Baby Bag

რა საფრთხეს შეიცავს ანიმე მოზარდებისთვის? - ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

რა საფრთხეს შეიცავს ანიმე მოზარდებისთვის? - ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

​ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ბავშვის ფსიქიკაზე ანიმეს მავნე ზეგავლენის შესახებ საუბრობს. მიუხედავად იმისა, რომ ანიმე მოზარდებში პოპულარობით სარგებლობს, მარინა კაჭარავას თქმით, შესაძლებელია, რომ ანიმეზე დამოკიდებულებამ ადამიანს ემოციური პრობლემები შეუქმნას:

„აქ ძალიან დიდია, როგორც სექსუალური თემები, ასევე მკვლელობა. რადგანაც არის სერიალი და ეს არასდროს არ მთავრდება, დამოკიდებულებას იწვევს. ყველაზე დიდ დამოკიდებულებას იწვევს ის, რაც არასდროს არ მთავრდება. შემდგომ ემოციური პრობლემები ექმნებათ ასეთ ადამიანებს.“

მარინა კაჭარავას თქმით, ანიმეების აქტიური ყურება ბავშვებში ადაპტაციის პრობლემებსა და ჰალუცინაციურ მდგომარეობებს იწვევს:

„ერთ-ერთმა მოზარდმა გოგონამ მითხრა, არ აქვს მნიშვნელობა, ბიჭს მოვეწონები თუ არაო, ოღონდ ანიმეს ერთ-ერთ გმირს მოვეწონოო. ერთ-ერთი გმირის სახელი თქვა. ​ეს ბავშვებში იწვევს იმას, რომ ისინი, შესაძლოა, გავიდნენ რეალობიდან, მათი ქცევა გახდეს აუტისტური სპექტრის, მათ ვეღარ შეძლონ რეალობაში ადაპტაცია. ძალიან ბევრი ბავშვი ლაპარაკობს ჰალუცინაციებისმაგვარ მდგომარეობაზე. ამბობენ, რომ კუთხეში ვიღაც უყურებს, კარადაში ვიღაც არის. შესაძლებელია ეს არ იყოს ერთი რომელიმე მულტფილმის ბრალი და იყოს იმ ზღვა ინფორმაციის ბრალი, რომელსაც იღებს ბავშვი.“

ანიმეს ქართველი მაყურებელი ნიკა შევარდნაძე აღნიშნავს, რომ ქათველ ბავშვებში პოპულარული ანიმე „ნარუტო" 15 წლამდე მოზარდებისთვის რეკომენდებული არ არის:

„მეორე ნაწილის „ნარუტოში“ არის ეროტიკული სცენები, შიშველი გოგონები, სიკვდილის სცენები, ძალადობის სცენები. „ნარუტოს“ ყურებაც არ არის რეკომენდებული 15 წლამდე ასაკის ბავშვებისთვის. ​ბევრი ანიმეა, სადაც დედა შვილს ჰკლავს, შვილი დედას. ისეთი სისხლიანი კადრებია, რომელიც ბევრ ფილმს შეშურდება. რატომ ვუყურებ მე თვითონ ანიმეს? იმიტომ, რომ ბევრად უფრო სრულყოფილია, ვიდრე ფილმი. ბევრს ჰგონია, რომ რადგან ანიმაციურია, აღიქვამენ, რომ ეს არის ბავშვებისთვის. რეალურად ასე არ არის.“

წყარო: ​„იმედის დღე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბაღის ასაკიდან უნდა დაიწყოს ემოციების რეგულირებაზე მუშაობა,“ - ფსიქოლოგი თიკო ზენაიშვილი

ფსიქოლოგმა თიკო ზენაიშვილმა ბავშვისთვის ემოციების რეგულირების სწავლების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„სამი წლის ასაკში ბავშვი იწყებს ემოციების ფართო სპექტრის გაცნობას. მნიშვნელოვანია ჩვენ როგორ მივაწვდით მას ამას. ჩვენ ხშირად გვაქვს ასეთი სიტყვები: „ნუ გეშინია.“ სამი წლის ასაკში ბავშვი შიშსაც გრძნობს უკვე. ჩვენ ვეუბნებით: „ნუ გეშინია.“ ეს არ არის სწორი. შიში გავაცნოთ ბავშვს, როგორ შეეშინდა, რისი შეეშინდა. ვეცადოთ, გაიცნოს შიში ბავშვმა, გაუშინაურდეს. ეს არის ემოციური ინტელექტი. ემოციის გადაკეთება არ ხდება, ხდება მართვა. ბავშვი რომ წაიქცევა და ტირის, ვეუბნებით: „ნუ ტირი,“ „ბიჭები არ ტირიან.“ ეტკინა? ტკივილზე ვესაუბროთ ბავშვს, როგორი იყო ეს ტკივილი, ძლიერი თუ სუსტი, სად ეტკინა, რომ ბავშვმა გაიცნოს თავისი ემოცია.

ჩვენ უნდა ვასწავლოთ ბავშვს, რომ გაიცნოს ემოცია, შეიცნოს ის და მიიღოს მისგან სარგებელი. ზიზღი რომ იგრძნო ბავშვმა, მოდი, ვესაუბროთ ამის შესახებ, რატომ და როგორ მოხდა. ბაღშიც ეს უნდა ხდებოდეს. ვიღაც სათამაშოს რომ წაართმევს, ბუნებრივია ბავშვი გაბრაზდება. ჩვენ ვეუბნებით: „არაუშავს, მიეცი, დაუთმე.“ არ ვაძლევთ მას ემოციის გამოხატვის საშუალებას. მეტი ხომ არაფერი უნდოდა ბავშვს? უნდოდა გაგება და მოსმენა. სწორედ ბაღის ასაკიდან უნდა დაიწყოს ემოციების რეგულირებაზე მუშაობა. თუ ბავშვი რაღაცაზე გაბრაზდა და ტირის, არ ვეუბნებით: „არაუშავს, გოგოა და დაუთმე, არ იტირო.“ ვკითხოთ: „რა იგრძენი?“ გრძნობებისკენ მივახედოთ. ვიყოთ გამგები მისი გრძნობისა და არა გამოხატული რეაქციების,“- მოცემულ საკითხზე თიკო ზენაიშვილმა საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „ერთსულოვნების დილა“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ერთსულოვნების დილა“ 

წაიკითხეთ სრულად