Baby Bag

„ჩვენი ამოცანა არ უნდა იყოს მორჩილი ადამიანის შექმნა, შიშით აღზრდილი ადამიანი ძვირი უჯდება საზოგადოების კეთილდღეობას,“ - ნინო გოგიჩაძე

ფსიქოლოგი ნინო გოგიჩაძე გადაცემაში „პირადი ექიმი“ ბავშვის დაშინების და მისდამი ძალადობრივი ქმედების გამოყენების შესახებ საუბრობს. ის აღნიშნავს, რომ ბავშვთან მსგავსი მიდგომის გამოყენება არაეფექტიანი და საზიანოა:

„ძალადობრივ ქმედებას არ მივყავართ ბავშვის კეთილდღეობამდე. არცერთი კვლევა არ ადასტურებს, რომ შიშით შექმნილა სიყვარული. რატომ დასჭირდა საზოგადოებას იმაზე საუბარი, რომ შიში შეიქმს სიყვარულს, ეს ძალიან საინტერესო თემაა. თუ საზოგადოებასა და სახელმწიფოზე ვლაპარაკობთ და იმ ღირებულებაზე, რომელსაც ეფუძნება სახელმწიფო, შიში არის მართვის ერთ-ერთი ბერკეტი. თუ სახელმწიფო ორიენტირებულია, რომ შიშით მართოს თავისი მოქალაქეები, ძალიან ადვილია, რომ ეს მოდელი გადაიღოს ოჯახმა. შიში შეიქმს მორჩილებას, შიში ადამიანს ასწავლის, როგორ შეასრულოს დავალებები, როგორ დაუჯეროს იმ ადამიანს, რომელსაც აქვს ძალაუფლება. ოჯახი არის სისტემა. დედას ან მამას აქვს ძალაუფლება, ამასთან აქვს ის, რაც სჭირდება ბავშვს. თუ მშობელი მოითხოვს შიშსა და მორჩილებას, ამის სანაცვლოდ კი ბავშვს შეუძლია მიიღოს ბანანი, ნაყინი, გასეირნება, ის მოერგება ამ სისტემას. ბავშვი მშობელს აჩვენებს: „კი, დედიკო, მიყვარხარ. ოღონდ შენ არ მიყვირო და მე ვიმეცადინებ!“ სად მივდივართ აქედან? ჩვენ ვთვლით, რომ შიში არის ის, რაც გვიმარტივებს პრობლემის მოგვარებას, ბავშვს ვეტყვით რამეს და ისიც აკეთებს. ჩვენი გადმოსახედიდან ეს არის სიყვარული.“

ნინო გოგიჩაძის თქმით, მშობლები მიზნად არ უნდა ისახავდნენ მორჩილი ადამიანის შექმნას:

„თუ ჩვენ გვინდა, რომ თვითონ გააკეთოს, თვითონ იპოვოს გზები, თვითონ იყოს შემოქმედი ადამიანი, უნდა გავიაზროთ, რომ ჩვენი ამოცანა არ არის მორჩილი ადამიანის შექმნა. ასეთი შიშით აღზრდილი ადამიანი საბოლოო ჯამში უფრო ძვირი უჯდება საზოგადოების კეთილდღეობას. ასეთ ადამიანს აქვს სომატური ჩივილები, ფსიქოლოგიური პრობლემები, ნაკლებად ეფექტიანია. თუ ოჯახი ამბობს, რომ მე ვარ ის, ვინც ცდილობს ბავშვს შეუქმნას კეთილსაიმედო გარემო, რათა მან შეძლოს გააკეთოს ის, რაც მისთვის სასიამოვნოა, რაც მას რეალიზების შესაძლებლობას მისცემს, მაშინ აქ შიშის მონაწილეობა ნაკლებია.“

