Baby Bag

„ბავშვებში ყელის ტკივილის დროს ძალიან კარგია რძე და თაფლი, ეს ხველასაც უხდება,“- პედიატრი ინგა მამუჩიშვილი

„ბავშვებში ყელის ტკივილის დროს ძალიან კარგია რძე და თაფლი, ეს ხველასაც უხდება,“- პედიატრი ინგა მამუჩიშვილი

პედიატრმა ინგა მამუჩიშვილმა ბავშვებში ომიკრონის ყველაზე ხშირი სიმპტომებისა და მათი მკურნალობის მეთოდების შესახებ ისაუბრა:

„პრაქტიკულად ვერცერთი ცხვირის წვეთი ვერ აგვარებს ცხვირის გაჭედვის პრობლემას. მშობლები ცდილობენ ეს პრობლემა რაღაცნაირად მოუგვარონ ბავშვს, იმიტომ, რომ ის დისკომფორტს განიცდის. მშობლები თვითნებურად იყენებენ ცხვირის წვეთებს, რაც დაუშვებელია, იმიტომ, რომ ცხვირი არის ბავშვისთვის შოკური ორგანო. ცხვირი ძალიან ახლოა ჰემატოენცეფალურ ბარიერთან. ცხვირში ჩაწვეთებულმა ნებისმიერმა წამალმა შეიძლება გაიაროს ჰემატოენცეფალური ბარიერი. ამ დროს სისხლძარღვების შევიწროვება ხდება არამხოლოდ ცხვირში, არამედ ჰემატოენცეფალური ბარიერის გავლის შედეგად თავის ტვინშიც და შეიძლება ბავშვს განუვითარდეს კოლოპტოიდური მდგომარეობა. ამიტომ ძალიან დიდი სიფრთხილით უნდა ვიყოთ ამ დროს. ერთადერთი საშუალება, რაც ამ დროს შეიძლება, ეს არის ფიზიოლოგიური ხსნარი.“

„კიდევ ერთი ნიშანი, რომელიც გამოკვეთილია ომიკრონის დროს, ეს არის ყელის ტკივილი, განსაკუთრებით ცალ მხარეს ჩაფხაჭვნის შეგრძნება. ძალიან პატარებს უჭირთ ყლაპვა, ჩვილებს პირიდან ეღვრებათ საკვები. ცოტა მოზრდილი ბავშვები აღნიშნავენ საშინელ თავის ტკივილს, წელის, ზურგის და ხერხემლის ტკივილს. ჩვენი ფარმაცევტული ბაზარი ძალიან მდიდარია სხვადასხვა სპრეებით, სხვადასხვა საწუწნი აბებით, რომლებსაც მშობლები ხშირ შემთხვევაში აბსოლუტურად დაუდევრად იყენებენ. ეს სპრეები ძალიან ხშირად შეიცავს ლიდოკაინს, რომელიც ლორწოვან გარსზე მოხვედრისას, შეიძლება ბავშვისთვის გახდეს ერთ-ერთი ალერგიული ტრიგერი. ძალიან ფრთხილად უნდა ვიყოთ, რადგან შეიძლება ანაფილაქსიური რეაქცია ან კვინკეს შეშუპებაც კი გამოვიწვიოთ. ამ დროს სჯობს ხალხური მეთოდების გამოყენება. ​ყველაზე უფრო კარგია ასეთ დროს სოდიანი და მარილიანი წყლის სავლები. ძალიან პატარა ბავშვებში, ჩვილებში, ვეცადოთ ხშირად ვაწოვოთ ბავშვს. ამ დროს ხდება კუნთების გავარჯიშება და შეიძლება, ტკივილი შევუმსუბუქოთ ბავშვებს. ძალიან კარგია რძე და თაფლი, ოღონდ არავითარ შემთხვევაში არ შეიძლება ცხელ რძეში თაფლის ჩასხმა. რძე და თაფლი ხველასაც უხდება. ეს სიმპტომები სამი დღის განმავლობაში არის და შემდეგ ხდება ამ სიმპტომების უკუგანვითარება,“- აღნიშნულ საკითხზე ინგა მამუჩიშვილმა რადიო „ფორტუნას“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო „ფორტუნა“

„მე სარტყელის გამოყენების წინააღმდეგი უფრო ვარ, ვიდრე ჭოჭინის,“- პედიატრი ინგა მამუჩიშვილი
​პედიატრმა ინგა მამუჩიშვილმა ჭოჭინის გამოყენების საფრთხეებზე ისაუბრა. მისი თქმით, ჭოჭინის გამოყენება ზოგიერთ ქვეყანაში აკრძალულია:„ძალიან ბევრ ქვეყანაში, მათ შორის შეერთებულ შტატებში ჭოჭინა საერთოდ აკ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

გაიცანით 12 წლის თაკო კონცელიძე, რომელმაც ლეიკემია დაამარცხა და ახლა საკუთარი ნამუშევრების გაყიდვით სხვა ბავშვებს ეხმარება

