Baby Bag

„ზურგზე წოლა არ იწვევს თავის გაბრტყელებას, ეს არის მითი,“ - პედიატრი ია გოგებაშვილი

„ზურგზე წოლა არ იწვევს თავის გაბრტყელებას, ეს არის მითი,“ - პედიატრი ია გოგებაშვილი

პედიატრმა ია გოგებაშვილმა ბავშვის წოლისა და ძილის სწორი პოზიციების შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ მუცელზე წოლა აღარ მიიჩნევა ჩვილისთვის უსაფრთხო პოზად:

​როგორია წოლის და ძილის სწორი პოზიცირება? იყო დრო, როდესაც ამერიკის გავლენით სწორი იყო ცალკე ოთახში მუცელზე წოლა. ეს ჩვენ ავიტაცეთ, მოგვეწონა. დადგა დრო, როდესაც ამ მიდგომაზე თქვეს უარი. არსებობს ჩვილთა უეცარი სიკვდილის სინდრომი. სამწუხაროდ, საქართველოში სტატისტიკა არ არის, შესაძლოა, საბედნიეროდაც. თუმცა ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ჩვენ შემთხვევები არ გვაქვს.“

ია გოგებაშვილმა ის მიზეზები ჩამოთვალა, რომლებიც ჩვილთა უეცარი სიკვდილის ყველაზე ხშირი გამომწვევია:

„ამერიკაში, როდესაც მრავალი კვლევის შედეგად გამოიძიეს ჩვილთა უეცარი სიკვდილის სინდრომის მიზეზები, დადგინდა, რომ ერთ-ერთი მიზეზი იყო მუცელზე წოლა. მიზეზებს შორის იყო ცალკე ოთახში წოლა. მესამე მიზეზი კი იყო გადახურება ძილის დროს, როდესაც ბავშვები ძალიან იყვნენ ჩათბუნებულები. მიზეზთა შორის იყო დასახელებული მწეველი მშობლებიც.“

​მუცელზე წოლა ასოცირებულია ჩვილთა უეცარი სიკვდილის სინდრომთან. შევთანხმდით, რომ ზურგზე წოლა არის ძილის საუკეთესო პოზიცია, აუცილებლად დედ-მამის ახლოს. ბავშვი, შესაძლოა, იწვეს საკუთარ საწოლში, მაგრამ არა საკუთარ ოთახში და განცალკევებით. თავის ფორმაც რაც შეეხება, ზურგზე წოლა არ იწვევს თავის გაბრტყელებას. ეს არის მითი. თავის ფორმის შეცვლას აქვს მიზეზი. ეს არის მინერალური ცვლის დარღვევა, კალცის ცვლის მოშლა. პირველი ნიშანი არის ჭარბი ოფლიანობა. ბავშვი იძულებულია მოიქავოს თავის მოძრაობით. ვიდრე თავის ფორმა შეიცვლება, სწორედ ამიტომ არის სიმელოტე,“ - აღნიშნულ საკითხებზე ია გოგებაშვილმა ტელეკომპანია GDS-ის გადაცემაში „შუადღე GDS“ ისაუბრა.

წყარო: ​„შუადღე GDS”

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის შექმნა ახალი სივრცე. გაწევრიანდით ჯგუფში ჯანმრთელობა

„როდესაც მშობლები თვლიან, რომ ბავშვმა ყველაფერი უნდა ჭამოს, ეს მითი არ არის, ეს არის ახირე...
​​პედიატრი ია გოგებაშვილი იმ ცნობილი მითების შესახებ საუბრობს, რომლებიც ბავშვის მოვლის შესახებ ფართოდ არის გავრცელებული. ია გოგებაშვილის თქმით, ჩვილი ბავშვის დაჯდომა 5-6 თვის ასაკიდან შესაძლებელ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვს ყურადღება უნდა მივაქციო არა მაშინ, როდესაც ის რაღაცას აშავებს, არამედ მაშინ, როდესაც სრული სიჩუმეა,“ - ფსიქოლოგი თინათინ ჭინჭარაული

„ბავშვს ყურადღება უნდა მივაქციო არა მაშინ, როდესაც ის რაღაცას აშავებს, არამედ მაშინ, როდესაც სრული სიჩუმეა,“ - ფსიქოლოგი თინათინ ჭინჭარაული