„შიში ძალიან ძლიერი ფაქტორია. ის ძლიერი მოტივატორია. შიში ემოციაა, რომელიც გადარჩენასთან არის დაკავშირებული. მე რაღაც უნდა მოვიმოქმედო, რომ ეს შიში შევამცირო, დავძლიო, გადავლახო, ან საპასუხოდ ვიმოქმედო. არიან ბავშვები, რომლებიც ახერხებენ, რომ შიშის საპასუხოდ იმოქმედონ. ისინი არღვევენ იმ წნეხს, რომელიც ძალადობრივ ოჯახში სუფევს. ასე ის ბავშვები იქცევიან, რომლებსაც ჰყავთ საიმედო მეწყვილე ოჯახის შიგნით, დედა, და-ძმა, ბებია. მსგავსი პოზიტიური მხარდამჭერი, შეიძლება ოჯახის სისტემას ბრძოლას არ უცხადებდეს, მაგრამ აგულიანებდეს ბავშვს. ბავშვისთვის ეს დამცავი ფაქტორია. ბავშვს ეს აძლევს ძალას, რომ მან თქვას: „მე ასეთი ურთიერთობა არ მომწონს. მე არ მინდა, რომ მსჯიდნენ." ბავშვი ახერხებს, რომ თავისი თავი დაიმკვიდროს,“ -აცხადებს ნინო გოგიჩაძე.

წყარო: ​პირადი ექიმი - მარი მალაზონია

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

შეიძლება დაინტერესდეთ

„არ არის საჭირო, როდესაც დედები მამებისგან მოითხოვენ: შენც ისე მოიქეცი, როგორც მე,“ - ხათუნა გოგელია

„არ არის საჭირო, როდესაც დედები მამებისგან მოითხოვენ:  შენც ისე მოიქეცი, როგორც მე,“ - ხათუნა გოგელია

ფსიქოლოგმა ხათუნა გოგელიამ ბავშვის ფსიქოტიპის ჩამოყალიბებაზე მშობლების უდიდესი გავლენის შესახებ ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ მშობელმა შვილს მეგზურობა უნდა გაუწიოს:

​მშობელს ევალება, რომ თავის შვილს გაუწიოს მეგზურობა. მშობელი არ უნდა გამოდიოდეს მხოლოდ თავისი ინტერესებიდან, არამედ შვილის შესაძლებლობებიდან, თუნდაც შვილის გენდერული მიკუთვნებულობის შესაძლებლობიდან. ვთქვათ, მე მინდა ჩემი შვილი იყოს კეთილი, მიმტევებელი, მოსიყვარულე, ამიტომ მე მას არ ვუყიდი სათამაშო იარაღს. ეს შეუძლებელია. პირიქით, რასაც ამოირჩევს ბავშვი, ის სათამაშო უნდა აიღოს. მისი შემდგომი ჩვევები და ქცევები აქედან მოდის.“

ხათუნა გოგელიას თქმით, ბავშვმა კონკრეტული ქცევის პატერნები უნდა დაისწავლოს, რათა მომავალში გამოიყენოს:

„მან მომავალში უნდა იცოდეს თავის დაცვა. ეს არ ნიშნავს, რომ ის ხელკეტით დაიცავს ოჯახს, მაგრამ თვითონ ქცევის პატერნი თავის დაცვის, ზოგჯერ თავდასხმის, უნდა იცოდეს. ​ამისთვის უნდა ეცალოს მშობელს. მნიშვნელოვანია, ჰქონდა თუ არა დედას თავად დედობის პატერნები განვითარებული, რომ მოუნდეს თავად გაზარდოს შვილი და არა ძიძამ.“

„დედის და მამის კონფლიქტი ბავშვზე მოქმედებს, როგორც მასზე მიმართული ძალადობა. ეს კარგად არის გადამოწმებული და შესწავლილი. ის აღიქვამს, რომ მასზე ძალადობენ. პატარას ეს სტრესის ჰორმონები, ეს კუნთური ჯავშანი პატარაობიდანვე აქვს. დედა და მამა არის ორი უმნიშვნელოვანესი ფიგურა. რითი გამოირჩევა მამის ფსიქოტიპი? მამას რომ შვილი უჩნდება, მასშიც ხდება ჰორმონალური გარდაქმნები. ის უფრო მზრუნველი და თბილი ხდება. არ არის საჭირო, როდესაც დედები მამებისგან მოითხოვენ: შენც ისე მოიქეცი, როგორც მე. ფსიქოლოგიურად დედა არის მმართველი და თავისი სიყვარულით ზოგჯერ შემჭმელი შვილის, მზრუნველობით შემაწუხებელი. მამა არის ბავშვისთვის ნავსაყუდელი. არ აქვს მნიშვნელობა, რა გააკეთა მამამ. მამამ უბრალოდ უნდა დაამშვიდოს შვილი, მოეფეროს, რომ მას მიეყრდნოს ბავშვი. ​ეს ფუნქციები იყოფა დედასა და მამას შორის,“ - აღნიშნულ საკითხებზე ხათუნა გოგელიამ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

წაიკითხეთ სრულად