გაიცანით 12 წლის თაკო კონცელიძე, რომელმაც ლეიკემია დაამარცხა და ახლა საკუთარი ნამუშევრების გაყიდვით სხვა ბავშვებს ეხმარება

12 წლის თაკო კონცელიძემ ლეიკემია დაამარცხა და ახლა სხვა ბავშვების დახმარებას ცდილობს, რომლებიც დაავადების დასამარცხებლად იბრძვიან. თაკო ხატავს და ლამაზ აქსესუარებს ამზადებს, რომლებსაც ყიდის, შემოსული თანხით კი ბავშვებს ეხმარება:

„მე ვარ თაკო კონცელიძე, 12 წლის, ვარ ბათუმიდან, ამჟამად ვცხოვრობ რუსთავში. მე ძალიან მიყვარს ხატვა. ჩემთვის ძალიან რთული იყო, როდესაც გავიგე ლეიკემიის შესახებ. ბევრი არაფერი არ ვიცოდი ამ დაავადებასთან დაკავშირებით. არ მჯეროდა, რომ ეს მე დამემართა. განერვიულებული ვიყავი, უმიზეზოდ ვეჩხუბებოდი ყველას. ვხვდებოდი, რომ ეს კარგი საქციელი არ იყო, მაგრამ ჩემდა უნებურად ხდებოდა ეს.

5 წლის ვიყავი, როდესაც წავიქეცი სოფელში, გამიჩნდა სილურჯეები. მივედით ბათუმში, იქ დამიდგინეს ლეიკემია და გადმოგვამისამართეს თბილისის იაშვილის კლინიკაში. ყოველთვის მაძლიერებდა ის ფაქტი, რომ ოჯახის წევრები, ახლობლები ჩემს გვერდით იყვნენ, ყოველთვის მამხნევებდნენ. ჩემს თავსაც ამიტომ შემოვუძახე, რომ კარგად უნდა გავმხდარიყავი. მკურნალობის დროს მხარში მედგა დედა, მამშვიდებდა, მაწყნარებდა, გულში მიკრავდა, სულ ცდილობდა გავემხიარულებინე, მაგრამ მაინც ცოტა ვნერვიულობდი ხოლმე. ყველაზე მნიშვნელოვანია, რომ გჯეროდეს შენი თავის, რომ შეუძლებელი არაფერია. როდესაც ოჯახის წევრები გიდგანან გვერდში, შეუძლებელია, რომ მათ გამო მაინც არ გახდე კარგად.

დაავადებასთან ბრძოლის პერიოდში შემოიჭრა ჩემს ცხოვრებაში ხელოვნება. იაშვილში ხელოვნების მასწავლებლები გვასწავლიდნენ ხატვას. ძირითადად მიყვარს პორტრეტების ხატვა, მაგრამ პორტრეტებს უფრო ჩანახატებისთვის ვხატავ. რასაც ხშირად ვხატავ არის პეიზაჟები, ბუნება. იაშვილში სტუმრები რომ მოდიოდნენ, წვრილმან საჩუქრებს რომ გვირიგებდნენ, თითოეული საჩუქარი უდიდეს ბედნიერებას მანიჭებდა. მინდა, რომ ბავშვები ისეთი ბედნიერები იყვნენ, როგორიც მე ვიყავი მაშინ. მივხვდი, რომ ჩემი ნახატებითა და დამზადებული აქსესუარების გაყიდვით შემეძლო მათი დახმარება და გაბედნიერება. როდესაც პირველად გავყიდე ნახატი, ძალიან ბედნიერი ვიყავი, რადგან ვხვდებოდი, რამხელა ბედნიერებას მივანიჭებდი პატარებს, რომლებიც იაშვილში მკურნალობენ. შემოსულ თანხას ვრიცხავ დიტო ცინცაძის სახელობის ფონდში, რომელიც ეხმარება ლეიკემიით დაავადებულ ბავშვებს. მე ასევე დავეხმარე ჩემს მოსახელე გოგონას, რომელიც ამჯერად თურქეთში მკურნალობს. ვფიქრობ, ჩემ მიერ გადარიცხული ფული დიდი არაფერია, მაგრამ იმედია ეს მათ რაღაცაში დაეხმარება და მათ მალე გამოჯანმრთელებაში ხელს შეუწყობს.

როდესაც ექიმებმა მითხრეს, რომ ჯანმრთელი ხარო და გამწერეს, ეს დღე იყო ჩემი დაბადების დღე. უბედნიერესები ვიყავით. უდიდესი ტორტი მივართვით ექიმებს. ჩემი თავის ვირწმუნე, რომ შეუძლებელი არაფერია,“ - თავისი ისტორიის შესახებ თაკო კონცელიძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დილა მშვიდობისა საქართველო“

წაიკითხეთ სრულად