Baby Bag

,,კარგად უნდა გვესმოდეს ემოციური ძალადობის გავლენა ადამიანის განვითარებაზე" - ნატა მეფარიშვილი

,,კარგად უნდა გვესმოდეს ემოციური ძალადობის გავლენა ადამიანის განვითარებაზე" - ნატა მეფარიშვილი

,,კარგად უნდა გვესმოდეს ემოციური ძალადობის გავლენა ადამიანის განვითარებასა  და იმაზე, თუ რა გავლენას ახდენს ბავშვის ქცევებსა და გამკლავების სტრატეგიებზე", - ამის შესახებ ფსიქოლოგმა, პროფესორმა ნატა მეფარიშვილმა პირველი არხის გადაცემაში ,,პირადი ექიმი მარი მალაზონია" ისაუბრა.

,,საუკუნის წინ, როდესაც აღზრდის მეთოდებში შედიოდა ყვირილი, სახაზავის ხელში ჩარტყმა და ა.შ. ეს მიიჩნეოდა ნორმად და დიდი დრო გავიდა მას შემდეგ, რაც გააცნობიერეს, რომ რაც დაკავშირებულია დამცირებასთან, შეურაცხყოფასთან, ტკენასთან, არანაირად არ უკავშირდება აღზრდას. ეს ყველაფერი დაკავშირებულია ემოციურ ძალადობასთან და ტოვებს საკუთარ კვალს. რატომ შეიძლება, ზოგიერთი ბავშვი იყოს მეტად მოწყვლადი სექსუალური ძალადობის ან ოჯახს გარეთ ფიზიკური ძალადობის მიმართ. იმიტომ, რომ შესაძლოა,ჩვენ აღზრდის მეთოდად ემოციური ძალადობა გვაქვს გამოყენებული. როდესაც ჩვენ არ ვფიქრდებით, რომ ამით ბავშვის თვითშეფასებას ვანგრევთ, რომ მას ვუსპობთ იმის გაცხადების შესაძლებლობას, რასაც ფიქრობს, როდესაც ნორმად მიიჩნევს დამცირებას, მაშინ არსებობს ალბათობა იმისა, რომ სახლს გარეთ, ოდნავ მოზრდილი, თუ მოძალადეს გადაეყრება, ამას მეტ-ნაკლებად მიიღებს, როგორც კუთვნილ სასჯელს. 

როგორ ვექცეოდით მანამდე ბავშვს ოჯახში, როგორი დამოკიდებულება აქვს მას საკუთარი უფლებების დაცვის მიმართ, რას ფიქრობს საკუთარ თავზე, როგორი თვითშეფასება აქვს, როგორ შეუძლია - რომ ხმა აიმაღლოს ძალადობის წინააღმდეგ - ეს არის ძალიან მნიშვნელოვანი და გახლავთ პრევენციული. 

ძალადობის შემდგომ ცხოვრება აუცილებლად უნდა გაგრძელდეს და ყველაფერი გაკეთდეს იმისთვის, რომ ძალადობაგადატანილი ადამიანი იყოს მხარდაჭერილ-დახმარებული. პირველ ყოვლისა, აუცილებლად ოჯახი უნდა იყოს ემოციური მხარდამჭერი. თუ ოჯახში ხორციელდება ძალადობა, აუცილებლად უნდა მოხდეს ოჯახის წევრების განათლება ამ მიმართულებით. უნდა არსებობდეს სერვისები, რომლებიც ე.წ. იძულებით განათლებას უზრუნველყოფს მათთვის. როდესაც ოჯახს არ შეუძლია, გაათვითცნობიეროს, რა ქნა, როგორ დაამცირა საკუთარი შვილი, უნდა არსებობდეს სერვისები, რომლებიც მათ გააცნობიერებინებს ამას. 

ძალადობა არის ტრავმა. გამოდის, რომ ტრავმაზე აუცილებლად იქნება სამუშაო და რაც უფრო ადრე იქნება ეს გაკეთებული, მით უფრო ნაკლებია ალბათობა, რომ მოგვიანებით, ზრდასრულობაში  ადამიანს შეექმნება სერიოზული ფსიქოლოგიური პრობლემები", - აცხადებს ნატა მეფარიშვილი.

