Baby Bag

„ჩვენი ამოცანა არ უნდა იყოს მორჩილი ადამიანის შექმნა, შიშით აღზრდილი ადამიანი ძვირი უჯდება საზოგადოების კეთილდღეობას,“ - ნინო გოგიჩაძე

ფსიქოლოგი ნინო გოგიჩაძე გადაცემაში „პირადი ექიმი“ ბავშვის დაშინების და მისდამი ძალადობრივი ქმედების გამოყენების შესახებ საუბრობს. ის აღნიშნავს, რომ ბავშვთან მსგავსი მიდგომის გამოყენება არაეფექტიანი და საზიანოა:

„ძალადობრივ ქმედებას არ მივყავართ ბავშვის კეთილდღეობამდე. არცერთი კვლევა არ ადასტურებს, რომ შიშით შექმნილა სიყვარული. რატომ დასჭირდა საზოგადოებას იმაზე საუბარი, რომ შიში შეიქმს სიყვარულს, ეს ძალიან საინტერესო თემაა. თუ საზოგადოებასა და სახელმწიფოზე ვლაპარაკობთ და იმ ღირებულებაზე, რომელსაც ეფუძნება სახელმწიფო, შიში არის მართვის ერთ-ერთი ბერკეტი. თუ სახელმწიფო ორიენტირებულია, რომ შიშით მართოს თავისი მოქალაქეები, ძალიან ადვილია, რომ ეს მოდელი გადაიღოს ოჯახმა. შიში შეიქმს მორჩილებას, შიში ადამიანს ასწავლის, როგორ შეასრულოს დავალებები, როგორ დაუჯეროს იმ ადამიანს, რომელსაც აქვს ძალაუფლება. ოჯახი არის სისტემა. დედას ან მამას აქვს ძალაუფლება, ამასთან აქვს ის, რაც სჭირდება ბავშვს. თუ მშობელი მოითხოვს შიშსა და მორჩილებას, ამის სანაცვლოდ კი ბავშვს შეუძლია მიიღოს ბანანი, ნაყინი, გასეირნება, ის მოერგება ამ სისტემას. ბავშვი მშობელს აჩვენებს: „კი, დედიკო, მიყვარხარ. ოღონდ შენ არ მიყვირო და მე ვიმეცადინებ!“ სად მივდივართ აქედან? ჩვენ ვთვლით, რომ შიში არის ის, რაც გვიმარტივებს პრობლემის მოგვარებას, ბავშვს ვეტყვით რამეს და ისიც აკეთებს. ჩვენი გადმოსახედიდან ეს არის სიყვარული.“

ნინო გოგიჩაძის თქმით, მშობლები მიზნად არ უნდა ისახავდნენ მორჩილი ადამიანის შექმნას:

„თუ ჩვენ გვინდა, რომ თვითონ გააკეთოს, თვითონ იპოვოს გზები, თვითონ იყოს შემოქმედი ადამიანი, უნდა გავიაზროთ, რომ ჩვენი ამოცანა არ არის მორჩილი ადამიანის შექმნა. ასეთი შიშით აღზრდილი ადამიანი საბოლოო ჯამში უფრო ძვირი უჯდება საზოგადოების კეთილდღეობას. ასეთ ადამიანს აქვს სომატური ჩივილები, ფსიქოლოგიური პრობლემები, ნაკლებად ეფექტიანია. თუ ოჯახი ამბობს, რომ მე ვარ ის, ვინც ცდილობს ბავშვს შეუქმნას კეთილსაიმედო გარემო, რათა მან შეძლოს გააკეთოს ის, რაც მისთვის სასიამოვნოა, რაც მას რეალიზების შესაძლებლობას მისცემს, მაშინ აქ შიშის მონაწილეობა ნაკლებია.“

„შიში ძალიან ძლიერი ფაქტორია. ის ძლიერი მოტივატორია. შიში ემოციაა, რომელიც გადარჩენასთან არის დაკავშირებული. მე რაღაც უნდა მოვიმოქმედო, რომ ეს შიში შევამცირო, დავძლიო, გადავლახო, ან საპასუხოდ ვიმოქმედო. არიან ბავშვები, რომლებიც ახერხებენ, რომ შიშის საპასუხოდ იმოქმედონ. ისინი არღვევენ იმ წნეხს, რომელიც ძალადობრივ ოჯახში სუფევს. ასე ის ბავშვები იქცევიან, რომლებსაც ჰყავთ საიმედო მეწყვილე ოჯახის შიგნით, დედა, და-ძმა, ბებია. მსგავსი პოზიტიური მხარდამჭერი, შეიძლება ოჯახის სისტემას ბრძოლას არ უცხადებდეს, მაგრამ აგულიანებდეს ბავშვს. ბავშვისთვის ეს დამცავი ფაქტორია. ბავშვს ეს აძლევს ძალას, რომ მან თქვას: „მე ასეთი ურთიერთობა არ მომწონს. მე არ მინდა, რომ მსჯიდნენ." ბავშვი ახერხებს, რომ თავისი თავი დაიმკვიდროს,“ -აცხადებს ნინო გოგიჩაძე.

