდით მესიჯს, რომ თუ შენ საკუთარ ინტერესებს იცავ, ცუდი ხარ, მე აღარ მჭირდები. ჩვენ მათ ვაყენებთ არჩევანის წინაშე, ან საკუთარი თავი ან მშობელი (ბებია, ბაბუა). სევდიანია, არა?!

​- რამდენად დიდია შანსი, რომ ასეთი ქმედებით ბავშვის ფსიქიკა არასრულფასოვნად (არაჯანსაღად) ჩამოყალიბდეს?

​- როგორც ზემოთ აღვნიშნეთ, ასეთ დროს ადამიანს, ბავშვს უჩნდება დაუცველობის განცდა, მომატებული შფოთვა, ექმნება თვითშეფასებასთან დაკავშირებული პრობლემები, დანაშაულის შეგრძნება სხვადასხვა საკითხის მიმართ.

​- არის კატეგორია ბავშვების, რომლებიც არანაირი ქმედებით არ უჯერებენ მშობლებს, ასეთ შემთხვევაში რას ურჩევდით, როგორ მიუდგნენ შვილებს?

​- მგონია, რომ ასეთი ბავშვები არ არსებობენ. ალბათ, ბავშვი, როცა ასეთ წინააღმდეგობას გვიწევს, აქვს განცდა იმისა, რომ არ უსმენენ და მხოლოდ ასე თუ შეძლებს, გააგებინოს მშობელს თავად რა სურს. მეორე ვარიანტია, რომ ბავშვი ზომავს სადამდე შეუძლია საკუთარი საზღვრის გადაწევა, ამიტომაც, ორივე შემთხვევისთვის მნიშვნელოვანია, რომ მშობელს ჰქონდეს ​ავტორიტეტული აღზრდის სტილი. ფსიქოლოგები საკმაოდ დიდხანს იკვლევდნენ და ეძებდნენ ოპტიმალურ აღზრდის სტილს და კვლევების თანახმად აღმოჩნდა, რომ ავტორიტეტული აღზრდის სტილით ბავშვის აღზრდა საუკეთესოა. ამ დროს, პატარებში ნაკლებია შფოთვა, დეპრესია, თვითშეფასების პრობლემები და ასეთ ოჯახში აღზრდილი ბავშვებიც თავს უფრო ბედნიერად და წარმატებულად გრძნობენ. ავტორიტეტული აღზრდა გულისხმობს სითბოსა და წესების დაცვას შორის ბალანსის დაჭერას. სადაც, ერთი მხრივ, ვითვალისწინებთ ბავშვის სურვილებსა და ინტერესებს, მის ხასიათს, გუნება-განწყობის ამოცნობას, პატივისცემას ვცდილობთ და ამასთან, წესების დაცვით ვამყარებთ ბალანსს. აქ ვგულისხმობ, რომ გვაქვს წესები (რამდენიმე, რასაც ოჯახის ყველა წევრი აუცილებლად იცავს) და ვაკვირდებით ბავშვის ემოციურ მდგომარეობას, რა აწუხებს, რა სურს და ა.შ.

​ესაუბრა მარიამ ჩოქური

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედე​ბის ჯგუფი“)

,,ლოგიკურია, რომ მშობელმა აღზრდისას დაუშვას შეცდომები, მაგრამ საკუთარი თავის გაკრიტიკების...
დღეს ხუთშაბათია და მედიაპორტალი MomsEdu.ge ტრადიციულ რუბრიკას - ფსიქოლოგის რეკომენდაციებს წარმოგიდგენთ. ამჯერად ბავშვთა ადრეული განვითარების სპეციალისტი, მარი ჯოხარიძე ბავშვის აღზრდის სტილებთან დ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ძირითადი ძალადობა ოჯახში არის ქალებს შორის, დედამთილს და რძალს შორის,“ - დეკანოზი შალვა კეკელია

„ძირითადი ძალადობა ოჯახში არის ქალებს შორის, დედამთილს და რძალს შორის,“ - დეკანოზი შალვა კეკელია

დეკანოზმა შალვა კეკელიამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „რა დროს ძილია“ ოჯახური ძალადობის პრობლემაზე ისაუბრა. მისი თქმით, მსგავსი პრობლემის მქონე ადამიანები მასთან ხშირად მიდიან:

„მე არ მქონია შემთხვევა, თუ ადამიანი წამოგვყვა, რომ ოჯახი არ გადაგვერჩინოს. ჩვენთან ოჯახური ძალადობის პრობლემითაც მოდიან. ძალიან ხშირად დავხმარებივართ და ​ძალიან მძიმე მდგომარეობიდანაც გამოგვიყვანია ოჯახები, შეგვირიგებია. ყოფილა შემთხვევა, როდესაც გვინახავს, რომ ამ ოჯახში უკვე 1 %-იც არ არსებობს შანსი ამ ადამიანების ერთად ყოფნისა. ასეთ დროს პირიქით, მიგვიცია უფლება, რომ ეს ოჯახები დანგრეულიყო. არაფერი აღარ არსებობს იქ. ადამიანს თვითონ არ უნდა საკუთარ თავთან შრომა. ნებისმიერი ადამიანი, რომელიც დაიწყებს შრომას საკუთარ თავთან, ბრძოლას ამ ყველაფერთან, მას შეუძლია ყველაფერი გამოასწოროს, ცხოვრება რადიკალურად შეცვალოს. ჩვენ ამის უამრავი მაგალითი გვაქვს.“