წყარო: .​.პირადი ექიმი მარი მალაზონია"

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ეს საზღვრები თუ არ დაიცავი, ყველაფერი დაგანგრევს: სხვისი ცუდი ამბავიც და წუწუნიც,“ - ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ხშირად მოწუწუნე ადამიანების შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ წუწუნი გარკვეული როლია, რომელსაც ადამიანი ირგებს:

„ეს წუწუნი არის როლი. ​ჩვენ ხომ სოციალური როლები გვაქვს. ვთქვათ ბრძენის როლში ვარ და მინდა, რომ ყველამ მე მკითხოს ჭკუა, ვთქვათ დედა ტერეზასავით საყოველთაო დედა ვარ ან რაღაცის დირექტორი ვარ და ამიტომ, ყველას დირექტორი ვხდები. ეს როლი თეატრალური როლი კი არ არის, სოციალური როლია. ეს წუწუნი არის გაყინული გრიმასა სახეზე. ადამიანი რომ გხვდება და სულ მოწყენილი სახით რომ არის. ეს გაეყინა სახეზე და ამ როლიდან ვერ გამოდის. ტანჯულია, ბედი არ აქვს, მას არაფერი არ გამოსდის. ადამიანი საკუთარ თავს უკეთებს ამ სათაურებს.“

მარინა კაჭარავამ აღნიშნა, რომ ადამიანი, რომელიც საკუთარ ცხოვრებას ნეგატიურად უყურებს, სიხარულს კარგავს:

„რომ იფიქრებ, რომ ხარ უბედური, არაფერი არ გამოგდის, ფული არ გაქვს, საჭმელი არ გაქვს, ამ შემთხვევაში სიხარული საიდან იქნება?! ​ბუნებრივია, სიხარულსაც კარგავს ადამიანი. ადამიანს სჭირდება, რომ სიტყვებს შორის დაიჭიროს, რომ ცოცხალია, რომ ჯანმრთელია, რომ ხელები და ფეხები აქვს, სახლი აქვს და კარი აქვს. აქედან რომ შეხედოს თავის ცხოვრებას, ნამდვილად სიხარული გაუჩნდება, მადლიერება მაინც, რომ თურმე არც ისე ცუდად არის საქმე.“

მარინა კაჭარავას თქმით, მთავარია, რომ ურთიერთობაში ადამიანებმა საზღვრები დაიცვან და ერთმანეთის სივრცეში არ შეიჭრან:

​წუწუნა ადამიანი ჩემს გარშემოც ბევრია. მე პირადად არ მაწუხებს, რომ ის წუწუნებს. მგონი, თვითონ წუხდება. ჩვენ უნდა ვეცადოთ, რომ ჩვენი საზღვრები დავიცვათ. ეს საზღვრები თუ არ დაიცავი, ყველაფერი დაგანგრევს: სხვისი ცუდი ამბავიც და წუწუნიც. არც მე უნდა შევიჭრა სხვის საზღვრებში და არც სხვა უნდა შემოიჭრას ჩემს საზღვრებში. როგორც მე არ უნდა მოვიდე და არ უნდა დაგილაგოთ სახლი და ცხოვრება, ასევე მე არ უნდა მოგცეთ ამის საშუალება.“

„შეიძლება ზოგს კარგად აქვს წუწუნი დაცდილი. არის ეს მომენტიც: რომ ვწუწუნებ, მერე კარგად გამომდის საქმე. რამდენი ვთქვი, რომ კარგად არის, იმდენი ცუდად მოხდა." ესეც კოგნიტური შეცდომაა. ორ ერთმანეთთან დაუკავშირებელ მოვლენას შორის ხიდი გავდე. ​როდესაც ადამიანი წუწუნებს, მას რაღაც აკლია და ამის კომპენსაციას ახდენს. ჩვენ არ მოგვეთხოვება ფსიქოთერაპევტობა ურთიერთობებში,“ - აღნიშნა მარინა კაჭარავამ.

წყარო: ​„აზროვნების აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად