ჩამოვთვალოთ ყველაზე ხშირი მიზეზები, როდესაც დედა ბავშვს ხელოვნურ საკვებს უმატებს:
- ბავშვი ხშირად ტირის, მოუსვენარია
- ბავშვს ცუდად სძინავს, ან სძინავს პატარა დროის მონაკვეთებით
- ბავშვი ძალიან ხშირად ითხოვს ძუძუს
- ბავშვი კუჭში გადის თხლად
- ბავშვი სულ ძუძუზეა ჩამოკიდებული
- ბავშვს მთელი ღამე გადაბმულად არ სძინავს
- ბავშვი ძალიან დიდი ხანი წოვს ძუძუს
- ბავშვი არ აკეთებს 3-საათიან შუალედს კვებებს შორის
- ბავშვს აწუხებს გაზები, კოლიკა.
ეს ყველა მიზეზი არ არის საკმარისი იმისათვის, რომ ბავშვს დავუმატოთ ხელოვნური საკვები. ჩამოთვლთაგან ბევრი სიტუაცია გამოსწორებადია მხოლოდ და მხოლოდ მოჭიდების და ძილის რეჟიმის შესწორებით. ძუძუზე მყოფი ბავშვები ხშირად და თხლად გადიან კუჭში და ეს ითვლება ნორმად. ასევე უნდა გავხსოვდეს, რომ ძუძუ ბავშვისთვის არაა მხოლოდ საკვები, ის უზრუნველყოფს პატარას უსაფრთხოების გრძნობას, სითბოს და სიმშვიდეს. იმისათვის, რომ გავიგოთ ნამდვილად ჰყოფნის თუ არა რძე ბავშვს, უნდა ვიმსჯელოთ წონის მატებით. თუ წონის მატება ნორმის ფარგლებშია, ე.ი., დედას აქვს რძე და ბავშვს იგი ჰყოფნის. თუ წონის მატება ნორმაზე ნაკლებია, შეგვიძლია გავიაროთ კონსულტაცია ლაქტაციის მრჩეველთან ან პედიატრთან, თუ რატომ ხდება ასე და საჭირო არის თუ არა დამატება.
სხვა შემთხვევაში დამატების მიცემა ბავშვისთვის გამოიწვევს პრობლემებს ძუძუთი კვების დროს, იმოქმედებს რძის გამომუშავებაზე და რძის რაოდენობაზე, რაც პირდაპირ მოქმედებს წარმატებულ ლაქტაციაზე. თუ დედას სურს ძუძუთი კვებოს შვილი და რაც შეიძლება დიდი ხანი (ჯანმოს რეკომენდაციაა 2 წელი და მეტი) უნდა დაუკავშირდეს ლაქტაციის კონსულტანტს და გაეცნოს სწორ ონფორმაციას.
გაეცანით ლაქტაციის კონსულტანტის, თამუნა ლობჟანიძის ბლოგს ინსტაგრამზე👇