დეკანოზის თქმით, ოჯახურ დაპირსპირებას არაერთი მიზეზი აქვს, თუმცა მათ შორის უმთავრესი უსიყვარულობაა:

„საიდან მოდის დაპირისპირება ოჯახში? უამრავი მიზეზია. ეს შეიძლება იყოს სიდუხჭირე, ფსიქოლოგიური პრობლემები, გარემო პირობები, უამრავი პრობლემა გვაქვს დღეს. პირველი პრობლემა, რაც არის, ​ეს არის უსიყვარულობის პრობლემა. ადამიანები ერთმანეთის მიმართ სიყვარულს კარგავენ, კარგავენ ერთმანეთის პატივისცემას. თუ შენ გემუქრება სიკვდილი მეუღლისგან, უნდა დაანგრიო ეს ოჯახი. ერთ-ერთი მიზეზი ოჯახის დანგრევის ესეც არის, როდესაც ადამიანი საშიშროებას ქმნის.“

მამა შალვა კეკელიამ აღნიშნა, რომ ოჯახში ძირითადი ძალადობა რძალსა და დედამთილს შორის ხდება:

„ჩვენ ხშირად ამ თემას გავურბივართ. სულ როგორ ჭრილში აჩვენებენ ხოლმე, რომ კაცები ძალადობენ ქალებზე. ძირითადი ძალადობა ოჯახში არის ქალებს შორის, დედამთილს და რძალს შორის. ძალიან ბევრი ოჯახი ინგრევა იმის გამო, რომ ​რძალი და დედამთილი ერთმანეთს ვერ უგებენ. კაცი იჭყლიტება ამ შემთხვევაში. რამდენი კაცი მოსულა ჩემთან და უთქვამს: „რა გავაკეთო? ეს ცოლია, ეს დედაა...“ მარტო ცალმხრივი საუბარი არ შეიძლება. ერში იყო ასეთი ტრადიცია. კაცი, რომელიც ქალზე ხელს აწევდა, იმ კაცს ადამიანი გვერდით არ დაიჯენდა. იმ კაცს სუფრასთან არავინ არ დაისვამდა. როგორ შეიძლება შენ ქალზე ხელი აღმართო? დღეს თუნდაც ამ თემაზე რომ ვსაუბრობთ, ესეც საშინელებაა. როგორ შეიძლება კაცი ასე იქცეოდეს?! რა არის კაცობა? კაცობა არის არა სქესის აღმნიშვნელი სიტყვა, არამედ მდგომარეობის. შეიძლება ადამიანი იყო, მაგრამ კაცი არ იყო, ანუ თვისებები კაცისა არ გქონდეს. მთელი ცხოვრება შეიძლება ისე გაატარო, რომ კაცი ვერ გახდე ვერასდროს. პრობლემები, რაც შეიძლება წარმოიშვას ძალადობასთან დაკავშირებით, შეიძლება იყოს ორივე მხრიდან.“

„პირველი მიზეზი, რისგანაც მოდის ოჯახში ძალადობა არის აღზრდა, განათლება, დიალოგის არარსებობა ცოლსა და ქმარს შორის. დღეს ოჯახების 90 %-ში საუბარი არ ხდება. ადამიანების ერთმანეთის არ ესმით. ​ძალადობა მეორე რადიკალური და უმძიმესი მხარეა, რომელსაც ვერაფერი ვერ გამოიწვევს, შენ თუ ასეთი არ გახდი. ძალიან ბევრჯერ ადამიანი გამიგზავნია თავშესაფარში, სხვანაირად ვერ მოვარიდებდი ამ ოჯახს. მითქვამს, რომ უცხოეთში იმყოფება. ზოგჯერ ისეა დატყვევებული ცოლი, რომ ვერც ჩვენ ვერ ვეხმარებით. საშინლად მოექცა ქმარი, მეორე დღეს მოდის, სხვანაირად გველაპარაკება. კარგი ადამიანი შეიძლება წყობიდან გამოვიდეს. მე ძალიან ბევრჯერ გამოვსულვარ წყობიდან, მიუხედავად იმისა, რომ სასულიერო პირი ვარ. ადამიანები იდეალურები არ ვართ. სანამ იდეალური არ გახდება ადამიანი, იდეალური ურთიერთობები არ იქნება,“ - აღნიშნა მამა შალვა კეკელიამ.

წყარო:​ „რა დროს ძილია“

წაიკითხეთ სრულად