Baby Bag

„თავისუფლად შეიძლება პროფესიული რეალიზაციისა და ბავშვებთან ურთიერთობის დაბალანსება,“ - თეა გოგოტიშვილი

„თავისუფლად შეიძლება  პროფესიული რეალიზაციისა და ბავშვებთან ურთიერთობის დაბალანსება,“ - თეა გოგოტიშვილი

ფსიქოლოგმა თეა გოგოტიშვილმა დაკავებული დედების პრობლემებზე ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ თავისუფლად არის შესაძლებელი პროფესიული საქმიანობისა და ბავშვთან ურთიერთობის დაბალანსება:

„ეპოქა მოითხოვს იმას, რომ ქალმა იმუშაოს, იყოს რეალიზებული. იმ ქალბატონებს, რომლებიც ვერ ახერხებენ თვითრეალიზაციას, ფსიქო-ემოციური პრობლემები სწორედ ამ არარეალიზებულობის გამო უჩნდებათ. ​თავისუფლად შეიძლება დაბალანსება პროფესიული რეალიზაციისა და ბავშვებთან ურთიერთობის. ეს არის მიზანდასახულობის, ორგანიზებულობის და იმ უნარ-ჩვევების შედეგად, რომელიც ვითარდება აღზრდა-განვითარების პროცესში. თუ ბავშვობაში დისციპლინა და ორგანიზებულობა არ არის ჩვეული მდგომარეობა, მათი ათვისება ძალიან რთულად ხდება ზრდასრულობაში. ეს ჩვენი ეთნოსის პრობლემაა.“

თეა გოგოტიშვილის თქმით, მშობელი ზედამხედველი არ უნდა იყოს და მან ბავშვთან ურთიერთობაში ზომიერება უნდა გამოიჩინოს:

​მშობელი არ უნდა იყოს ზედამხედველი მხოლოდ. ხშირ შემთხვევაში მშობელს ერევა და მაკონტროლებელი ფუნქცია ურთიერთობის სანაცვლოდ მიაჩნია კარგი მშობლის როლში ყოფნად. ხშირად ხდება, რომ შემოწმება, გადამოწმება, გამოძიება, ურთიერთობების უნდობლობაში გადაზრდა ნეგატიური ზეგავლენის მქონეა ბავშვზე, ისევე როგორც სრული უყურადღებობა. მშობელს უნდა ჰქონდეს იმპულსი შინაგანად, რომ ეს ორი პოლუსი: უყურადღებობა და გადამეტებული კონტროლი მუდმივად ჰქონდეს თვალსაწიერში.“

„როდესაც ვსაუბრობთ თანასწორ ურთიერთობაზე ბავშვთან, ეს არ ნიშნავს, რომ მშობელი უნდა გახდეს მცირეწლოვანი ან მოზარდი, არამედ ​მან ბავშვს უნდა აგრძნობინოს, რომ ის არის პიროვნება. უნდა გვახსოვდეს, რომ ადამიანებს შორის მხოლოდ სიტყვიერი კონტაქტი არ არის ინფორმაციის წყარო, არამედ ჩვენი გამომეტყველება, ჩვენი ხმის ინტონაცია. ეს არ არის არც მექანიკურად დასწავლადი. გულწრფელობა, ღიაობა და უშუალო ურთიერთობები ნებისმიერ დანაშაულის განცდას თუ დაკავებულობას თავისუფლად დააკომპენსირებს,“ - აღნიშნულ საკითხებზე თეა გოგოტიშვილმა ტელეკომპანია „რუსთავი 2“- ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დილა მშვიდობისა საქართველო“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„მომუშავე დედებმა უნდა შეუქმნან თავს პირობები, რომ ამოისუნთქონ, ამოსუნთქვის მომენტები დააგ...
​​ფსიქოლოგმა ნინო გოგიჩაძემ მომუშავე დედების პრობლემებსა და სტრესულ ცხოვრებაზე ისაუბრა. მან დედებს განტვირთვასა და ცხოვრების დაგეგმვასთან დაკავშირებით საინტერესო რჩევები მისცა:„როდესაც ვსაუბრობთ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ შეიძლება წააგოს, მაგრამ არ უნდა გაღიზიანდეს?

როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ შეიძლება წააგოს, მაგრამ არ უნდა გაღიზიანდეს?
როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ შეიძლება წააგოს, მაგრამ არ უნდა გაღიზიანდეს? - ამ თემაზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ბავშვთა ადრეული განვითარების სპეციალისტი, ფსიქოლოგი სოფო მელაძე.
- როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ ხანდახან შეიძლება წააგოს და არ უნდა გაღიზიანდეს?
- პირველ რიგში, გაღიზიანებას წაგების დროს ხელს ძალიან უწყობს ოჯახური გარემო. თუ ბავშვის მშობლები ზედმეტად მომთხოვნები და კრიტიკულები არიან, მაგალითად, წადი, ახლა ითამაშე და მოიგე, არ წააგო, იცოდე - ამ მესიჯით ბავშვი აუცილებლად ეცდება ყველანაირი გზით მოგებას და წაგების შემთხვევაში ძალიან გაღიზიანდება.
მნიშვნელოვანია, მიუხედავად გაღიზიანებისა, ბავშვი არ მოვარიდოთ მსგავს სიტუაციებს, პირიქით, ვიმუშავოთ ამის გამოსწორებაზე, რომ უფრო ნაკლებად ემოციურად აღიქვას წაგება. არ ავუკრძალოთ ემოციების გამოხატვა, რადგან აქვს უფლება, იყოს მოწყენილი და გაბრაზებული როცა წააგებს, მაგრამ არა თვითდამაზიანებელი ან სხვისი დამაზიანებელი ქცევითი გამოხატულებით. აქ მნიშვნელოვანია დროც, ეს პროცესი არ უნდა გაგრძელდეს წაგებიდან 1-2 საათის შემდეგაც. შეიძლება ახსოვდეს, მაგრამ ემოციური ფორმა ნელ-ნელა უნდა დასტაბილურდეს.
როგორ ავუხსნათ წაგება? ალბათ, მოდელირებით. ხშირად დედამაც წააგოს, მამამაც, ოჯახის სხვადასხვა წევრმა და ეს სოციალურად მისაღები ფორმით გამოხატონ ფრაზით - „არაუშავს, სხვა დროს იქნებ მოვიგო, კიდევ მექნება თამაშის შანსი.“
ასევე მნიშვნელოვანია, რომ წაგების მომენტში, როცა პირველი ემოციური ფონი გადაივლის, მიმართოთ ბავშვს და პროცესზე გაუმახვილოთ ყურადღება და არა შედეგზე - „დღეს რა კარგი თამაში იყო არა?“ „როგორ ვიცინეთ, როგორ ვიმხიარულეთ, მამას რომ ფეხი გაუცურდა გახსოვს?“ გაუმახვილეთ ყურადღება საინტერესო და სასაცილო დეტალებზე, უთხარით გარკვეული მოქმედება რა კარგად გააკეთა - „მაინც რა მაგარი გოლი იყო წეღან, რა ძლიერი ხარ!“
საითაც მივმართავთ ბავშვის ყურადღებას, მასზე გაამახვილებს. ვასწავლოთ აქედანვე პროცესით ტკბობა.
- გარდა მხარდაჭერისა, რა ქცევა შეგვიძლია შევთავაზოთ?
- „ერთად კეთება“. წარმოიდგინეთ, როცა არ გრძნობთ თავს კარგად და რაღაც არ გამოგდით, როგორი სასიამოვნო მოსასმენია, როცა ვინმე დახმარებას გთავაზობს და ცდილობს გაგაკეთებინოს უკეთესად. ჩვენ შეგვიძლია დავპირდეთ, რომ ერთად გავაკეთებთ ამას, სანამ უკეთესი შედეგი არ ექნება და დავეხმარებით.
გამოიყენეთ საინტერესო ფილმები და ანიმაციები, სადაც ნაჩვენებია, რომ მთავარი გმირებიც მარცხდებიან ზოგჯერ, წიგნის პერსონაჟებიც, მაგრამ ისინი არ ნერვიულობენ ბევრს, სხვა დროს ისინი მოიგებენ.
- თუ მას არ ვუბიძგებთ გააცნობიეროს წაგება, რა უარყოფითი შედეგი შეიძლება გამოიღოს ამან მომავალში?
- პირველ რიგში, გაუჭირდება მომავალში ჯანსაღი თვითშეფასების შენარჩუნება, ძალიან თვითკრიტიკული იქნება, შესაძლოა თავი აარიდოს ყველანაირ საინტერესო გამოწვევას იმის შიშით, რომ არ წააგოს. შესაძლოა გაუჭირდეს ურთიერთობების დამყარება, რადგან ის ორიენტირებულია მხოლოდ საკუთარ გამარჯვებაზე და ნაკლებად გუნდურია. როცა ჩვენ ვსწავლობთ დამარცხებას, მეტად ემპათურებიც ვხდებით იმ ადამიანების მიმართ, რომლებიც სხვა დროს წააგებენ. 
ესაუბრა მარიამ ჩოქური

წაიკითხეთ სრულად