წყარო: ​პირადი ექიმი - მარი მალაზონია

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მრავალშვილიან ოჯახში დედისა და მამის სიყვარულიც თითქოს მრავლდება,“ - ფსიქოლოგი ლელა მუჯირი

„მრავალშვილიან ოჯახში დედისა და მამის სიყვარულიც თითქოს მრავლდება,“ - ფსიქოლოგი ლელა მუჯირი

ფსიქოლოგმა ლელა მუჯირმა ბავშვის განვითარებაზე მის მიმართ დედისა და მამის კეთილგანწყობის ზემოქმედების შესახებ ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ ბავშვის აღზრდა იწყება მისი მუცლადყოფნის ეტაპიდან:

„ის დამოკიდებულება, რომელიც აქვს დედას თავისი ნაყოფის მიმართ, კეთილგანწყობა, სიხარული, რომელსაც შიგნიდან ატარებს, ის მხარდაჭერა, სითბო, სიყვარული, რომელიც მოდის მისი მეუღლისგან, ეს ქმნის იმ გარემოს, რომლითაც საფუძველი ეყრება ბავშვის ჯანსაღ განვითარებას. ბავშვის დაბადების შემდეგ არის ძალიან სასიხარულო და ამავე დროს რთული პერიოდი. განსაკუთრებით ყველაფერი იცვლება დედისთვის. იცვლება მისი ფიზიოლოგია, მშობიარობა ახლად გადატანილი აქვს და აქვს აღდგენის პროცესი, რომელიც ზოგჯერ გარკვეული სირთულეებით მიმდინარეობს. გარედან სწორი დახმარების, ზრუნვის, სითბოს შემთხვევაში მისთვის ეს რთული პერიოდი ადვილად გადასალახია. ​ოჯახი იმიტომ არის, რომ ერთად უნდა გაუმკლავდნენ პრობლემებს. მამის როლი ძალიან მნიშვნელოვანია, ასევე მამის ახლობლების, ბებიის, ბაბუის.“

ლელა მუჯირის თქმით, მნიშვნელოვანია, რომ დედა და მამა ოჯახში სწორად ინაწილებდნენ ფუნქციებს:

„ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ დედა ასრულებდეს თავის ფუნქციას და მამა თავის ფუნქციას. ოჯახი არის დახურული სისტემა. ტრიადაა ასეთი: დედა, მამა, შვილი. ​როდესაც არის ურთიერთპატივისცემა, ურთიერთსიყვარული, მაშინ მთელი რიგი სირთულეებიც ძალი​ან ადვილად გვარდება. ჩვენ ფსიქოლოგიაში ვიცით, რომ ის, თუ მერამდენეა ბავშვი ოჯახში, ხშირად განმსაზღვრელია მისი ხასიათის, მისი ქცევის და ა.შ.“

„ოჯახებს შორის განსხვავებები არსებობს, როდესაც არის ერთადერთი შვილი, არის ორი შვილი, სამი და ა.შ. ბავშვებს შორის არის გარკვეული ურთიერთქმედებები და როლების გადანაწილება. და-ძმები, რა თქმა უნდა, არიან ერთმანეთთან კონკურენციის რეჟიმში, მაგრამ ამავე დროს მუდამ ეხმარებიან ერთმანეთს, მხარს უჭერენ ერთმანეთს, არის ემოციური გაცვლა-გამოცვლა. ეს მათ ეხმარება თავიანთი ბავშვური პრობლემების მოგვარებაში. დედის და მამის სიყვარულიც თითქოს მრავლდება. განწყობა და ემოციური მდგომარეობა უფრო მრავალფეროვანია მრავალშვილიან ოჯახში. ​ყოველი ახალი ბავშვი არის ახალი სიხარულის შემომტანი,“ - აღნიშნულ საკითხზე ლელა მუჯირმა საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „ზღვარი მარინა კაჭარავასთან ერთად“ ისაუბრა.

წყარო: ​საპატრიარქოს ტელევიზია ერთსულოვნება

წაიკითხეთ სრულად