Baby Bag

„ჩვენი ამოცანა არ უნდა იყოს მორჩილი ადამიანის შექმნა, შიშით აღზრდილი ადამიანი ძვირი უჯდება საზოგადოების კეთილდღეობას,“ - ნინო გოგიჩაძე

ფსიქოლოგი ნინო გოგიჩაძე გადაცემაში „პირადი ექიმი“ ბავშვის დაშინების და მისდამი ძალადობრივი ქმედების გამოყენების შესახებ საუბრობს. ის აღნიშნავს, რომ ბავშვთან მსგავსი მიდგომის გამოყენება არაეფექტიანი და საზიანოა:

„ძალადობრივ ქმედებას არ მივყავართ ბავშვის კეთილდღეობამდე. არცერთი კვლევა არ ადასტურებს, რომ შიშით შექმნილა სიყვარული. რატომ დასჭირდა საზოგადოებას იმაზე საუბარი, რომ შიში შეიქმს სიყვარულს, ეს ძალიან საინტერესო თემაა. თუ საზოგადოებასა და სახელმწიფოზე ვლაპარაკობთ და იმ ღირებულებაზე, რომელსაც ეფუძნება სახელმწიფო, შიში არის მართვის ერთ-ერთი ბერკეტი. თუ სახელმწიფო ორიენტირებულია, რომ შიშით მართოს თავისი მოქალაქეები, ძალიან ადვილია, რომ ეს მოდელი გადაიღოს ოჯახმა. შიში შეიქმს მორჩილებას, შიში ადამიანს ასწავლის, როგორ შეასრულოს დავალებები, როგორ დაუჯეროს იმ ადამიანს, რომელსაც აქვს ძალაუფლება. ოჯახი არის სისტემა. დედას ან მამას აქვს ძალაუფლება, ამასთან აქვს ის, რაც სჭირდება ბავშვს. თუ მშობელი მოითხოვს შიშსა და მორჩილებას, ამის სანაცვლოდ კი ბავშვს შეუძლია მიიღოს ბანანი, ნაყინი, გასეირნება, ის მოერგება ამ სისტემას. ბავშვი მშობელს აჩვენებს: „კი, დედიკო, მიყვარხარ. ოღონდ შენ არ მიყვირო და მე ვიმეცადინებ!“ სად მივდივართ აქედან? ჩვენ ვთვლით, რომ შიში არის ის, რაც გვიმარტივებს პრობლემის მოგვარებას, ბავშვს ვეტყვით რამეს და ისიც აკეთებს. ჩვენი გადმოსახედიდან ეს არის სიყვარული.“

ნინო გოგიჩაძის თქმით, მშობლები მიზნად არ უნდა ისახავდნენ მორჩილი ადამიანის შექმნას:

„თუ ჩვენ გვინდა, რომ თვითონ გააკეთოს, თვითონ იპოვოს გზები, თვითონ იყოს შემოქმედი ადამიანი, უნდა გავიაზროთ, რომ ჩვენი ამოცანა არ არის მორჩილი ადამიანის შექმნა. ასეთი შიშით აღზრდილი ადამიანი საბოლოო ჯამში უფრო ძვირი უჯდება საზოგადოების კეთილდღეობას. ასეთ ადამიანს აქვს სომატური ჩივილები, ფსიქოლოგიური პრობლემები, ნაკლებად ეფექტიანია. თუ ოჯახი ამბობს, რომ მე ვარ ის, ვინც ცდილობს ბავშვს შეუქმნას კეთილსაიმედო გარემო, რათა მან შეძლოს გააკეთოს ის, რაც მისთვის სასიამოვნოა, რაც მას რეალიზების შესაძლებლობას მისცემს, მაშინ აქ შიშის მონაწილეობა ნაკლებია.“

„შიში ძალიან ძლიერი ფაქტორია. ის ძლიერი მოტივატორია. შიში ემოციაა, რომელიც გადარჩენასთან არის დაკავშირებული. მე რაღაც უნდა მოვიმოქმედო, რომ ეს შიში შევამცირო, დავძლიო, გადავლახო, ან საპასუხოდ ვიმოქმედო. არიან ბავშვები, რომლებიც ახერხებენ, რომ შიშის საპასუხოდ იმოქმედონ. ისინი არღვევენ იმ წნეხს, რომელიც ძალადობრივ ოჯახში სუფევს. ასე ის ბავშვები იქცევიან, რომლებსაც ჰყავთ საიმედო მეწყვილე ოჯახის შიგნით, დედა, და-ძმა, ბებია. მსგავსი პოზიტიური მხარდამჭერი, შეიძლება ოჯახის სისტემას ბრძოლას არ უცხადებდეს, მაგრამ აგულიანებდეს ბავშვს. ბავშვისთვის ეს დამცავი ფაქტორია. ბავშვს ეს აძლევს ძალას, რომ მან თქვას: „მე ასეთი ურთიერთობა არ მომწონს. მე არ მინდა, რომ მსჯიდნენ." ბავშვი ახერხებს, რომ თავისი თავი დაიმკვიდროს,“ -აცხადებს ნინო გოგიჩაძე.

წყარო: ​პირადი ექიმი - მარი მალაზონია

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

შეიძლება დაინტერესდეთ

„წავიდა ის დრო, როდესაც სიცხიან ბავშვს საფენებს ვადებდით, შეიძლება ამან პირიქით პრობლემები შეგვიქმნას,“ - ნუგზარ უბერი

„წავიდა ის დრო, როდესაც სიცხიან ბავშვს საფენებს ვადებდით, შეიძლება ამან პირიქით პრობლემები შეგვიქმნას,“ - ნუგზარ უბერი

პროფესორმა ნუგზარ უბერმა ბავშვებში მაღალი ტემპერატურის მართვის სწორი მეთოდების შესახებ ისაუბრა და მშობლებს საინტერესო რჩევები მისცა:

„38,5 ტემპერატურამდე სიცხის დამწევი არ არის რეკომენდებული. ეს არის კლასიკური წინადადება, თუმცა ამის მიღმა იმალება პრობლემები. როდესაც 38-ნახევარზე აძლევ დამწევს და სიცხე მაღლა მიდის, ამ დროს აუცილებელია ბავშვის გადაყვანა გადაუდებელი დახმარების დეპარტამენტში. არის სიტუაცია, როდესაც თუნდაც სტაციონარში​ სიცხე არ ექვემდებარება სიცხის დამწევს. ძალიან ხშირად მშობლებმა იციან თქმა, რომ გადასხმა გაუკეთეს ბავშვს ან მოდიან, გეუბნებიან: „ექიმო, გადასხმაზე წავიყვან.“ თუ ბავშვი სითხეს არ იღებს, საკვები არ მიიღო, მოითენთა, მივარდა, აღებინებს, რასაკვირველია, მას სტაციონარი სჭირდება. იქ ექიმი გადაწყვეტს, რა გადასხმა სჭირდება ბავშვს.“

ნუგზარ უბერის თქმით, ზოგიერთი ბავშვი 40 გრადუს ტემპერატურასაც იტანს, თუმცა ეს დროებითია და საყურადღებო:

„ხანდახან 40 გრადუსიან ბავშვთანაც მივსულვარ, რომელიც დახტის, დარბის, კედელზე დადის. 40 გრადუსი აქვს ბავშვს სიცხე და ამ სიცხეს კარგად იტანს. სხვა ამბავია, რამდენ ხანს აიტანს ამ სიცხეს ბავშვი. ამ მაღალი სიცხის დროს ოთხით ხშირდება სუნთქვა, ათით ხშირდება გულისცემა. პატარა ორგანიზმის რესურსი ამოუწურავი არ არის.“

„ბევრჯერ დამიჭერია, რომ მშობელი ამბობს: ვერ დავალევინე სიცხის დამწევი ბავშვს. დედას ჩამოწერილი უნდა ჰქონდეს თავისი ექიმისგან: თუ ბავშვმა ვერ დალია სიცხის დამწევი, მაშინ გამოიყენოს სანთელი. თუ სანთელიც ვერ გამოიყენა, მაშინ სასწრაფო დახმარება გამოიძახოს.​ წავიდა ის დრო, როდესაც სიცხიან ბავშვს საფენებს ვადებდით, ძმრიან წინდებს ვაცმევდით, აღმოჩნდა, რომ ეს არაეფექტიანია, შეიძლება ამან პირიქით პრობლემები შეგვიქმნას,“ - აღნიშნულ საკითხებზე ნუგზარ უბერმა რადიო ფორტუნას ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო ფორტუნა

წაიკითხეთ სრულად