Baby Bag

„ბავშვი დაბადებიდან არის პიროვნება, რომელსაც თავისი პირადი საზღვრები თანდათან უყალიბდება,“ - ფსიქოთერაპევტი ნინო ნიბლაძე

„ბავშვი დაბადებიდან არის პიროვნება, რომელსაც თავისი პირადი საზღვრები თანდათან უყალიბდება,“ - ფსიქოთერაპევტი ნინო ნიბლაძე

ფსიქოთერაპევტი ნინო ნიბლაძე მოზარდებსა და მშობლებს შორის ურთიერთობების პრობლემებზე საუბრობს. მისი თქმით, სირთულეების გამომწვევი ხშირად მშობლების მხრიდან ჭარბი კონტროლია:

„მშობელი ცდილობს ისევ მორჩილებაში ჰყავდეს ბავშვი. მისი აზრით, მისი კონტროლის და ზედამხედველობის ქვეშ უნდა ხდებოდეს ყველაფერი. ​ეს საქართველოში მუდმივად გრძელდება. ამას ასაკობრივი ზღვარი არ აქვს. ბავშვი დაბადებიდან არის პიროვნება, რომელსაც თავისი პირადი საზღვრები თანდათან უყალიბდება. ამაში უნდა დავეხმაროთ ჩვენ. ჩვენ არ უნდა დავუზიანოთ ეს საზღვრები, მუდმივად შეჭრა ხდება, როდესაც სულ აკონტროლებ. როდესაც გარდატეხის ასაკი იწყება, ავტონომიურობისკენ ხდება სწრაფვა. ის ისწრაფვის დამოუკიდებლობისკენ, მისი მოთხოვნილებები იცვლება.“

ნინო ნიბლაძე სამ ფაზას აღწერს, რომელსაც ბავშვი განვითარების გზაზე გაივლის:

„სამ ფაზას გადის ბავშვი. ​თავიდან არის შერწყმის ფაზა მშობელთან. მისი მოთხოვნილება არის სიყვარული, ჩახუტება, მოფერება. მეორე არის დიფერენციაციის ფაზა. მისი მოთხოვნილება უკვე არის ინტელექტუალური. ჩვენც უნდა მივიდეთ იქამდე, რომ ოდესღაც ისინი დაგვეწევიან და გაგვასწრებენ კიდევაც. ეს უნდა ვაღიაროთ. მშობელი ამას თითქმის არ აღიარებს. ის თვლის, რომ რადგან შვილზე უფროსია, მეტი გამოცდილება აქვს, იცის მეტი. ეს არის მისი გამოცდილება, მისი ცხოვრება. მის გამოცდილებაში სრულიად სხვა ადამიანები იყვნენ, სრულიად სხვა დროში. მშობელი უნდა იყოს ჰორიზონტალურ ურთიერთობაში შვილთან, არა - ვერტიკალურში.“

ნინო ნიბლაძის თქმით, როდესაც მშობელი ბავშვს აიძულებს, რომ მან მხოლოდ მას უსმინოს და უპირობოდ მიიღოს მისი რჩევები, ამით ის შვილს ცუდ მაგალითს აძლევს:

„მე - მშობელი ვაიძულებ, რომ მისმინოს და გაიზიაროს ჩემი რჩევები, იმიტომ, რომ მე მაქვს მეტი გამოცდილება. ​როდესაც ამას ვაკეთებ, რას ვაკეთებ რეალურად? რეალურად ზეწოლას ვახდენ მასზე. მე არ ვასწავლი მას მოსმენას. ჩემგან უნდა მიიღოს მოსმენის მაგალითი. მე ვაიძულებ, რომ შენ მომისმინე უპირობოდ. რა თქმა უნდა, ეს არ უნდა გავაკეთოთ.“

„მე თანდათან ვუშვებ ჩემს შვილს. უცებ კი არ ვუშვებ, ეს გაშვება ხდება თანდათან. ნდობის ხარისხი უკვე იქამდეა, რომ მე მას ვენდობი. როდესაც ის ღამე არ მოდის სახლში, ე.ი. უკვე არის იმ ასაკში, როდესაც პასუხისმგებელია თავის ქცევაზე. სრული პასუხისმგებლობა არის 18 წლის ასაკში, როდესაც ზრდასრული ჰქვია ადამიანს. ჩვენ ვაყალიბებთ მის დამოკიდებულებას ადამიანების მიმართ. ​ბავშვს უყალიბდება გარკვეული დამოკიდებულება გარკვეული ტიპის ადამიანებისადმი. მე უკვე ვიცი მისი განწყობა ვის მიმართ როგორია. შემთხვევით არ აღმოჩნდებიან ასეთი ადამიანები მის ცხოვრებაში. ვიდრე მართვადია, გარკვეული ჩარჩოები აუცილებელია. უნდა ისწავლოს ბავშვმა პატარაობიდანვე რაღაცაზე „არას“ თქმა,“ - აღნიშნულ თემებზე ნინო ნიბლაძე ტელეკომპანია „მაესტროს“ გადაცემაში „გამარჯობა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო: ​„მაესტრო“

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„ბავშვი რომ ორი წლის გახდება და იტყვის: „მე მინდა“ ან „მე არ მინდა,“ ის უკვე პიროვნებაა და...
​​პედიატრი ყარამან ფაღავა მშობლისა და ბავშვის ურთიერთობაზე საუბრობს. მისი თქმით, მშობელი ბავშვის მიმართ ალერსიანი უნდა იყოს და მას ყოველთვის თანადგომას უცხადებდეს:„ბავშვი რომ ორი წლის გახდება ან...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„სჯობს, სარეცხი არ გარეცხოთ და სახლი არ დაალაგოთ და ეს გააკეთოთ,“- ნეიროფსიქოლოგ თამარ გაგოშიძის რეკომენდაცია მშობლებს

„სჯობს, სარეცხი არ გარეცხოთ და სახლი არ დაალაგოთ და ეს გააკეთოთ,“- ნეიროფსიქოლოგ თამარ გაგოშიძის რეკომენდაცია მშობლებს

პანდემიის პირობებში მოზარდებს სახლში დროის უდიდესი ნაწილის გატარება უხდებათ, რაც მშობლებსა და შვილებს შორის დაძაბულობასა და კონფლიქტებს ზრდის. ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ მშობელსა და შვილს შორის ნების ჭიდილის ან კონფლიქტური სიტუაციების დასაძლევად უფროსებს საინტერესო რჩევები მისცა:

„ჩვენ მშობლებს ვთავაზობთ ოჯახურ პერფორმანსებს. როდესაც ამის შესახებ ვთქვი, ჯერ მშობლები მიყურებდნენ, ფიქრობდნენ: „ეს ქალი ვერ არის, რა დროს პერფორმანსია?!“ ძალიან ეჭვის თვალით მიყურებდნენ. დავარწმუნე, ერთხელ ხომ შეიძლება სცადო?! მეუბნებოდნენ: „დაგვცინებენ ჩვენი შვილები, მით უმეტეს გარდატეხის ასაკის.“ შევიკრიბოთ და მოვილაპარაკოთ, რისი პერფორმანსი გვინდა: მუსიკალური, თეატრალური, კინოს. ფილმების გამოცნობანა ან ასეთი რაღაცები, სადაც ყველა ჩართული ვართ. სჯობს, სარეცხი არ გარეცხოთ და სახლი არ დაალაგოთ და ეს გააკეთოთ, გაპატიებენ ოჯახის წევრები.“

​„ეს არის ისეთი სიხალისე, ისეთი შეკრულობის განცდა, რომ კონფლიქტური სიტუაციების დაძლევა ხდება შესაძლებელი. შეგიძლიათ შეთავაზება, რომ ერთობლივი რამ გავაკეთოთ თუნდაც Zoom-ში. ასეთი გამოგონებები, რომლებიც ჩვენ სოციალურ საჭიროებებს შეგვივსებს, არის აუცილებელი. შეიძლება ვიღაც მშობლებს ძალიან კარგი იდეები მოუვიდეთ და ეს იქნება ძალიან კარგი. ყველაფერი კეთდება იმისთვის, რომ კონფლიქტური სიტუაცია და მშობელსა და შვილს შორის ნების ჭიდილი შემცირდეს,“- აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო: ​„მშობლები განათლებისთვის“

წაიკითხეთ სრულად