Baby Bag

„მე აღარ მაქვს ილუზია, რომ სწავლების დონე ისეა, როგორც უნდა იყოს,“ - ირინა ტაბუციძე დისტანციური სწავლების პრობლემების შესახებ

„მე აღარ მაქვს ილუზია, რომ სწავლების დონე ისეა, როგორც უნდა იყოს,“ - ირინა ტაბუციძე დისტანციური სწავლების პრობლემების შესახებ

ფსიქოლოგმა ირინა ტაბუციძემ ონლაინ სწავლებით გამოწვეულ პრობლემატიკაზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ სახლში კომპიუტერებთან დარჩენილი ბავშვების სწავლის პროცესის კონტროლი შეუძლებელია:

„დღეს ისეთი რეალობა გვაქვს, რომ მშობლები მუშაობენ, გასულები არიან სახლიდან, ბავშვები დავტოვეთ სახლში კომპიუტერებთან, სადაც კონტროლიც შეუძლებელია, შედის ბავშვი გაკვეთილზე თუ არ შედის. გარდა ამისა, ძალიან მოსაბეზრებელია თანატოლების გარეშე. სკოლაში ბავშვები ხომ არ დადიან მხოლოდ სწავლისთვის. ბავშვს ურთიერთობები სჭირდება, მეგობრები სჭირდება.​ მასწავლებელთან საერთოდ სხვა ურთიერთობა ყალიბდება, როდესაც პირისპირ არის ურთიერთობა.“

ირინა ტაბუციძის თქმით, ონლაინ სწავლება განსაკუთრებით დაწყებითი კლასის მოსწავლეებს აზარალებს:

„უფროსკლასელებთან კიდევ მეტ-ნაკლებად არაუშავს ამ პრობლემას. უმრავლესობას გააზრებული აქვს, რომ სწავლა მას პირადად სჭირდება. პატარებთან არ მგონია, რომ რაიმე შინაგან მოტივაციაზე იყოს ლაპარაკი. უამრავი კვლევა ტარდება მსოფლიოში. ითვლება, რომ ყველაზე დიდ სტრესს მაინც განიცდიან პედაგოგები, შემდეგ მოსწავლეები და მერე მშობლები. ყველა ეძებს გზას, როგორ შეამსუბუქოს ეს მდგომარეობა. ფსიქოლოგები თანხმდებიან, რომ ​ეს პროცესი რაც შეიძლება სახალისო უნდა იყოს. ხალისთან ერთად უნდა მოხდეს სწავლება. პატარა კლასებში ამის გარეშე წარმოუდგენელია.“

„მასწავლებელს უნდა ჰქონდეს საოცრად დიდი ენთუზიაზმი, ენერგეტიკა, ვერბალური კომუნიკაციის კარგად ფლობის უნარი. იმის ილუზია, რომ ყველა პედაგოგი ასეთია, არ გვაქვს. ბევრს არ შეუძლია კამერასთან მუშაობა, რა თქმა უნდა, აქ ჩავარდნა ბევრად მეტი გვაქვს. გადამეტებული გართობით სწავლა შეუძლებელია, სხვა რაღაცებიც უნდა მუშაობდეს. იმედი მაქვს, ოქტომბრიდან გადავალთ შენობებში და ეს პრობლემა დავიწყებას მიეცემა. პედაგოგებს და მშობლებს უნდა ავუხსნათ, რომ ​ეს პერიოდი როგორმე ფსიქოლოგიურად სტაბილურად მაინც გადავიტანოთ. მე აღარ მაქვს ილუზია, რომ სწავლების დონე ისეა, როგორც უნდა იყოს,“ - აღნიშნულ საკითხებზე ირინა ტაბუციძემ Euronews Georgia-ს ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ Euronews Georgia

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„სკოლებმა რეგულაციების დაცვით უნდა დაიწყონ სწავლა. ეს ქვეყანა კიდევ წლები არ აიცრება, ბავშ...
„სკოლებმა რეგულაციების დაცვით უნდა დაიწყონ სწავლა. ეს ქვეყანა კიდევ წლები არ აიცრება, ბავშვების განათლებას ვერავის შევწირავთ“ - ამის შესახებ USAID - ის სამოქალაქო განათლების პროგრამის დირექტორი&n...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დედის ყვირილი ბოროტებაა, გაღიზიანება ბოროტებაა... ამ ბოროტებაში გაზრდილ ბავშვს ფესვები გაუფუჭდება,“ - შალვა ამონაშვილი

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა მშობლებს ურჩია, რომ დასჯა არ გამოიყენონ ბავშვის აღზრდის მეთოდად:

„რა არის დასჯა საერთოდ? ბავშვი ჩვენს ნორმებში არ მოექცა და იმის გამო, რომ მან გააცნობიეროს ეს, მას რაღაც უფლებებს ვართმევთ. არ გავუშვი ბავშვი სასეირნოდ, არ ვუყიდე ნაყინი. გაბრაზებული ვარ ამ დროს. კუთხეში დავაყენე, შეიძლება გავულაწუნე კიდეც. თუ ვინმე გონიერი ადამიანი ამაში აღზრდის ნატამალს ხედავს, გააგრძელოს ეს საქმე. რა ხდება კუთხეში დამდგარი ბავშვის თავში ამ დროს?! ერთხელ აეროპორტში დიდხანს მოგვიხდა ცდა. 3 წლის გოგო მამას ჰყავდა დაყენებული კუთხეში და უყვიროდა: არ გამოხვალ, ვიდრე არ მიხვდები, რა გააკეთე! რაგვარად მიხვდეს 3 წლის ბავშვი, რა გააკეთა ამისთანა. არადა ეხვეწება დედას, გამომიშვი, მაპატიეთო და მამა სჯის. ამას რა დავარქვა მე? იტყვის მამა, რომ მე ბავშვი მიყვარსო? არ უყვარს! დედა, რომელიც არ ეხმარება ბავშვს, იტყვის მიყვარსო? არ შეიძლება სიყვარულის შეწყვეტა!

შეურაცხყოფა, დამცირებაა დასჯა. ამ პირობებში ის სანუკვარი პროცესი, რასაც აღზრდა ჰქვია, აღარ არსებობს. ისიც იმსხვრევა, რასაც მივაღწიე. დასჯა არ არის აღზრდის მეთოდი. ბავშვი სიყვარულში უნდა გაზარდო, რომ მოსიყვარულე გაგიხდეს. ბავშვი კი არ უნდა დასაჯო, სინდისთან უნდა მიიყვანო, რომ იმან თავისი თავი თუ უნდა თვითონ დასაჯოს. თვითონ ვკითხოთ, შეაფასე რაც მოხდა, როგორც მოხდა, ის გააკეთე რაც საჭიროა. თვითაღზრდამდე მივიყვანოთ ბავშვი, თვითგანცდამდე, რომ რატომ გავაკეთე მე ეს.

დაანებეთ ამ დასჯას თავი. თუ დასჯა გინდათ ბავშვისა, ჯერ თქვენ დადექით კუთხეში და საკუთარი თავი დასაჯეთ. განა ცოტა გაქვთ ჩადენილი დანაშაული?! ერთმა ბავშვმა ინატრა, იქნებ ისეთი შენობები ააშენოთ, რომ კუთხე არ ჰქონდეს ამ შენობებსო, რადგან მშობლები სულ კუთხეში მაყენებენო. ხომ ყველამ იცით, რომ მშობლის მაგალითი აღზრდის ძალაა. მიეცით ეს მაგალითები. დასჯას მისცემთ, დაგსჯით მერე შვილი თქვენ. დედის ყვირილი ბოროტებაა, გაღიზიანება ბოროტებაა. ამ ბოროტებაში გაზრდილ ბავშვს, თუ ბებიამ, ბიძამ, მასწავლებელმა არ გადაარჩინა, ფესვები გაუფუჭდება. სიტყვა დასჯა პედაგოგიკაში არ უნდა არსებობდეს. ბავშვი რაღაც ცუდს აკეთებს? მე შემიძლია ავუხსნა მას, რა მოჰყვება ამას. 3-5 წლის ბავშვი დამიჯდება და მომისმენს, თუ წყნარად ველაპარაკები. ის იფიქრებს ამაზე, შეწუხდება, შეიძლება იტიროს. უთხარით ბავშვს: „დაჯექი სავარძელში და დაფიქრდი, კარგი იყო ეს ქცევა, თუ არ იყო კარგი, განსაჯე ეს თვითონ.“ ხომ შეწუხდება ბავშვი? ეს წუხილი არის თვითდასჯა. სიტყვა დასჯა ამოვაგდოთ ხმარებიდან და არცერთი დედა და მამა არ შემეკამათოს, აბა როგორ სხვანაირადო. თუ არზრდაზე მკითხავთ ასეა და თუ მკითხავთ, როგორ დავამშვიდო ბავშვი, როდესაც ყველაფერს ანგრევსო, მაშინ დაუყვირე, დამშვიდდება და შენც მშვიდად იქნები, მაგრამ ამას რა დავარქვა, არ ვიცი,“ - მოცემულ საკითხზე შალვა ამონაშვილმა საქართველოს პირველ არხზე „ტელესკოლის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ „ტელესკოლა“

წაიკითხეთ სრულად