ფსიქოლოგმა თინათინ ჭინჭარაულმა ბავშვისთვის კონკრეტული ქცევის დასწავლის მნიშვნელობაზე ისაუბრა. მისი თქმით, უფროსებს თუ სურთ, რომ ბავშვისგან რაღაც ქცევა დაინახონ, მათ ეს ქცევა ბავშვს თავად უნდა ასწავლონ:

„თუ ჩვენ გვინდა, რომ ბავშვისგან დავინახოთ რაღაც ტიპის ქცევა, გამოდის, რომ ეს ქცევა უნდა ვასწავლოთ. ვასწავლოთ რა თვალსაზრისით? ყვირილზე როდის გადადიხართ ხოლმე? როდესაც ბავშვი რაღაცას ვერ აკეთებს, ​წყნარად ვერ ვაგებინებთ, ძალა არ გვაქვს და ვყვირივართ. შეიძლება ბავშვი მოვიდა, მოგქაჩა, შენ სხვა რაღაცით ხარ დაკავებული. მერე ძლიერად მოგქაჩა, უცებ „ბახ“ რაღაც გატყდა. მომენტალურად იქ ხარ. ყვირილი ხშირ შემთხვევაში ასრულებს კომუნიკაციის ფუნქციას.“

თინათინ ჭინჭარაულმა აღნიშნა, რომ ყვირილი კომუნიკაციის ეფექტიანი სტრატეგია არ არის და მის ნაცვლად ურთიერთობის სხვა ფორმა უნდა გამოვნახოთ:

„დიდები ვიწყებთ გარკვევას, გვინდა აღმოვაჩინოთ კომუნიკაციის ეფექტიანი სტრატეგიები. ​თვითონ ვაცნობიერებთ, რომ ყვირილი არ არის ის ფორმა, რომლითაც გარესამყაროსთან უნდა ვურთიერთობდე. ჩვენ თვითონ ვიწყებთ მოძებნას რაღაც ახალი ეფექტიანი სტრატეგიების. ბავშვების შემთხვევაში ყვირილი არის ჩვენთან კომუნიკაციის ფორმა. უფროსების პასუხისმგებლობაა ვასწავლოთ მათ ჩვენთვის უფრო გასაგები ენით გაგებინება.“

თინათინ ჭინჭარაულის თქმით, ბავშვს ყურადღება მაშინ უნდა მივაქციოთ, როდესაც ის მოსაწონ ქცევას ავლენს და არაფერს აშავებს:

„ბავშვს ყურადღება უნდა მივაქციო არა მაშინ, როდესაც ის რაღაცას აშავებს, არამედ მაშინ, როდესაც სრული სიჩუმეა. დაშავების პროცესი ხმამაღალია ხოლმე. სრული სიჩუმე ნიშნავს, რომ ბავშვი რაღაცით ერთობა. ​სიჩუმე უნდა იყოს უფრო მნიშვნელოვანი ინდიკატორი ჩემ მიერ ყურადღების ბავშვისკენ წარმართვის, ვიდრე ყვირილი. ამ შემთხვევაში ბავშვი სწავლობს, რომ ყვირილი კი არ იპყრობს ადამიანების ყურადღებას, არამედ სხვა რაღაც. მე ვასწავლი ბავშვს იმ კანონზომიერებას, რომ როდესაც რაღაცას კარგად აკეთებს, მე ამას ვხედავ. როდესაც ბავშვი ხატავს, უნდა ვიპოვო რა არის იქ ლამაზი და ეს წავახალისო.“

„როდესაც ვხედავ, რომ ბავშვს პირველად აქვს მცდელობა და თვითონ იწყებს დამოუკიდებლად კოვზით ჭამას, პირველად გამობაჯბაჯდება თავისი საძინებლიდან უცნაურად, მაგრამ დამოუკიდებლად ჩაცმული, უნდა წავახალისო. მას უნდა ჰქონდეს ჩვენი მხარდაჭერა, რომ ახალი ნაბიჯები გადადგას. ​ეს გაცილებით მეტ ძალისხმევად მოითხოვს ხოლმე ოჯახის წევრებისგან, მაგრამ საბოლოო შედეგი არის ჩვენთვის ბევრად უფრო სასიხარულო. მშობლები 12-14 წლის ასაკში არ აღმოაჩენენ, რომ თურმე დამოუკიდებლად არ ჭამს ბავშვი. ისინი არ აღმოაჩენენ, რომ თურმე დამოუკიდებლად ჩაცმა არ შეუძლია ბავშვს,“ - აღნიშნა თინათინ ჭინჭარაულმა.

წყარო: ​„აზროვნების აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად